உதட்டுச் சாயம் உரசமால் உரசுவது போன்று, பட்டும் படாமல் பதிந்த உன் முத்தம், கன்னம் தடவி கண் விழித்துப் பார்க்கையிலே எத்தனிக்கிறாய், இருண்ட என் இரவு நேர வீ ட்டை விட்டு வெளியேற, உன்கரம் பிடித்துன்னை நிறுத்திட எண்ணி எட்டுவகையிலே தான் உணர்கிறேன், மாத்திரை உட்க்கொண்டும் நித்திரை கெட்டதன்னை!

கெட்டது நித்திரை மட்டுமா, கெட்டது போடி!!!

மேலும்

விடிந்து எழுந்தவுடன் கிடைப்பதல்ல வெற்றி விழுந்து எழுந்தவுடன் கிடைப்பதே வெற்றி!

மேலும்

விடிந்து எழுந்தவுடன் கிடைப்பதல்ல வெற்றி விழுந்து எழுந்தவுடன் கிடைப்பதே வெற்றி!

மேலும்

பேசுவாய் என எண்ணி எதிர்பார்த்த என்னை நீ ஏமாற்றிவிட்டாய்!
ஆனாலும்
பேசாமல் நீ என்னை பார்த்து சிரித்த ஒரு நிமிடப் புன்னகை போதுமடா!
இந்த உலகையே ஜெயித்து விடுவேன் உன் அப்பன் நான்!

மேலும்

பேசுவாய் என எண்ணி எதிர்பார்த்த என்னை நீ ஏமாற்றிவிட்டாய்!
ஆனாலும்
பேசாமல் நீ என்னை பார்த்து சிரித்த ஒரு நிமிடப் புன்னகை போதுமடா!
இந்த உலகையே ஜெயித்து விடுவேன் உன் அப்பன் நான்!

மேலும்

கார்மேகம் சூழ கவிதை எழுத அமர்கிறான் இவன்

இவனுக்கு விளக்காய் மின்னலும்
இவனை உற்சாகமூட்ட கரகோசமாய் இடியும்
இவனுக்காக இறங்கி வந்த மேகமும்
இவன் மேனியை குளிர்வித்த தென்றலும் என

இவை அனைத்தும் ஒன்று சேர அழுதே விட்டன!
இவன் படைப்பதற்குள் படைப்புகள் இல்லையே என்று!

இவண்
படைப்பாளி!

மேலும்

கண்ணெதிரே காணக் கூடிய கடவுள் கதிரவன்
மட்டுமல்ல!
என்னை கண்டெடுத்த தாய் தந்தையரும் தான்.

மேலும்

என் எழுதுகோல்
அழுததெல்லாம்
கவிதையென்றால்...

இதோ...இன்று...அழுதழுது
கண்ணீர் வற்றி
காய்ந்து போகப் போகிறது
சாய்ந்து போகப் போகிறது

தன் கடைசிக் கவிதையை
சொல்லிச் சொல்லி
ஓய்ந்து போகப் போகிறது

அறுபது பாகை கோணத்தில்
அருந்தமிழ் பேசிய
என் ஒட்டு விரல்
படுக்கை நிலைக்கு போகிறது

எங்கோ எடுத்து வீச
ஏதோ ஒரு குப்பையில்
என்னைப் பிரிந்து
ஏங்கிக் கிடக்கப் போகிறது

சிந்தனையுடனான
சிறு சிறு சந்திப்புக்களை தப்பாமல்
சிறு குறிப்பெடுத்து பதிவிட்ட
தொப்பிப் புலவன் தன்
அத்தியாயம் முடிக்கப் போகிறான்

இன்ப துன்பம்
வரவு செலவு
என்று எதிர்பட்டதையெல்லாம்
ஏட்டில் நிறைத்த

மேலும்