" தல புராணம் " - பொள்ளாச்சி அபி

" எழுத்து-எழுத்தாளன் -வாசகம்- வாசகன் " என்பது இங்கே சங்கிலி பிணைப்போடு கூடிய ஒரு உலகம் மற்றும் நீண்ட நெடிய ஒரு ஆனந்தமான ஒரு சிந்தனை பயணம்!

"அறியாமை, சிந்தனை,மூடநம்பிக்கை , மனிதநேயம்,தல வரலாறு என அதில் ஆயிரம் கருத்துகளை கூறாமல்
ப்ரம்மாசதிரமாய் விரைவில் கருத்துக்கள் அறிய சிறுகதையாய் ஒரு அரிய படைப்பு அளித்த எழுத்தாளர்க்கு என் நன்றியை கூற கடமைபட்டுஇருகிறேன்"

எண்ணளவும் எண்ணமுடியாத , வியப்பிற்கும் உரிய தல வரலாறுகளும், கோவில் கட்டிட கலைகளும் , சிற்ப கலைகளும் நம் தமிழ்நாட்டில் உண்டு !
அதில் அனைத்து விதமான அம்சங்களோடு நம் தல புராணம், கருத்துக்களை பன்ன

மேலும்

நான் துவண்ட வேளையில்
தோள் கொடுத்தவன்!

நான் பசித்த வேளையில்
பசியாற உணவு கொடுத்தவன்!

நான் துங்கும் வேளையில்
தன் மடியை தலையனையாய் கொடுத்தவன்!

நான் உயிர் தரிக்க வேண்டுமென
தன் இதயத்தையும் கொடுத்து சென்றானே!!!!

மேலும்

நான் துவண்ட வேளையில்
தோள் கொடுத்தவன்!

நான் பசித்த வேளையில்
பசியாற உணவு கொடுத்தவன்!

நான் துங்கும் வேளையில்
தன் மடியை தலையனையாய் கொடுத்தவன்!

நான் உயிர் தரிக்க வேண்டுமென
தன் இதயத்தையும் கொடுத்து சென்றானே!!!!

மேலும்

கல்லை தூக்கி நிமிர்த்த
எங்கள் தோள் வேண்டும்!
கோவில்கருவறைக்கு செல்ல
அனுமதிஇல்லை...!

குப்பை கழிவை அகற்ற
நாங்கள் வேண்டும்!
உண்டியலை தொடகூட
அனுமதிஇல்லை...!

விட்டுசெல்லும் பாதகைக்கு
துணையாய் நாங்கள்!
தொட்டு வணங்கிட
அனுமதி இல்லை...!

கழனியில் கட்டை
தூக்கி சுமக்க நாங்கள்!
கஞ்சுக்கு கூட
வழியே இல்லை...!

பட்டை போட்டு திரியும்
பட்டாடை உடையும்!
பக்திமானாய் வேசமிட்டு
பதராக்கினாய் எம் வாழ்வை...!

எல்லாம் இறைவன் செயல் என்றே
கொல்லாமல் கொல்கின்றாய்!
அன்னை மடியில் அவதரித்த
அனைவரும் மனிதன் தானே...!

வெள்ளை வேட்டி நீ உடுத்த
வெல்லாவியாய் நான் ஆனேன்!
உழைத்

மேலும்

பேருந்து நிலையத்தினுள் உள்ள புத்தக சாலையில் புத்தகம் வாங்கிக் கொண்டு திரும்பினேன். அப்பொழுது, எதிரே ஒருவன் பேருந்தை நோக்கி ஓடி வந்தார்.அவ்வேளையில் எதிரே வந்தவர் என் கால்களை மிதிக்க , சட்டென்று நான் விலகினேன் .அதில் என் மிதியடிகள் அறுந்து விட்டன.....

"அவ்வேளையில் நான் செய்வதுஅரியாது திகைத்தேன் "

கால்களில் மிதியடிகள் இல்லாமல் எப்படி செல்வது !

நான் சுற்றி முற்றும் பார்த்தேன்.என் மிதியடிகள் சரி செய்யவே, சற்று தூரத்தில் ஒரு மின் கம்பத்தின் கீழே
மிதியடிகளை தைத்து கொடுப்பவர் அமர்ந்திருந்தார்.

அப்போது என் மனது பெரு மூச்சு விட

மேலும்

எனது பயணம் ஆயத்தமானது
அந்த நெடுந்துர பயணத்தில்
வெற்றி கண்டால்.....
எனக்கு பின் வருபவர்களுக்கு
புது பாதைகளாக அமையும்!!
இல்லையேல்? அந்த பாதையின்
முட்புதர்களில் எனது உடலானது
புதையும்!!!!!!!

மேலும்