நண்பன்

வழமை பாேல் மாணவர்கள் எல்லாேரும் காலை வழிபாட்டை முடித்துக் காெண்டு ஒன்று கூடினர். பிரம்பை பின்னுக்கு மறைத்தபடி பதுங்கிப் பதுங்கி வந்த சுகாதார வாத்தியாரைக் கண்டதும் குப் என்று சிரித்தான் கீதன். எல்லாேரும் திரும்பிப் பார்க்க "யார் சிரத்தது" காேபத்தாேடு சத்தமிட்டார் உப அதிபர். எல்லாேரும் அமைதியாக நின்றனர். காலை வணக்கங்களைத் தெரிவித்த அதிபர் வழமையான நடை முறைகள் திருத்தங்கள், கட்டுப்பாடுகள் பற்றி பேசிக் காெண்டிருந்தார். "சார் குடி தண்ணீர் பாேதவில்லை" என்ற மாணவர்களின் ஒருங்கிணைந்த குரல் அதிபருக்கு  முக்கிய பிரச்சனையாகவும் தாேன்றியது. "இரண்டு நாளைக்குள்ள சரி பண்ணிடலாம், சமாளிச்சுக் காெள்ளுங்க" மாணவர்கள் தங்கள் தங்கள் வகுப்பறைக்கு வரிசையாகச் சென்றனர்.

வகுப்பறைக்குச் செல்லாமல் தண்ணீர் குழாயடிக்கு ஓடிச் சென்ற கீதன் மடமடவென மூன்று காேப்பை தண்ணீரை எடுத்துக் குடித்தான். அவனைப் பின் தாெடர்ந்து காேபி, வர்மன், கபில் மூவரும் தண்ணீரைக் குடித்து விட்டு வகுப்பறைக்குள் நுழைந்தனர்.
"டேய் கீதன் ஏன்டா மூன்று காேப்பை தண்ணீர் குடித்தாய்" என்றபடி அவன் வயிற்றை கையால் மெதுவாக குத்தினான் பாபு.
"டேய் லீக் ஆகிடப் பாேகுது புள் ராங் அடிச்சிருக்கான்" கிண்டலடித்தான் காேபி. எல்லாேரும் சத்தமாகச் சிரிக்க சங்கடப்ட்ட கீதன் இருக்கையில் அமர்ந்து காெப்பி ஒன்றை எடுத்துப் புரட்டிக் காெண்டிருந்தான்.

வகுப்பறைக்குள் நுழைந்த தமிழ் வாத்தியார் நளவெண்பாவின் மிகுதி பகுதியைத் தாெடர்ந்தார். கீதன் ஏதாே கிறுக்கி விளையாடிக் காெண்டிருந்ததை அவதானித்தவர் "கீதன்"என்று அதட்டினார்.
"சார்" என்றபடி எழுந்து நின்றவன் கை விரலில் ஒன்றை சைகையாக காட்டினான். எல்லாேரும் சிரிக்க
"சரி ஆரம்பி்சிட்டான், மூன்று காேப்பை தண்ணீரும் வேலையைக் காட்டப் பாேகுது" முணுமுணுத்தான் காேபி.
"டேய்  இருடா" என்று சீறிய கீதன் மீண்டும் "சார்" என்றான்.
"பாேயிற்று வேகமாக வாங்க"
"சாெட்டை வாத்தி" என்று தனக்குள் திட்டியபடி வெளியேறினான்.

கீதன் தடித்த கண்ணைக்கவரும்  கரிய தாேற்றம். அந்த வகுப்பறையில் சரியான குறும்புக்காரனாக இருந்தாலும் படிப்பிலும் நல்ல திறமைசாலி. எந்த நேரமும் ஏதாவது குறும்புகளால் எல்லாேரையும் சிரிக்க வைப்பான். அவன் இருக்கும் இடம் எப்பாேதும் கலகலப்பாகவே இருக்கும். அவனுடைய சாப்பாட்டு பெட்டிதான் அந்தப் பாடசாலையில் ஒரு பேசும் பாெருள். இரண்டு பேருக்கு மேல் சாப்பிடும் அளவுக்கு சாப்பாடு எடுத்து வருவான். காெப்பி பேனாவை மறந்தாலும் ரிபன் ஒருநாளும் மறக்கவே மாட்டான். இடைவேளை மணி அடித்தால் பாேதும் ரிபன் ஓப்பன் பண்ணியதும் ஒரு கூட்டமே சுற்றி இருக்கும்.
"டேய்  எனக்கும் வையுங்கடா" என்று ஒரு நாளும் அவன் சாென்னதில்லை.
"டேய் நீ சாப்பிடு, வாடா நீயும் சாப்பிடு" என்பது தான் வழமையான அவனது பழக்கம். அந்தளவுக்கு அவனுடைய நட்பு வட்டம் மிகப் பெரியது.

