பூனைகளின் ராஜ்ஜியம் – நான் கண்ட மாறுபட்ட குணாதிசயங்கள் (பகுதி-1)
வீட்டிற்கு பூனைகள் முதலடி எடுத்து வைத்த கதை:
அது மகாபாரதம் தூர்தர்சனில் ஹிந்தியில் ஒளிபரப்பு செய்யப்பட்டு வந்த காலம், காலையிலயே அன்றைய தினமலரில் மகாபாரதத்தின் முழு வசனமும் தமிழில் இடம்பெற்று விடும். அதனை படித்து விட்டு பின் டீ.வி முன்பு மகாபாரதம் பார்க்க அமர்வோம். இப்பொழுது போல் முன்பெல்லாம் எல்லோர் வீட்டிலும் டீ.வி கிடையாது. எங்கள் சுற்றுப்புறத்தில் சஞ்சீவி தாத்தா (அந்த தாத்தாவின் மகன், அதாவது எனது சித்தப்பா, அவருக்கும் எங்களை விட இரண்டோ மூன்றோ வயது அதிகமாக இருக்கும், எனவே அவரை அண்ணன் என்றே அழைப்போம், ஆனால் அவரது அப்பா எங்களுக்கு சஞ்சீவி தாத்தாவாகவே இருந்தார்) வீட்டில் மட்டுமே டீ.வி உண்டு. ஞாயிற்று கிழமையென்றால் ஊரில் பாதி சிறுவர்களும் அவர் வீட்டில் தான் இருப்போம்.
அவர்கள் வீட்டில் தான் ஒரு பெண் பூனை இருந்தது. அது ஒவ்வொரு தடவை குட்டி போடும் போதும் நானும் தம்பியும் அந்த குட்டிகளை ஆவலுடன் பார்ப்போம். அவற்றை மடியில் எடுத்துவைத்து கொஞ்சிக் கொண்டிருப்போம். பின் அடுத்த வாரம் செல்லும் போது அவற்றை காணாது. எங்கே என்று கேட்டால் கேட்பவர்களுக்கு கொடுத்து விட்டோம் என்பார்கள். ஏமாற்றம் மட்டுமே மிஞ்சும் அப்பொழுது.
பின்னர் ஒரு தடவை அந்த பூனை குட்டி போட்டிருந்தபோது அதன் அழகு என்னை வெகுவாக கவர்ந்து விட்டிருந்தது. கரு கரு வென இருந்த அந்த பூனைக் குட்டியின் நெற்றியில் மட்டும் வெள்ளையாக ஒரு நாமம். அதன் நான்கு கால் பாதத்தில் வெள்ளை சாக்ஸ் மாட்டி விட்டது போல் வெண்மை. பின் அடிவயிறு முழுவதும் வெண்மை. இப்படி அது என் கண்களை கவர்ந்து வா என்னை எடுத்துக்கொள் என்பது போல் என்னுடம் மிகவும் ஐக்கியமாகி விட்டிருந்தது.
வீட்டில் வந்து அப்பாவிடம் கெஞ்சி அதனை தூக்கி வர அனுமதி வாங்கினேன். ஒன்றை குட்டியாய் இருந்தால் அது விளையாட என்ன செய்யும், பாவம் என்ற என் தம்பியின் புலம்பல் ஜெய்க்க, இரண்டு குட்டிகள் எங்கள் வீட்டில் விளையாட துவங்கின. மற்றொரு பூனை குட்டியும் கருப்பு வெள்ளை தான், ஆனால் அதில் வெள்ளை நிறம் கொஞ்சம் அதிகம். ப்ளாக்கி (ஆண்) என்று பெயரிடப்பட்ட அந்த கருப்பு பூனை தான் எனக்கு செல்லம். மற்றொன்றிற்கு (பெண்) ஏனோ பெயரிடவில்லை.
