அம்மா நீ தான்
அவணி இதனை
அணியல் செய்யும்
அழகு மிகுந்த
பொருட்களிலே
புவனம் போற்றும்
சிறந்த பொருளெது
சிந்தித்து நானும்
சுயம் இழந்தேன்.
சூரியன் என்று
சிலாகித்துச் சொன்னேன்
சிறு மேகம் வந்து
மறைத்தது அதனை;
சந்திரன் என்று
அந்திமப் பெயராய்
அறைகூவிட ஏலாமல்
தேய்கிறது இன்று.
ஒளியெனச் சொன்னால்
இருட்டின் முன்னே
விருட்டென ஓடி
ஒளிந்து கொண்டது;
இருள் என்றாலோ
விடியல் வந்ததும்
குடிபெயர்ந்து போய்
கூர்மை இழந்தது.
அன்பு என்றாலோ
அடுத்தவர் அதனை
திருப்பித் தந்திடும்
நிபந்தனை கொண்டது;
ஆசை அதுவோ
அளவே இல்லாமல்
ஓசையும் செய்யாமல்
ஓங்கி வளருது.
காதல் என்றால்
காமத்தின் வேரென
காமியப் பொருளாய்
காட்டி நிற்குது.
அகிலம் அனைத்திலும்
புல்லரே ஆயினும்
இடிதாங்கி போலே
மடிதாங்கும் அன்னையர்
பேரழகு கொண்ட
அவ்வை என்பேன்.
