பாதிஇரவு பஞ்சணையில் நான்
எனைகேளாமல் உள்ளக்கதவை திறக்கிறாய்...
உதயமாகுது உனதுராகம் நெஞ்சில்..!

இதயநாணில் பல்லவியை இசைகிறாய்
இதயதாகம் கூட தேகம்இசைய...
இனிமைராகம் பாய்ந்தோடுது நரம்பினில்..!

மீளாகாதல் சந்தத்தில் சரணமாய்
உன்நினைவுகள் ஓங்கி ஒலிக்க...
பதைபதைக்குது விழிகள் தேடலில்...

மஞ்சணை குளித்த பாதிபஞ்சணை
மீண்டும்மீண்டும் பார்த்து சிரிக்குது...
பாவை உந்தன் பங்கயவிழிகளை நினைவூட்டி..!

வெற்றிடம் கண்டு நெஞ்சம் வெறுமையாக
நீளும்யாமம் கண்களில் கார்வார்க்க...
தனிமையின் கோரப்பிடியில் முழுமையாய் நான்..!

மேலும்

ஊதைக்காற்றின் குளிர் கண்டு நடுங்கும் புன்னைமலர்கள் ஒன்றோடொன்று முயங்க..! மங்கை நானோ
நாவாயில் உன்வரைவை நாடி! உனைக் காணா என்விழிகள் முப்பொழுதும் பனிமழையில் நனைந்த மலரிதழாய் ஆனதே ..! உன் ஸ்பரிசம் துறந்த கைவளை
வாடையின் வாட்டலில் நெகிழ்ந்தே போனதே..! நீதீண்டா என் பனிமலர் தேகம் பசலைத் தீயில் தினமும் வெந்தே சாகுதே..! பாதி உசுரு போகினிலும் பாவி நெஞ்சம் மட்டும் ஏனோ உன்வரவை நாடுதே..! கேலி செய்யும் சிற்றலையே...ஆழி கடல் சென்றவன் காதில் என்நிலை கொஞ்சம் நீ சொல்லாயோ...கண்ணாளனை விரைந்துவரச் செய்யாயோ..?உயிரின் வாசம் நான் அடைய மெலியும் என்தோள்வளை பற்றி அவனிதழால் என்னிதழை போர்த்திவிடக் கூறாயோ..?விரைந்து செல்

மேலும்

பாதிஇரவு பஞ்சணையில் நான்
எனைகேளாமல் உள்ளக்கதவை திறக்கிறாய்...
உதயமாகுது உனதுராகம் நெஞ்சில்..!

இதயநாணில் பல்லவியை இசைகிறாய்
இதயதாகம் கூட தேகம்இசைய...
இனிமைராகம் பாய்ந்தோடுது நரம்பினில்..!

மீளாகாதல் சந்தத்தில் சரணமாய்
உன்நினைவுகள் ஓங்கி ஒலிக்க...
பதைபதைக்குது விழிகள் தேடலில்...

மஞ்சணை குளித்த பாதிபஞ்சணை
மீண்டும்மீண்டும் பார்த்து சிரிக்குது...
பாவை உந்தன் பங்கயவிழிகளை நினைவூட்டி..!

வெற்றிடம் கண்டு நெஞ்சம் வெறுமையாக
நீளும்யாமம் கண்களில் கார்வார்க்க...
தனிமையின் கோரப்பிடியில் முழுமையாய் நான்..!

மேலும்

காதல் சொல்லாத கண்கள்
புதுராகம் தராத சந்தம்
இந்த உலகில் ஏதடி
பதில் நீயும் கூறடி...
மடந்தை கண்கள் வீசும்காதல்
விடலைநீயும் அறியா கவிதையா?
நாணும் பெண்மை
பதிலும் கூற வேணுமா?
புதுகாதல் நின்றாடும் நம்கண்கள்!

பருவதீயில் தேகம் உருக
பருவராகம் நீயும் பாட
காமன்அம்பு நமையும் தாக்க
காதல் கடலில் குளிப்போம் வா வா..
இதழும்இதழும் தீண்ட தீண்ட
இதழின் தோன்றும் காயம் காயம்
இதழில் அமுதபானம் பருக பருக
இனிமைத்தேனாய் மாறும் ஆறும்
புதுகாதல் நின்றாடும் நம்கண்கள்!

அந்திவெயிலில் வானம் சிவக்க
மன்னன்நினைவில் இதயம் சிலிர்க்க
நீயும்வந்தாய் இன்பச்சாரல் தூவ
காதல்மழையில் நனைவோம் வா வா

மேலும்

காற்றைப்போல் உன் வருகை
இதய மொட்டுகள் அவிழ...
காதலின் ரீங்காரம் மனதெங்கும்!

போர்வைக்குள் நான் புதைய
விழியீர்ப்பு விசையால் ஈர்க்கிறாய்...
விலகிச்செல்கிறது என்உறக்கம் விழியிலிருந்து
அடம்பிடிக்கிறேன் நான் தலையணையோடு!

