மாலை நேர வேளையிலே
மயில் அகவும் சோலையிலே
தோகை மயில் விரித்தாட
மாஞ்சோலை மதிமயங்க

வறட்சியில் வறண்ட பூமி
வருணனிடம் வரம் கேட்க
வருணனும் வரம்தரவே
வருகை தந்தன மேகங்கள்

கார்மேகம் கூடி நிற்க
கருக்கு ஓலை சரசரக்க
காற்றிலாடி கையசைக்க
பார்திருந்த பனை மரங்கள்

தழுவி நின்ற மேகங்களை
தரை இறங்க தலையசைக்க
மேகங்கள் மோகம் கொண்டு
மோதிக்கொண்டு இடி இடிக்க

கொக்கு நாரை கூடு திரும்ப
காகம் கரைந்து கலைத்து நிற்க
சிட்டுக் குருவி கட்டிய கூடு
சிலுசிலுத்து காற்றிலாட

ஈரக் காற்று இதயம் வருட
மண்வாசனை மனதைப் பறிக்க
மண்ணிலே வெள்ளி முத்தாய்
துள்ளி விழும் தூறல் மழை

சடசடவென வ

மேலும்

வாழ்க்கை எனும்
பாய்மரப்படகில்
எதிர்பார்ப்புகளை தாங்கி
கவலைகளை கிழித்து
பயணத்துக்கொண்டிருக்க
எங்கிருந்தோ வீசிய
விஷமேறிய
நச்சுமன கழிவுகளின்
நாற்றம் ஏந்திய
பொருளாதார சூறாவளியில் என்
பொருளும் களவுப்போனது
தாரமும் கனவானது.

என் ஏணி
முதுகில் ஏறி
தாவி குதித்து
கப்பல் வாழ்க்கையில்
சொகுசாய் பயணிப்போர்
ஏளனப் பார்வையோ அல்லது
பரிதாப பார்வையோ
கொள்ளிக்கண்ணில்
தெளித்து
வீசும்போது
அவமானங்கள்
அமிலங்களாய்
இருதயத்தை
கருக்கிவிடுகிறது.

கப்பல்வாசிகளே..!
நானும் உங்களைப்போல
சுகவாசிதான்
சில நாட்களுக்குமுன்
துரோக முட்கள்
என் நெஞ்சில் குத்தி
என் செல்வங்களை
என்னிடமிருந்து பீறிட்டு

மேலும்