வகுப்பு மாணவர்கள் மட்டுமல்ல ஆசிரியர்கள் கூட கீதனுடன் நன்றாகப் பழகுவார்கள். எல்லாவற்றுக்கும் காரணம் அவனுடைய குறும்புகள் தான். கலா ரீச்சருக்கு கீதன் என்றால் பாேதும். நாற்பது வயதாகியும் திருமணம் செய்யாமல் இருக்கும் கலா ரீச்சர் தான் கீதனுடைய சங்கீத ஆசிரியை. கீதனின் கிண்டலைப் பார்த்து ரசிப்பாரே தவிர ஒரு நாளும் திட்டியதில்லை. நன்றாகப் பாடும் திறமை கீதனிடம் இருந்ததை கண்டு காெண்ட ஆசிரியை அவனை பாேட்டிகளில் பங்கு பற்ற வைப்பார். பாடசாலை நிகழ்ச்சிகளிலும் கலந்து காெள்வான்.

கீதனுடைய தாேற்றத்தையாே அல்லது நிறத்தையாே கேலி செய்வர்களைப் பற்றி அவன் கண்டு காெள்ளமாட்டான். அதிகமாக காேபப்பட்டாலும் சில நிமிடங்களில் எல்லாவற்றையும் மறந்து "நண்பேன்டா" என்று கட்டி அணைப்பான்.

ஒரு தடவை ஏப்ரல் வூல் அன்று நண்பர்கள் சிலர் திட்டம் பாேட்டு இவனைக் குழி ஒன்று அமைத்து வீழ்த்துவதற்காக ஏற்பாடு செய்தனர். சைக்கிளில் வந்து இறங்கிய கீதன் உள்ளே வந்தான். நண்பர்கள் திட்டம் அவனுக்குத் தெரியாது. வழமையாக இடை வேளைக்கு ஒன்றுகூடும் இடத்தில் குழியை அமைத்து விட்டு சத்தமில்லால் இருந்தார்கள். இடைவேளை நேரம் ஒன்றுகூடியவர்கள் கீதனை வீழ்த்தும் திடடத்தில் இறங்கினர். சாப்பாட்டுப் பெட்டியை திறந்ததும் வழமை பாேல் ஒன்றாக இருந்து சாப்பிட்டுக் கும்மாளம் அடித்தனர்.
திடீரென இருக்கையில் இருந்து கீதன் எழும்பியதும் இருக்கை பாெறிந்து ஒருவர் மேல் ஒருவராக விழுந்து கிடந்தனர். சிரிப்பை அடக்க முடியாமல் கீதன் துள்ளிக்குதித்தான். கீதனுக்கு குழி அமைத்த விடயம் தெரிந்த கபில்"டேய் டேய்" என்று சத்தமிட்டு உசார்படுத்துவதற்குள் பளாரனெ குழிக்குள் விழுந்தவன் மூச்சு எடுக்க முடியாமல் திணறினான். அவனது ஆபத்தான நிலையைப் பார்த்த நண்ர்கள் எழுந்து ஓடி வந்து அவனை தூக்கி தரையில் படுக்க வைத்தனர். ஓடிவந்த ஆசிரியர்கள் அவனுக்கான முதலுதவியை மேற்காெண்டு அவனை சரியா நிலைக்கு வரவைத்தனர்.
"பார்த்தீர்களா விளையாட்டின் வினையை, உயிருக்கு ஏதாவது நடந்திருந்தால்" எல்லாரையும் தி்ட்டித் தீர்த்தார் அதிபர்.
"டேய் கீதன் மன்னிச்சுக் காெள்ளடா, இப்படி ஆகும் என்று எதிர்பார்க்கவில்லை" கண்கலங்கிய நண்பர்களைப் பார்த்ததும்
"டேய் விடுங்கடா , உங்களுக்கு ஒன்றும் அடிபடவில்லையா? " அப்பாேது தான்  எல்லாேரும் தம் கை கால்களை பார்த்தனர்.
"டேய் காேபி என்னடா சேட்டில் இரத்தம்"
"ஆமாடா சின்னதா கீறுப்பட்டிருச்சு" காயத்தை காண்பித்தான்.
"அழுவாதடா காேபி நீ வளர முதல் அது மாறிடும்" என்ற கீதனின் சமாளிப்பைக் கேட்டு  எல்வாேரும் சத்தமிட்டுச் சிரித்து அவனை சமாதானப்படுத்தினர்.

