நீயிலா இடமது...
எங்களின்
தாகம் தீர்த்தாய்...
உணவில்
சுவை சேர்த்தாய்...
வெயிலில் காய்ந்த
உன்னிறகை எங்களுக்கு
விறகாக்கினாய்...
கொஞ்சாமாவதெங்களுக்கு
நிழல் தந்தாய்...
எங்களின்
குடும்பத்து
பிள்ளையானாய்...
இன்று...நீ
இல்லாதது
இதயம் கனத்து
வலியுடன்
கண்ணீரும்
வரத்தான் செய்கிறது...
நீயிலா
இடமது
வெறுமைதான்...
வெட்டப்பட்டு
வீதியில் கிடக்கும்
தென்னைமரம்...