அன்றொரு நாள் .....
உனை எண்ணி , முழுவதும் புரிந்து
என்னுள் வைக்க அவாக் கொண்டேன் ..

மனதில் ஆயிரமாயிரம் புயலடித்தும்
தூக்கமின்றி வதைந்தாலும் ..
அம்மன அலைகளைத் தகர்த்தெறிந்து...

கண்ணில் உனைக் கண்டு ....
கண்ணே , முத்தே , என் கனிரசமே
என்று நின் செவ்விதழில் .....
வண்ணத்தால் சாயம் பூசி ...கொஞ்சித் தீர்க்க
ஒத்திகைகளும் பல செய்தேன் ..

இன்று ...
உன்னைக் கண்ட அந்நொடியில்
கற்றதனைத்தும் மறந்து , நினைச்சொல்ல
எனக்கோர் வார்த்தை கிடைக்காமல் விழிப்பதேனோ ???

வெண்பனியும் சுடுவதேனோ??
அன்று வண்ண ஓவியங்களாய்க் கண்டதெல்லாம்
காகிதக் குப்பைகளானதுதான் ஏனோ??

என் வாழ்க்கையே ...
முட்களா

மேலும்

திருக்குவளையின் திருமகனாய் அவதரித்து,
திருக்குறளின் பெருமகனாய் வளர்ந்து,
தாய்தமிழின் தலைமகனாய் பரிணமித்த
வாய்ச்சொல் வள்ளல் அல்லவே நீவீர்.
மாணவ நேசனாய் அரும்பிய இலக்கிய நெறி,
முரசொலியாய் குறளோவியமாய் மலர்ந்ததே.
கல்லக்குடியில் துவங்கிய போராட்டம்- நும்
கல்லறைவரை நீண்டதே உணர்த்தும் நீவீர் போராளியென
மந்திரிகுமாரனை (எம் ஜி ஆர்)காட்டியதுவும் நீவீர்.
பராசக்தியை (சிவாஜி) தீட்டியதுவும் நீவீர்.
அழகிரியால் ஈர்த்து பெரியார் அண்ணாவால்
ஏற்றப்பட்ட திராவிட சூரியன் நீவீர்.
நின்ற தேர்தலில் அனைத்திலும் வென்ற சோழன் நீவீர்.
பதின்முன்று முறை பேரவை பார்த்த பகலவன் தாமே
ஐந்து முறை அரசோச்சிய காவிய கத

மேலும்

வானில் மிதக்கும் விண்மீன்கள்
புவியில் உலவ அவாக்கொண்டு
தரையிறங்கி நடக்கையிலே ..,
கதிரவனும் வெட்கத்தினாற் நானிக்
குறுகி மேகத்தினுள் மறைகையிலே .....
திங்களும் தன் வெளிச்சம் போதாதென
வராமலே நின்றிடவே ,
மின்னலும் ஈடு கொடுக்க முடியாமற் ஓட
கருங்கூந்தலை கார்முகில் என நினைத்து
வருணன் ஓடி வந்து ....
அவளைத் தொட்டப் பின் ...
அவளிலிருந்து விடைபெறவும் இயலாமல்
தஞ்சமடையவும் முடியாமல் ....
விடாமல் ... விட்டு அடிக்கிறது .... மழை .

மேலும்

நான் நம்மை விட்டு பிரிந்தபோது
நீ அழாமலிருக்கக்கண்டு
உன்னை கல்மனம் என நினைத்தேன்.
நான் அழாமலிருக்க, நீ கல்லாகி நின்றாய்.

ஈராயிரம் நாட்கள் ஒன்றாய் வாழ்ந்தும்
ஏனோ அந்த கடைசி அறுபது நாட்களில்
உன்னை என்னில் கண்டேன்.
இத்தனை நாட்கள் எங்கு சென்றாய் என கேட்கவில்லை ...
நீ என்னில் இருந்தும் அறியாமலிருந்தேன் !!!

உடனிருக்கும் அனைவருக்கும் நாம் யார் என்பதறியாமலிருக்க !!
நமக்கு மட்டும் நம் உயிர் நம்மில் மாறியது தெரிந்ததேனோ??
இன்றும் மற்றோருக்கு புதிராய் இருக்க
நம் உயிரில் பரிமாற்றம் தொடர்வதேனோ?

எத்தனை மொழி யான் கற்றாலும்
உன்னை கண்ட அந்த ஒரு நொடியில்
கற்றதனைத்தும் மறந்து , உனைச்சொல்

மேலும்

மண் காலில் ஒட்டாம நடந்து ,
அந்த சின்ன வீட்டோட ராணியா வாழ்ந்து
இங்க மண் வீட்டுக்கு வாக்கப்பட்டு
வெள்ளை தோல்கொண்ட வைரமுத்து கருவாச்சியானயோ ??

