என்னவனின் அழகென்பது எதோடு ஒப்பிட கூடியது…
பாலினும் சிறந்திட்ட ஒரு வெண்மை
இரவினும் உறைந்திட்ட ஒரு கருமையும்
கலந்திட்ட அவன் கண்கள்,
குளிர்ந்து போகும்
தலைச் சாய்த்து விழிக் கோர்க்கும் பொழுதுகளில்
அவனின் காதல் நான் ….
நுனி மூக்கு ஒளிர்விட
நெருங்கி உணர்ந்திட்ட
மூச்சுக் காற்றில்
கரைந்து போகிறது உள்ளம்
அவனின் ஆசை நான் …
தேன்பலா சுவையோ
தித்திக்கும் அமிர்தமோ
அவன் இதழ்களின்
ஆழத்தில்
இறங்கி விட்டதென் கர்வம் !!!
அவனின் காமம் நான் ..
வருடிவிட்ட அவன் முடிகளின் மென்மையில்
கண் மூடி மடி சாய்ந்த
என் செல்ல கண்ணன்
எழும்பி கொண்டது என் தாய்மை !!!
அவனின் பாசம் நான் ….
உண்மையின் இதயமதில்
ஒய்யாரமாய் எனகோர் சிம்மாசனம்
சாய்ந்து கொண்டதில்
தொலைந்துப் போகிறது உள்ளத்தின் அதிர்வுகள் !!!
அவனின் அக்கறை நான்….
உறுதியான கரம்தனைப் பற்றி
உள்ளுக்குள் பூரிக்க
ஊர் பார்க்க நடக்கும்
என் பெருமை அவன் …
அவனின் முதல் காதலி நான் ..
இல்லை இல்லை பெண்ணே நான் தான் ...
அவன் தேக்கி வெய்த்தக் காதலில்
திணறிப் போகும் பட்டாபூச்சியாய் …
தேடிக் கொண்டிருக்கிறேன்
அவனிடம் தொலைந்தது எதனில் என்று ..
காதலில் தொலைந்து
இடைதொட உருகி
வார்த்தைகளில் கரைந்து
உள்ளுக்குள்ளே உணர வைக்கும்
என்னவனின் அழகென்பது
எதோடும் ஒப்பிட முடியா கவிதை போன்றது ….
