கொட்டும் பனிக்காலம்
அணைத்தபடி நீ!
உளறாமல் பேசு என்கிறாய்..?
கற்ற தமிழும் களவுபோனது
நீ அருகில் இருக்க....!

நீ கவிங்கனா?
கவிதை சொல் பார்ப்போம் என்கிறாய்..?
உனதழகை கவிதையாக்க
அகராதியை புரட்டிப்புரட்டி பழிக்கிறேன்...
உன் இதழையாவது கொஞ்சம் தா..
வரிகளாக்கிக் கொள்கிறேன்...!

மௌனமாய் இதழ்கள் முணுமுணுக்க
போர்வைக்குள் வெட்கப்பட்டே மறைகிறாய்...
மயங்கித்தான் போகிறது மனது
உன்மீதான காதல் கூட...!

போர்வைக்குள் நாம் இணைய...
இதயங்கள் காதல் மழையில் நனைய...
சன்னலோரம் எட்டிப்பர்த்த வெள்ளிச்சிதறலும்
வெட்கப்பட்டு கரைந்தே சென்றது...!

மேலும்

கடலோடு மையல் கொள்ள!
கதிரவனும் சென்றுவிட்டான்…
விண்ணோடு கொஞ்சி விளையாட!
மதியும் தோன்றிவிட்டாள்…
நானோ! தனிமையில்…
தனிமை கொடியது என்றார்கள்!
எவ்வளவு உண்மை!
உணர்கிறேன் இன்று முழுமையாய்…

மணலில் உன் பெயரை
எழுதியே ஓய்ந்து போனதடி
என் விரல்கள்!
நீ அருகில் இருப்பதாய்
எண்ணி எனக்குள்ளே பேசிய
வார்த்தைகள் மனதினை அழுத்த
உன் நினைவுகளால் துவண்ட
என் இதயமோ
பாரம் தாங்காமல் விம்மி துடிக்க!
விழியோரம் நீரும் இன்று புதிதாய்!!!

தோளோடு தோள் சாய்ந்து!
விழியோடு விழி கலந்து!
உயிர் நோக உனை அணைத்து!
மடிமீது என் தலை சாய்த்து!
அழ வேண்டுமடி
உயிர் வலி நீங்க!
ஏங்கி காத்திருக்கிறேன்!
உன் அருகாமைக்காய்

மேலும்

நீரோட்டமாய் உந்தன்
நினைவோட்டம்
மனதை சுண்டி இழுக்க!
நெஞ்சமோ
காதல் மரக்கலம் பற்ற
நினைவலையில்
தொடங்கியது பயணம்!

செங்கதிர் குமிளும் அந்தி
நாவாயில் துயிலும் நீ!
மெய்மறந்து நான் இரசிக்க!
குறும்புக்கார தென்றல்
வாடையாய்
உன் முகந்தழுவ!
பிரிந்தது இமைகளா?
இல்லை
மின்காந்த இழைகளா ?
பார்வை தீண்டியதும்
பாயுதடி மின்சாரம் என்னுள்!

விழியோடு விழி கலந்து
விரலோடு விரல் கோர்த்து
இதழோடு இதழ் சேர்த்து
தோள்மீது உனை சாய்த்து
நாவாயில் நாம் கொஞ்ச
அந்த வான்மகளும்
வெட்கப்பட்டே மறைந்தாள்
நம் காதலின் நெருக்கம் கண்டு!

காதலின் சுமைதனில்
விழிகள் பனிக்க
மீண்டு வந்தேன் நிகழ்காலத்துக்கு!
நினைவலைக

மேலும்

விடியலைத்தேடும் மீனவர் வாழ்வின் அவலங்கள் அறிவோமா?
அவர்தம் படும் துயரங்கள் கொஞ்சம் கேட்போமா...
கரிக்கும் நீரின் நிஜம் எது என தெரிவோமா...
மீனவர் நிலையெண்ணி கடலன்னை விட்ட கண்ணீரென புரிவோமா..?

உப்புக்காற்றின் குளிர்எங்கள் உடலினை வாட்டுது...
தாயுள்ளம் கொண்ட கடல்தான் எங்கள் நம்பிக்கையைகூட்டுது...
சுழன்றடிக்கும் சூரைக்காற்று மன உறுதியை சோதிக்குது...
குடும்பத்தின் வறுமையோ பொழப்பை பார்க்க தூண்டுது...
ஒரு சான் வயிற்றுக்காக உயிரைவைத்து பயணமே...
தாண்டவம் ஆடும் அலைகளினூடே தினமும் போராட்டமே...

விடியலைத்தேடும் மீனவர் வாழ்வின் அவலங்கள் அறிவோமா?

நீண்டகடல் தூரபயணம் செல்கிறோம்....
ஏக்கமுடன் வ

மேலும்

கவிதையில் சொல்லாத காதல்
உன் விழியின் நளினத்தில் நீ சொல்ல!

கொஞ்சம் மைபூசி கொஞ்சி மெய் பேசும்
விழியினை யார் என்று வியந்து நான் கேட்க!