வந்து ரெண்டு புள்ளையும் பெத்தெடுத்து
அதுல ஒன்ன ஹாஸ்டெலுக்கு விடும்போது
வெளியே கண் காசியாம தைரியமா நின்னு
உள்ள ரத்தம் கசிஞ்சி போனது தெரியாதுன்னு நெனச்சாயோ ??

ஒண்ணுமே தெரியாம சிறுவயசில் பேந்த விழிச்சாலும்
எப்படியெல்லாம் நடக்கணும்னு சொல்லிக்கொடுத்து
ஈரைந்து மாதங்கள் சுமந்த வலியை விட
இந்த ஈரைந்து வருஷமா என்ன
நெஞ்சுக்குள்ள சுமந்த வலி புரியாதுன்னு நெனச்சாயோ ???

உ உடம்பில் நகைகள பாத்ததில்ல
எங்களையே சொத்தா நெனச்சு
கோயில்களெல்லாம்

மேலும்

மண் காலில் ஒட்டாம நடந்து ,
அந்த சின்ன வீட்டோட ராணியா வாழ்ந்து
இங்க மண் வீட்டுக்கு வாக்கப்பட்டு
வெள்ளை தோல்கொண்ட வைரமுத்து கருவாச்சியானயோ ??

வந்து ரெண்டு புள்ளையும் பெத்தெடுத்து
அதுல ஒன்ன ஹாஸ்டெலுக்கு விடும்போது
வெளியே கண் காசியாம தைரியமா நின்னு
உள்ள ரத்தம் கசிஞ்சி போனது தெரியாதுன்னு நெனச்சாயோ ??

ஒண்ணுமே தெரியாம சிறுவயசில் பேந்த விழிச்சாலும்
எப்படியெல்லாம் நடக்கணும்னு சொல்லிக்கொடுத்து
ஈரைந்து மாதங்கள் சுமந்த வலியை விட
இந்த ஈரைந்து வருஷமா என்ன
நெஞ்சுக்குள்ள சுமந்த வலி புரியாதுன்னு நெனச்சாயோ ???

உ உடம்பில் நகைகள பாத்ததில்ல
எங்களையே சொத்தா நெனச்சு
கோயில்களெல்லாம்

மேலும்

நான் நம்மை விட்டு பிரிந்தபோது
நீ அழாமலிருக்கக்கண்டு
உன்னை கல்மனம் என நினைத்தேன்.
நான் அழாமலிருக்க, நீ கல்லாகி நின்றாய்.

ஈராயிரம் நாட்கள் ஒன்றாய் வாழ்ந்தும்
ஏனோ அந்த கடைசி அறுபது நாட்களில்
உன்னை என்னில் கண்டேன்.
இத்தனை நாட்கள் எங்கு சென்றாய் என கேட்கவில்லை ...
நீ என்னில் இருந்தும் அறியாமலிருந்தேன் !!!

உடனிருக்கும் அனைவருக்கும் நாம் யார் என்பதறியாமலிருக்க !!
நமக்கு மட்டும் நம் உயிர் நம்மில் மாறியது தெரிந்ததேனோ??
இன்றும் மற்றோருக்கு புதிராய் இருக்க
நம் உயிரில் பரிமாற்றம் தொடர்வதேனோ?

எத்தனை மொழி யான் கற்றாலும்
உன்னை கண்ட அந்த ஒரு நொடியில்
கற்றதனைத்தும் மறந்து , உனைச்சொல்

மேலும்

நான் நம்மை விட்டு பிரிந்தபோது
நீ அழாமலிருக்கக்கண்டு
உன்னை கல்மனம் என நினைத்தேன்.
நான் அழாமலிருக்க, நீ கல்லாகி நின்றாய்.

ஈராயிரம் நாட்கள் ஒன்றாய் வாழ்ந்தும்
ஏனோ அந்த கடைசி அறுபது நாட்களில்
உன்னை என்னில் கண்டேன்.
இத்தனை நாட்கள் எங்கு சென்றாய் என கேட்கவில்லை ...
நீ என்னில் இருந்தும் அறியாமலிருந்தேன் !!!

உடனிருக்கும் அனைவருக்கும் நாம் யார் என்பதறியாமலிருக்க !!
நமக்கு மட்டும் நம் உயிர் நம்மில் மாறியது தெரிந்ததேனோ??
இன்றும் மற்றோருக்கு புதிராய் இருக்க
நம் உயிரில் பரிமாற்றம் தொடர்வதேனோ?

எத்தனை மொழி யான் கற்றாலும்
உன்னை கண்ட அந்த ஒரு நொடியில்
கற்றதனைத்தும் மறந்து , உனைச்சொல்

மேலும்