மழை என்றொரு ஸ்வரம்..
சூரியனே பார்த்திராத
சந்திரதேவதையின்
சங்கீதக் கச்சேரி
வானத்தில் நடக்கையில்
இருட்டு எப்படியாவது
எட்டிப்பார்த்துவிடுகிறது!
மழை எவ்வளவு அழகான
கர்நாடக சங்கீதம்!-அதை
மேகவாய் திறந்து
ஆகாயம் பாடுகையில்
சுருதிப்பிழையாய் இடி!
இளையராஜா இல்லாததால்
வானத்தில்
மழை என்ற ஸ்வரம்
தரமான பின்னணி இசையில்லாமல்
தடுமாறுகிறது!
நிலா நடத்தும்
நீலவானப் பாட்டுக்குப்பாட்டு.
நாளும் தோற்கின்றன நட்சத்திரங்கள்.
பாடத்தெரியாமலல்ல!
வெற்றிபெற்றால்
அடுத்தசுற்றுக்கு ஆகாயம்தாண்டிப்போக
ஆசையில்லாததால் தப்புத்தப்பாய் படிக்கின்றன
வானத்து ரகசியங்களை
பூமியிடம்
பொம்பளை பேசும் புறணியாய்
சாரலாக பேசிவிடுகின்றன
சத்தமில்லாமல் மேகங்கள்!-அந்த
கார்மேகங்களைக் கட்டிப்போட வானம்
வார்பிடித்தது தான் வானவில்லோ?
அவளின் புருவங்களைபோல
இருக்க ஆசைப்படுகிறது
பிறைநிலா.
அரைகுறை அழகோடு..
வானம் வாங்கிவைத்திருக்கும்
வண்டிவண்டியான
அதிசயங்களை
பொருட்காட்சிபோலப் பார்க்கையில்
ஆரஞ்சுமிட்டாய் நாக்கிலூற -என்
கவிதையெல்லாம் கற்பனை எச்சில் ஒழுக
நான் குழந்தையாகி விடுகிறேன்!
நீங்கள் ...???
-நடராஜன் மாரியப்பன்