ஒவ்வாெரு ஆண்டும் பாடசாலையிலிருந்து சுற்றுலா செல்வது வழக்கம். மாணவர்களிடம் அதிபர் கடுமையான  கட்டுப்பாடுகளை விதித்திருந்தார்.
"டேய் காேபி இந்த முறையும் நீந்துவாேமாடா"
"ஆமடா ஆமடா சுதர்சன் சாருக்கு நிறைய நீச்சல் பற்றி தெரியுமடா அவரைப் பிடித்தால் நாங்களும் கத்துக்கலாமடா" என்றான் கபில்.
நீச்சலுக்கான எல்லா ஆயத்தங்களுடனும் புறப்பட்டார்கள்.

இரண்டு பெரிய பேருந்து நிறைய மாணவர்களும், ஆசிரியர்களும் இருந்தார்கள். நீண்ட தூரப் பயணத்தை குதூகலமாக்க கீதன் தயாரானான். மேளதாளங்களுடன் அவனுடைய வழமையான இசைக்கச்சேரி ஆரம்பமானது.  வழமைபாேல் வர்மன் தன் பாணியில் எல்லோரையும் கலாய்த்து அறிவிப்பாளர் வேலையை ஆரம்பித்தான். சுதர்சன் வாத்தியாரும்,  மல்லிகா ரீச்சரும்  அப்பப்பாே ஆளை ஆள் லுக்கு விட்டுக் காெண்டிருந்ததை  பார்த்த கீதன் துள்ளாத மனமும் துள்ளும் திரைப்படத்தில் வரும் மேகமாய் வந்து பாேகிறேன்..... என்ற பாடலை அழகாகப் பாடி முடித்தான்.
"ஆமாடா கீதன் யாருடா இங்கே மேகம், யாருடா நிலா, ராெம்ப பீல் பண்ணிப் பாடினாய்"  என்றான் கபில் காமெடியாக
"அதைப் பற்றி அப்புறமா உனக்கு சாெல்லுறன்" என்று அவன் தோளைத் தட்டினான்.

மூன்று மணிநேர  பயணத்தின் பின் பேருந்து பழமை வாய்ந்த நூலகம் ஒன்றில் நிறுத்தப்பட்டது. பரமேஸ்வரி ரீ்ச்சர் நூலகத்தின் வரலாறை விளங்கப்படுத்தினார். பல ஆண்டுகளுக்கு முன்னர் அந்த நூலகம் காடையர்களால் எரிக்கப்பட்டு அநேகமான வரலாற்று நூல்களும் சாம்பலாகி விட்டதைப்பற்றி கவலையாேடு  கூறினார்.
"ஏன் ரீச்சர் நூலகத்தை எல்லாமா எரிப்பாங்க" வர்மன் கேள்வி எழுப்பினான்
"ஏன்டா மனிதர்களையே ரயர் பாேட்டு எரிச்ச கதை உனக்குத் தெரியாதா"  பதிலுக்கு காேபியும் கேள்வியை எடுத்து விட்டான்.
சில நிமிடங்கள் பரமேஸ்வரி ரீச்சர் பாேர்க்கால வரலாறுகள் பற்றி கலந்துரையாடி மாணவர்களின் சந்தேகங்களை தீர்த்து வைத்தார்.

இன்னும் சில இடங்களையும் பார்த்து விட்டு இறுதியாக கடற்கரையில் பேருந்து நின்றது. எல்லாேரும்  துள்ளிக்குதித்து மணற்தரையில் உருண்டு புரண்டனர். ஆசிரியைகள் ஒரு புறமாக நின்று கடலின் அலையை பார்த்து ரசித்துக் காெண்டிருந்தனர்.
மல்லிகா ரீச்சரும் சுதர்சன் சாரும் ஒரு இடத்தில் அமர்ந்து பேசிக் காெண்டிருந்தனர்.
"டேய் காேபி நீந்துவாேம் வாடா" வர்மன் சத்தமாக கூப்பிட்டான்.
கீதன் நீச்சலுடையை அணிந்து காெண்டு தயாராக நின்றான். அதிகமான காற்று வீசிக் காெண்டிருந்தது. அலை மேலெழுந்து ஓடிவந்து தரையை தாெட்டுச் செல்வது பார்க்க அழகாக இருந்தது.
"பார்த்தியா கபில் எவ்வளவு அழகாயிருக்கு" கீதன் கூறியது கேட்காதது பாேல் அமைதியாயிருந்தான்.  கபிலுக்கு அவன் தந்தையின் நினைவு வந்து விட்டது என்பது கீதனுக்கு புரிந்தது.

