மனதின் வலியை
கண்கள் சொல்லும் அன்பே
அது போல நீயும்

எனக்கு புரிதலாக வந்து
என் ஏக்கங்களுக்கு
பதில் தந்தாய்

என் உணர்வும்
என் இதயமும் உன்னுடத்தில்
எதிர்பார்ப்பைக் கொண்டு
வழி துணையாக நீ வருவாய் என
ஒரு வழி பாதையில்

உன்னுடத்தில் மையல் கொண்டன
முகில்கள் கோபம் கொண்டு

கலைந்து போனது போல
நீயும் மனம் மாறி பிரிந்து போனதால்
மையல் கொண்ட என்

உணர்வுகள் கரு கொள்ளமால்
உருக்குலைந்து நிலை மாறி போனதடி

மேலும்

சின்னதாய் ஒருமுறை சிரித்துவிட்டு போ
பிம்பமாய் வைத்தே வாழ்ந்து விடுகிறேன்

மின்னலாய் ஒருமுறை வந்துவிட்டு போ
மனதில் வைத்தே வாழ்ந்து விடுகிறேன்

கானலாய் ஒருமுறை தெரிந்துவிட்டு போ
கண்ணில் வைத்தே வாழ்ந்து விடுகிறேன்

மேகமாய் ஒருமுறை தொட்டுவிட்டு போ
மெய் மறந்தே வாழ்ந்து விடுகிறேன்

காதோரம் ஒருமுறை காதலை சொல்லிவிட்டு போ
நாளை நீ வரும் வரை
என்னுயிர் கைபிடித்தே வாழ்ந்து விடுகிறேன்.

மேலும்

நிழலென நானும்
நிஜமென நீயும்
போகும் பயணம்
எதுவரை போகும்
அதுவரை போதும்
என் நாளும் பொழுதும்...


உன்னில் பார்த்தேன்
என் காதலின் பிம்பம்..
உன்னால்தான்
பூத்ததடா
என்னுள் பேரின்பம்...

காணும் கண்கள்
நாணம் கொள்ள,
உன்னில் கரைந்தேன்
நானும்
மெல்ல..மெல்ல...

வீழ்த்திவிட்டாய்
அன்பால் என்னை
விழுந்துவிட்டேன்
காதலில்
கண்கள் கண்டதும் உன்னை..

இதழ் திறந்தே
உரைத்திட வந்தேன்
என் காதல் தனை...
இமை அசைவில் உணர்த்திவிட்டாய்
நீ உன்
காதல் தனை..

விரும்பி வந்தேன்
விரும்பியே நீ
விலகி நடக்க
வார்த்தை இருந்தும்
மௌனம் ஆனதடா
என் காதல்...

உன்னை பார்த்திடாது
நான் இருந்திருந்தால்
காத

மேலும்

நெஞ்சுல உதச்சாலும் தலைய
திருப்பி எனக்கு பால் கொடுத்து
தெம்பா உதடான்னு என்ன
திரும்ப திரும்ப பாத்து சிரிச்ச!

நடைபழக நான் நடக்க!
என்கூட சேந்து நீ நடக்க!!
பாதை முள்ளில் பாதம் படாம
பக்குவமா என்ன பாத்துகிட்ட!!

அஞ்சு வயசுல அழுதுகிட்டே
பள்ளிபோக - அரைமணி கூட பிரியாம
பள்ளி சன்னலுல வந்து நின்னு
புள்ள படிக்கிறத நீ பாத்த!

பத்தாவது பரிச்சைக்கு பாடுபட்டு
நான் படிக்க - பாதி நேரம்
தூங்காம என்ன படிச்ச நீ எனக்காக !
பன்னிரண்டு வந்ததும் அந்த
பாதியும் போய்டும்னு தெரிஞ்சுதான்
இருந்தியா தெய்வமே என்கூட !!

பத்துகல்லு தாண்டி கல்லூரி நான்போக!
கூட வரணும்னு வராம நீ அழுக !
நான் படிச்ச

மேலும்

கூடப் படித்தவன் என்று
கூற முடியாதவாறு
பள்ளிக்கு மட்டம் போட்டு
சினிமா பாத்து திரிஞ்சவன்
என் பள்ளி நண்பன் சோலைமுத்து !
முழிக்கிற முழி சோ மாதிரி என
அவன் பெரிய கண்களை
பார்த்து நண்பர்கள் இட்ட
பட்டப் பெயர் சோ சோலை !

எள்ளிநகைப்பு அவனில்
வளர்த்ததென்னவோ
சினிமா கனவு !
திருட்டு ரயிலேறி
சென்னையை சுற்றிவிட்டு
ஒன்றிரண்டு மாதங்கள்
கழித்து திரும்பும் போதெல்லாம்
அவன் அளக்கின்ற கதைகள்
பொழுது போக்கானது
நண்பர் குழாமுக்கு !

நாற்பது வருடங்கள் கழிந்து
சென்னை சென்ட்ரலில்
கோவை ரயிலுக்காக
காத்து நின்ற தருணம்..
எண்ணெய் காணாத
பரட்டைத்தலை நரைத்த
தாடிமீசை சகிதம்
நின்றவனை அடை

மேலும்

நிழலென நானும்
நிஜமென நீயும்
போகும் பயணம்
எதுவரை போகும்
அதுவரை போதும்
என் நாளும் பொழுதும்...


உன்னில் பார்த்தேன்
என் காதலின் பிம்பம்..
உன்னால்தான்
பூத்ததடா
என்னுள் பேரின்பம்...

காணும் கண்கள்
நாணம் கொள்ள,
உன்னில் கரைந்தேன்
நானும்
மெல்ல..மெல்ல...

வீழ்த்திவிட்டாய்
அன்பால் என்னை
விழுந்துவிட்டேன்
காதலில்
கண்கள் கண்டதும் உன்னை..

இதழ் திறந்தே
உரைத்திட வந்தேன்
என் காதல் தனை...
இமை அசைவில் உணர்த்திவிட்டாய்
நீ உன்
காதல் தனை..

விரும்பி வந்தேன்
விரும்பியே நீ
விலகி நடக்க
வார்த்தை இருந்தும்
மௌனம் ஆனதடா
என் காதல்...

உன்னை பார்த்திடாது
நான் இருந்திருந்தால்
காத

மேலும்

எனது பாதியே
விழி தேடிடுதே
உனது பாதையே ...

விழித்திடவே
இமை திறந்தேன்
விழித்தடம்
நீ நின்றிடவே
நான்
மெய் மறந்தேன்..

இறவாத
இரவுகளை எதிர்பார்க்கிறேன்..
உன்னை எதிரில் பார்க்கும்
கனவுகள்
முடியாதிருக்க...

உன் இதயம்
துடிக்காமல்
என் இமைகள்
திறக்காதே
உயிரே..

எனது பாதைகள்
தொடங்கிடுமே
உன் கைகள் கோர்த்து..
எனது பயணம்
முடிந்திடுமே
உனது
பாதை பார்த்து...

உன் உயிர் வருடிய
காற்று
என்
நாசி தீண்டும் வேளை
அதுமுதல்
உணராத
ஸ்பரிசம் உணர்கிறதே
என் உயிரணுக்கள்...
அந்த நொடியிலே
முதன்முதலாக
முழுவதுமாக...

உனது காலை
விடிய வேண்டும்
எனது விழிகளில்

மேலும்