தவிக்கும் என்நிலை கண்டு
தென்றலை தூதனுப்பி நகைக்கிறாய்..
உள்ளம் நீயாட்டும் ஊஞ்சலாக இனிதாய் கழிகிறது
உனக்கான என் ஒவ்வொரு நொடியும்!

உன் நினைவுகள் உரச உரச
இரவது கரையக் கரைய...
கன்னத்தை நனைத்துச் செல்கிறது
நினைவுகள் சுமந்து கனமான கண்ணீர்!

இரவின் பிடியில் சிறைவாழ்க்கை என்றாலும்
என்னில் நீ மட்டுமே நிறைவதால்...
விரும்பியே தொலைகிறேன்
இந்தத் தனிமையில்.

மேலும்

கொட்டும் பனிக்காலம்
அணைத்தபடி நீ!
உளறாமல் பேசு என்கிறாய்..?
கற்ற தமிழும் களவுபோனது
நீ அருகில் இருக்க....!

நீ கவிங்கனா?
கவிதை சொல் பார்ப்போம் என்கிறாய்..?
உனதழகை கவிதையாக்க
அகராதியை புரட்டிப்புரட்டி பழிக்கிறேன்...
உன் இதழையாவது கொஞ்சம் தா..
வரிகளாக்கிக் கொள்கிறேன்...!

மௌனமாய் இதழ்கள் முணுமுணுக்க
போர்வைக்குள் வெட்கப்பட்டே மறைகிறாய்...
மயங்கித்தான் போகிறது மனது
உன்மீதான காதல் கூட...!

போர்வைக்குள் நாம் இணைய...
இதயங்கள் காதல் மழையில் நனைய...
சன்னலோரம் எட்டிப்பர்த்த வெள்ளிச்சிதறலும்
வெட்கப்பட்டு கரைந்தே சென்றது...!

மேலும்

கவிதையில் சொல்லாத காதல்
உன் விழியின் நளினத்தில் நீ சொல்ல!

கொஞ்சம் மைபூசி கொஞ்சி மெய் பேசும்
விழியினை யார் என்று வியந்து நான் கேட்க!

செங்காந்தள் கரங்கள் எனை தீண்ட
மின்காந்தம் உடலோடு பாய மெய்மறந்தேன்!

சங்கீத பேச்சிக்கள் காதோரம் இசைக்க
அங்கத்தில் காதல் அரும்புகள் பூக்க!

செந்தூரம் சிந்தாதேன் சிந்தும்
மதுர இதழ்கள் இணைசேர!

மனதோடு அந்திப்போர் நிகழ
உயிர்பருகி வெற்றி கனி பறித்து சென்றாய்!

உயிரற்ற உடல் இன்றும்
உன்வரவை நோக்கி தனிமையில் துடித்தபடி..!

மேலும்

என்னில் எனைத் தின்று
விரைவாய் வளரும்
உன் நினைவுகளை
மறக்க வழிதேடுகிறேன்
தினமும்…
என் விடியா இரவுகளில் …

அழுதே வற்றிய
என் விழிகளும்
உன் பெயர் சொல்லியே
ஓய்ந்த என் உதடுகளும்
உன் காதலையே
சுவாசித்த என் இதயமும்
இறுதியாய் காத்திருக்கின்றன
உன் வரவிற்காய்…

உனக்குள் ஈரமிருந்தால்
ஒருமுறை எனைசந்தித்து
நீ எனை மறந்தது போல்
உனை மறக்க வழிதனை
சொல்லிவிட்டுப்போ . . .

விடியட்டும் என் இரவுகள்…

மேலும்

வாழ்க்கை அழகானது..!

நட்பு சாமரம் வீசிய
கயவர்கள்
மனம் சிதறிய போதும்..!

இரட்டை நாக்கு
வேடதாரிகள்
இதயம் கிழிந்த போதும்..!

நயவஞ்சகரின்
துரோகங்கள்
நெஞ்சம் சிதைந்த போதும்..!

துன்பங்கள் கார்முகிலாய்
சூழ்ந்த போதும்..!
துவளாதே..!
வாழ்க்கை அழகானது..!

மேகங்களின் மோதல்
பிறக்கும்
இருளை கிழிக்கும் மின்னல் கீற்று..!
துன்பங்களுடன் மோதிப்பார்
பிறக்கும்
நம்பிக்கை ஒளிக்கீற்று..!

இரவு இருளை அள்ளி
பூசியதினால்தானே..!
அந்த நிலமகளே அழகு..!
நீயும் நம்பிக்கைதனை அள்ளி
பூசிப்பார் துவண்டுபோன
வாழ்க்கை அழகாய் தெரியும்..!

ஆயிரம் நிலவொளிகளா தேவை
காரிருளை கடக்க...?
ச

மேலும்