இன்றைய விடியலுக்காய்,
இரண்டு நாள் தவம் கிடந்தேன்..
மயக்கும் உன் குரல் கேட்க
மணிக்கணக்காய் தவித்திருந்தேன்..
இருளாகிக் கிடந்த வாழ்வில்
ஒளி ரேகையாய் வந்தவனே,
நீ இன்றி என் நாட்கள்
உதயத்தை நெருங்காது..!

உன் கடைக்கண் பார்வையில்
அழகாகும் என் நாட்கள்,
உன் ஒரு வார்த்தையில்
அர்த்தம் பெறும் என் உலகம்,
உன் ஒற்றையடி புன்னகையில்
வசந்தம் பெறும் என் உயிர்..,
இவை எல்லாம் சொன்னாலும்
புரியாது எவருக்கும்...
கவிக்கு அழகூட்டும்
அலங்கார வார்த்தைகளாகவே,
அவர்கள் பார்வைக்கு..!

கலங்கிய கண்களின் துயரமும்,
வதங்கிய இதயத்தின் ஏக்கமும்
கரையும் உயிரின் உருக்கமும்
வாசிப்போர் எண்ணங்களை எட்டாவிடினும

மேலும்

அன்று உனக்குப் புரியும்!

ஒரு நாள்
இந்த உலகை விட்டுப் போய்விடுவேன்
மீண்டும் வரப்போவதில்லை
சிலவேளை என்
தொலைபேசி இலக்கத்தைக் கண்டால்
நீ அழுவாய்
தனிமையில் நீ இருக்கும் வேளைகளில்
நான் இல்லாத தனிமையை
நீ புரிவாய்
என் குரலின் சத்தமோ
என் சிரிப்பின் சத்தமோ
உன் காதுகளுக்குக் கேட்காது
உனக்குத் தொல்லை தர
இனி யாருமில்லை
சிரிப்பூட்டுபவன் கோபமூட்டுபவன்
பகிடிவிடுபவன் பின்
மன்னிப்புக் கேட்பவன்
இனி இல்லாமல் போய்விடுவான்
ஆனாலும் உன் கண்களிலிருந்து
கண்ணீர் பொழியும்
ஆனாலும் நான்
எப்பவோ போயிருப்பேன்
திரும்ப வராதா பயணத்திற்கு
ஆகையால் என் அன்பை
ஏற்று அனுபவி
அதில்

மேலும்