ramesh kannan - சுயவிவரம்
(Profile)
எழுத்தாளர்
இயற்பெயர் | : ramesh kannan |
இடம் | : |
பிறந்த தேதி | : 18-Jul-1985 |
பாலினம் | : ஆண் |
சேர்ந்த நாள் | : 11-Feb-2014 |
பார்த்தவர்கள் | : 148 |
புள்ளி | : 28 |
மொழி புரியாத ஒரு பார்வை
மௌனத்தில் ஆயிரம் பேசுகிற கண்கள்
கட்டி வைத்தாலும்
என்னை தொட்டிடத்தான் எண்ணுகிறது
உன் கூந்தல்
அதை மீண்டும் சிறை பிடிக்கிற
உன் கைவிரல்கள்
காற்றோடு உன் தாவணி பேசும்
கால்கள் கூட தடுமாறும்
என் பார்வை படும் போது
வெக்கங்களை உள்ளடக்க தெரியாத
உன் முகத்தில்
வெடிக்கத்தான் செய்கிறது
உன் சிரிப்பு என்னும் மத்தாப்பூகளால்
அவள்ளோடு பேசுவதாக எண்ணி
உள்ளுக்குள் என்னை பற்றியே பேசுகிறாய்
பார்த்து பார்த்து
சிரி
என் உயிரை விட உன் உயிரை உருகி உருகி
காதலித்தேனடி, பல வருடங்களாக!
ஆனால் என் காதலை விட ,உனக்குள்
ஒருவனை உருகி உருகி காதலித்தது
தெரியாமல் போய் விட்டதடி எனக்கு!!!
அது தெரிந்த பின்பும் கேட்கவில்லை என் மனம் ,
எனக்கு நீ தான் என் உயிர் என்று துடிக்கிரதடி !!
இதில் இருவர் காதலும் ஒன்றுதான்
ஆனால் காதல் செய்யும் விதம் தான் வேரடி!!
இறுதியில் வெல்வது காதலாக இருந்தால்
அது உன் காதலாக இருக்கட்டும் !!
எந்தன் ஒரு தலை ராகம் உந்தன்
நினைவுகளோடு செல்லட்டும்!!!
காதல் படும் வேதனையை உணர்ந்தேனடி உன்னால் !!
உன்னோடும் என்னோடும் இருபது உணர்வுகள்தான்
அவை நிழல் தெரியாத இரு இதயத்தின் ஒரு வாசல் கதவு
அதில் வாசிக்க படுவது நம் முகங்கள் மட்டும் தான்
நமக்காக எத்தனை கனவுகள் வரிசை கட்டி நிக்கிறது
அவைகள் நாம் கண் சிமட்ட மறுத்தாலும்
நம்மை கட்டி வைத்தாவது காண்பிக்கிறது நிழல் தெரியாத ஒளிபடங்கள்
அங்கு பார்க்க படுவதும் நாம்தான் நடிக்கபடுவதும் நாம்தான்
கரடு முரடான பாதைகள் இருந்தாலும்
அதில் நம் பாதங்கள் படும் பொழுது
நீர் சொட்டும் தாமரையே நமக்காக பாதையில் மலர்கிறது
நம் பதங்களின் இறுதி பயண வரை
விற்க முடியாத நம் ச
என் இதயம் அழகானது உன்னால்
நான் எழுதிய வார்த்தைகள் அழகானது உன்னால்
மடை திறந்த வாய்கால்கள் போல்
மின்னல் வெட்டிய வெளிச்சம் போல்
அடைமழையில் புகுந்த காற்றை போல்
அனல் பரவும் காட்டில் விழுந்த தீயை போல்
தடுத்திட முடியாத வார்த்தைகள்
தத்துவம் ஏதும் மில்லாத வரிகள்
கொட்டி விட்டு செல்கிறது
கண் சிமிட்டிய நேரத்தில்
என் தூக்கத்திலும் நீயாக இருந்தாய்
என் கனவிலும் நீயாகவே வந்தாய்
என்னை நானே ரசிக்க முயன்றதும்
என்னமோ தானே வாசிக்க முயன்றதும்
அர்த்தங்கள் ஏதும் மில்ல
அத்தனையும் நீயாகவே இருப்பதால்
எழுதி விட்டு சென்ற காற்றுக்கு
ஓவியம் தெரியவில்லை
ஓவியம் வரைந்த காகிதத்துக்கு
தொலைந்து விட்டது
என்று நினைத்தால்
தொட்டுவிட்டு செல்கிறது
தினம் தினம் போராட்டம்தான்
அன்னைக்கு
அடப்பாங்கரையில்
சோகம் மில்லை
ஆனாலும் அழுகிறேன்
வெங்காயம் உரிப்பதினால்...
சோகம் மில்லை
ஆனாலும் அழுகிறேன்
வெங்காயம் உரிப்பதினால்