கபிலுக்கு நாலு வயது. அவன் ஆசைத்தங்கை பிறந்து நாற்பது நாட்கள். பாேர்க்கால சூழலில் கடல் தாெழில் மிகவும் ஆபத்தானது. தாெழிலுக்கு செல்பவர்கள்  திரும்பி வரும் வரை பாதி உயிர் பாேய் விடும். கபிலன் தந்தை வழமை பாேல் தாெழிலுக்குச் சென்று விட்டார். அதிகமான மீன் பிடிக்கலாம் என்று எல்லையைத் தாண்டி அடுத்த கடலிற்குள் படகு நுழைந்த சில நிமிடங்களில் துப்பாக்கிக் குண்டு ஒன்று நெற்றியில் பட்டு கடலினுள் விழுந்து விட்டார். அதிகாலை ஆகியும் திரும்பாத அவர் படகு நடுக்கடலில் நின்றது. அடுத்த நாள் மாலை  கபிலின் தந்தை உடல் கரை ஒதுங்கியது. நெஞ்சின் மேல் ஏறி  உட்கார்ந்தவன்
"எழுந்திரு அப்பா  எழுந்திரு அப்பா"என்று கதறிய சத்தம் அலைகளின் ஒசையைத் தாண்டி ஒலித்தது. கண்களைத் துடைத்தபடி கடலையே பார்த்துக் காெண்டிருந்தான்.
"கபில் டேய் ஏன்டா, வா வா நாங்கள் குளிப்பாேம்" அவனை எப்படி சமாதானப்படுத்துவது என்று புரியாமல் தாேளில் அணைத்து கூட்டிச் சென்றான்.

அங்கும் இங்குமாக நடந்து மாணவர்களை அவதானித்துக் காெண்டிருந்தார் அதிபர். கீதனும் நண்பர்களும் குதித்துக் கும்மாளமிட்டனர். வர்மன் காேபியை நீருக்குள் அமுக்கிப் பயமுறுத்தி விளையாடிக் காெண்டிருந்தான். எல்லாேரும் குழுக்குழுவாக கடலுக்குள் நீந்துவதும், விளையாடுவதுமாய் இருந்தனர்.
"டேய் காேபி சுதர்சன் சாரை கூட்டிற்று வாடா" என்றான் வர்மன்
""பாேடா, சார் உட்கார்ந்த இடத்தால இன்னும் எழும்பவே இல்லை" கிணடலாக பதிலளித்தான் காேபி.
"நான் பாேய் கூட்டிற்று வாறன்" பாய்ந்து ஓடினான் கபில்

சுதர்சன் சாரின் உதவியாேடு நீந்தக் கற்றுக் காெண்டிருந்தார்கள். கீதன் மிகவும் திறமையாக நீந்துவான். நீருக்கடியால் வந்து மற்ற நண்பர்களை குறும்புகள் செய்து பயமுறுத்தினான்.
"டேய் அங்கே பாரடா முதளை" சத்தமாக கத்தி விட்டு நீருக்கடியில் மறைந்தான்.
எல்லாேரும் கூச்சலிட்டு கரைக்கு ஓடி வர மெதுவாக நீருக்கு மேலால் வந்து
"நான் தான்டா அந்த முதளை" என்று கெக்கட்டமிட்டு அவர்கள் பயந்ததைப் பார்த்துச் சிரித்தான்.
"இருடா வாறன்" பாய்ந்து குதித்தான் வர்மன். அவன் பின்னால் ஒவ்வாெருதராக குதித்து மீணடும் நீந்த ஆரம்பித்தனர்.

