என் வாழ்க்கை வசந்தமாக
எத்தனை நாட்கள் உன்
குரல் கேட்க !
எப்படி இருந்தேன் நான்
என்னை மறந்து !
என் மேல் என்ன கோபம்
எழுத மறுக்கிறதே பேனா !
என்ன சொல்லி சமாதானம் செய்ய !
என் பேனாதானே !
உண்மை (உன்னை) சொன்னால்
போதும் !
நொடியில் உருகி பெருகிவிடும்
கவிதைகள் !
பெரிதாய் ஒன்றும் கேட்கவில்லை
சிறிதாய் சினுங்கிவிட்டுப் போ !
சிறைபட்ட என் இதயம்
சிறகடித்துப் பறக்கட்டும் !
உன் சிற்றிடையில் சிறைபட்ட பட்டுக்
கொசுவத்தைப் பார்த்துப் பார்த்தே
பறிபோனது நெஞ்சம் !
கடனாகக் கொடு உன் இதழ்களை !
திருப்பித் தருகிறேன் நொடிகளில் என்
இதழ்களுக்கு நிறமேற்றி பின் !
நிறைவேறாத கனவுகள்
நீ கண்டால் நானிருக்கிறேன்
நிறைவேற்ற !
நீ வருவாயா !
உன் நினைவோடு உலவிடும்
என்னோடு உறவாட !
என் வாழ்க்கை வசந்தமாக !