செங்காந்தள் கரங்கள் எனை தீண்ட
மின்காந்தம் உடலோடு பாய மெய்மறந்தேன்!

சங்கீத பேச்சிக்கள் காதோரம் இசைக்க
அங்கத்தில் காதல் அரும்புகள் பூக்க!

செந்தூரம் சிந்தாதேன் சிந்தும்
மதுர இதழ்கள் இணைசேர!

மனதோடு அந்திப்போர் நிகழ
உயிர்பருகி வெற்றி கனி பறித்து சென்றாய்!

உயிரற்ற உடல் இன்றும்
உன்வரவை நோக்கி தனிமையில் துடித்தபடி..!

மேலும்

என்னில் எனைத் தின்று
விரைவாய் வளரும்
உன் நினைவுகளை
மறக்க வழிதேடுகிறேன்
தினமும்…
என் விடியா இரவுகளில் …

அழுதே வற்றிய
என் விழிகளும்
உன் பெயர் சொல்லியே
ஓய்ந்த என் உதடுகளும்
உன் காதலையே
சுவாசித்த என் இதயமும்
இறுதியாய் காத்திருக்கின்றன
உன் வரவிற்காய்…

உனக்குள் ஈரமிருந்தால்
ஒருமுறை எனைசந்தித்து
நீ எனை மறந்தது போல்
உனை மறக்க வழிதனை
சொல்லிவிட்டுப்போ . . .

விடியட்டும் என் இரவுகள்…

மேலும்

சுயநலப் பேய்கள் கொட்டமடிக்கும்
சுடுகாட்டு மனங்களோடு
பிணந்தின்னி கழுகுகளாய்
வாழும் நயவஞ்சக
கூட்டம் நிறைந்த
உன்னத சமுதாயம்..

மேற்கத்திய கலாச்சார போதையில்
ஆடையில் கஞ்சத்தனம் செய்து
கண்களில் காமம் தெளித்துவிட்டு
பார்வையில் விசாலம் வேண்டுமென்று
பேசும் நாகரீகச் சமுதாயம்…

மதுவிலும் மாதுவிலும்
இளமையினை தொலைத்து விட்டு
கால்மேல் கால்போட்டு
பெரியோரை பெருசு
என அழைக்கும்
பண்புள்ள சமுதாயம்…..

தாய் தந்தையினரை பராமரிக்க
முதியோர் இல்லங்கள் கட்டும்
மனிதமுள்ள சமுதாயம்….

அன்பும் அறனும் பண்பும் பாசமும் மனிதமும்
பூத்துக்குலுங்கிய மனங்களை மலடாக்கிவிட்டு
சமூகம் சீரழிந்துவிட்டது என
பு

மேலும்

வாழ்க்கை அழகானது..!

நட்பு சாமரம் வீசிய
கயவர்கள்
மனம் சிதறிய போதும்..!

இரட்டை நாக்கு
வேடதாரிகள்
இதயம் கிழிந்த போதும்..!

நயவஞ்சகரின்
துரோகங்கள்
நெஞ்சம் சிதைந்த போதும்..!

துன்பங்கள் கார்முகிலாய்
சூழ்ந்த போதும்..!
துவளாதே..!
வாழ்க்கை அழகானது..!

மேகங்களின் மோதல்
பிறக்கும்
இருளை கிழிக்கும் மின்னல் கீற்று..!
துன்பங்களுடன் மோதிப்பார்
பிறக்கும்
நம்பிக்கை ஒளிக்கீற்று..!

இரவு இருளை அள்ளி
பூசியதினால்தானே..!
அந்த நிலமகளே அழகு..!
நீயும் நம்பிக்கைதனை அள்ளி
பூசிப்பார் துவண்டுபோன
வாழ்க்கை அழகாய் தெரியும்..!

ஆயிரம் நிலவொளிகளா தேவை
காரிருளை கடக்க...?
ச

மேலும்

வாழ்க்கை அழகானது..!

நட்பு சாமரம் வீசிய
கயவர்கள்
மனம் சிதறிய போதும்..!

இரட்டை நாக்கு
வேடதாரிகள்
இதயம் கிழிந்த போதும்..!

நயவஞ்சகரின்
துரோகங்கள்
நெஞ்சம் சிதைந்த போதும்..!

துன்பங்கள் கார்முகிலாய்
சூழ்ந்த போதும்..!
துவளாதே..!
வாழ்க்கை அழகானது..!

மேகங்களின் மோதல்
பிறக்கும்
இருளை கிழிக்கும் மின்னல் கீற்று..!
துன்பங்களுடன் மோதிப்பார்
பிறக்கும்
நம்பிக்கை ஒளிக்கீற்று..!

இரவு இருளை அள்ளி
பூசியதினால்தானே..!
அந்த நிலமகளே அழகு..!
நீயும் நம்பிக்கைதனை அள்ளி
பூசிப்பார் துவண்டுபோன
வாழ்க்கை அழகாய் தெரியும்..!

ஆயிரம் நிலவொளிகளா தேவை
காரிருளை கடக்க...?
ச

மேலும்