சில நிமிடங்களின் பின்னர் கீதனைக் காணவில்லை என்பதை உணர்ந்த கபில்
"டேய் கீதன் எங்கேடா" என்றதும்
"அவன் எங்காவது முதளை மாதிரி பதுங்கியிருப்பான்டா" என்று காேபி  பகிடியாக சாென்ன பதில் கபிலுக்கு பயத்தை ஏற்படுத்தியது.
"இல்லையடா நிறைய நேரமாக காணவில்லை"
"கீதன் கீதன் ......" சத்தமாக கூப்பிட்டான்.
"டேய் கீதனைக் காணாேமடா" பயத்துடன் கத்தினான்.
"சார் கீதனைக் காணாேம்...." அழ ஆரம்பித்த கபிலைப் பார்த்து எல்லாேர் கண்களும் குளமாகியது.
விரைந்து வந்த அதிபர் அவனை தேடும்படி சத்தமிட்டார்.
சுதர்சன் சாரும் வர்மனும் இன்னும் சில மாணவர்களும் வேகமாக நீந்தி கீதனைத் தேடினார்கள். சற்றுத் தாெலைவாக கையாென்று மேலே வந்து கீழே தாழ்வதைக் கணட கபில்
"கீதன்....." என்று கூச்சலிட்டான்.
"சார் கீதன் சுழியில மாட்டிட்டான்" கூச்சலிட்ட வர்மன் வேகமாக நீந்திச் சென்றான்.
நீருக்கு அடியில் அவன் காெஞ்சம் காெஞ்சமாக தாழ்ந்து காெண்டிருந்தான்.
சுதர்சன் சார் அவன் கை ஒன்றைப் பற்றிப் பிடித்து மேலே இழுத்தார்.
கீதன் அசைவின்றிக் கிடந்தான்.
"கரைக்கு தூக்கி வந்து அவனுக்கான சிகிச்சைகளை காெடுத்தும் அவன் பேச்சு மூச்சின்றி கிடந்தான். மாணவர்கள் ஆசிரியர்கள் கதற ஆரம்பித்தனர்.
"கீதன் எழுந்திருடா, கீதன் எழுந்திருடா" கபிலனின் கதறல் செவிகளை பிளந்தது.
தன்மடியில் கிடந்த அவன் முகத்தை நெஞ்சாேடு அணைத்துக் கதறினான் காேபி.
உடனடியாக அம்புலன்ஸ் வந்து கீதனை ஏற்றிக்காெண்டு வைத்தியசாலை  புறப்பட கபிலும் சுதர்சன் சாரும் கூடச் சென்றனர்.
எல்லாேரையும் ஏற்றிக் காெண்டு பேருந்து பாடசாலை திரும்பியது.

"சுற்றுலா வரும் பாேது இருந்த குதூகலம், சந்தாேசம் ஏதுமற்ற அமைதியாக பேருந்து சென்று காெண்டிருந்தது. யன்னலாேரமாக சாய்ந்து காற்றை உள்வாங்கியபடி இருந்தான் காேபி.
"டே ய் கீதன் என் பிரண்டைப் பாேல யாரு மச்சான்.... பாட்டை பாடுடா" சுற்றுலா வரும் பாேது காேபி ஆசையாக  கெஞ்சிக் கேட்க
"திரும்பி வரும் பாேது கண்டிப்பா பாடுவன்டா"  என்று கூறியதையும்  தன் தாேளில் அவன் சாய்ந்து தூங்கியதையும் நினைத்த பாேது அவன் அருகில்லாத நிமிடம் முள்ளாய் குத்தியது.

"டேய் இன்றைக்கு என்னடா ரிபன்" கேட்டான் வர்மன் சாப்பாட்டுப் பிரியன்.  வர்மனுக்கு உப்பு மா ராெம்பப் பிடிக்கும்.
"உங்களுக்கு எல்லாம் உப்பு மாவும் கபிலுக்கு நூடில்சும்" குளிச்சிட்டு ஒரு பிடி பிடிக்கலாம்  என்று சாென்ன கீதனை நினைத்தபடி வர்மன் திறக்கப்படாமலே இருந்த உணவுப் பெட்டிகளை பார்த்து பாடசாலையில் கூடியிருந்து சண்டை பாேட்டு பகிர்ந்து உண்டதை நினைத்துக் கலங்கினான்.

கலா ரீச்சர் கண்ணீரைத் தடுக்க முடியாமல் முகத்தை முந்தானையால் மூடிக் காெண்டிருந்தாள். பேருந்து பாடசாலைக்குள் நுழைந்தது. கலங்கிய கண்கள் கண்ணீரைச் சாெரியத் தாெடங்கியது. பாடசாலை நுழைவாயிலில்  சிரித்தபடி இருந்த கீதனின் புகைப்படம் மீண்டும் கண்ணீராேடு உள்ளே வரவேற்றது.

கீதன் குறும்புக்காரன், திறமைசாலி, பாடகன் மட்டுமல்ல எல்லாேருக்கும் நல்ல நண்பனாக வாழ்ந்தவன். அவன் நினைவுருவப் படம் இன்றும் பாடசாலையில், அவன் படித்த வகுப்பறையில் அவன் நினைவுகளை பேசிக் காெண்டிருக்கிறது.