விண்ணைத்தாண்டி வருவாயா

இருள் விலகாத காலையில் எழுந்து வந்து
பொருள் புரியாத கவிதையை உதி்ர்த்துவிட்டு
மருள்விழியாள் மனைக்குள் மறைந்து விடுகிறாள்
தெருமுழுதும் ஒரு நூறு கால்கள் எதிரில்வந்து
திருமுகத்தின் தரிசனங் காண காத்திருப்பதை
ஒருமுகமாய் ரசித்தபடி கிடக்கிறது அக்கவிதை
வாசலில் கோலம்