இதழகல் நேரிசை அகவல்....!!!

நின்னை நினைத்தே நின்றே னிங்கே
தென்னங் கீற்றில் தென்றல் காற்றாய்
அழகே சிலையே அழைத்த கணத்தில்
எழிலிடை யாட இழைந்த இசையாய்
அங்கயற் கண்ணியே அங்கே
தங்கத் தேராய்த் தங்கி னாலென்?

சியாமளா ராஜசேகர்

மேலும்

இரவும் பகலும் இனியவள் நினைவே
பிரிவிலு முறவைப் பேணத் துடிக்கும்
ஏற்றத் தாழ்வுக ளெதுவந் தாலும்
தூற்றாது போற்றித் துயர்தணி விப்பேன் !
உள்ளும் புறமு முன்ற னன்பால்
துள்ளினும் துவண்டேன் சுகம்பெற விழைந்தேன் !
இருளி லொளியாய் இதயம் மலர்ந்தே
மருந்தாய் விருந்தாய் மகிழ்விப் பேனே !!

சியாமளா ராஜசேகர்

மேலும்

உன் புன்னகை
பூக்களில் என்
துயரங்கள் அனைத்தும்
காற்றோடு காற்றாக
கலந்து விடுகிறது....

என் உயிர் நீ மட்டுமே....

எனக்கான இப்பிறவி
உனக்காக மட்டுமே இனி....

சொல்லில் அடங்காது
என் செல்லமே...

உன்னால் நான்
அடைந்த சந்தோசங்கள்....

மடிந்தாலும் இனி
என் உயிர் உனக்காக
மட்டுமே மடியும்....

மேலும்

எத்தனை முறை
முயன்றும் சில
வலிகளையும்
ஏமாற்றங்களையும்
மறக்க முடியவில்லை....

மனதில் மறைந்து கிடக்கும் ஏமாற்றங்களையும் ஆழமான
காயங்களை யாரும்
உணரப் போவதில்லை....

நாம் பேசுவதை
சிலருக்கு பாரமாக
தொந்தரவாக இருக்கிறது...

நிரந்திரமாக விலக
விதி என்று வழி விடுமோ....

மூச்சுக்காற்று எப்போது
நிற்கும் நிலை வருமோ....

மனம் விட்டு
பேச உறவு ஒன்றை
தேடுது உள்ளம்....

எத்தனை உறவுகள்
இருந்தாலும் மனம்
அனாதையாக கிடைக்கிறது....

மேலும்

நிலவினை சிறைபிடிகும்
மேகங்கள் போலவே
அவ்வப்போது என்னையும்
சிறைபிடிகிறது ....

என் இதயத்தின்
வலிகள்....

அன்புக்கு ஏங்கி
அழும் இதயத்தின்
உணர்வுகளை எனக்குள்ளே
புதைத்துக்கொல்கிறேன்...

மண்ணில் என்
மனமும் உடலும்
புதைந்தாலும்
என் கனவுகள்,ஆசைகள்
யாரும் அறியாத பொக்கிசமே....

என் வலிகள்
என்னோடு...

என் ஆசைகள்
மண்ணோடு ...

என் கண்ணீர் துளிகள்
கண்ணோடு ...

உன்னாலே...

மேலும்

நிலவினை சிறைபிடிகும்
மேகங்கள் போலவே
அவ்வப்போது என்னையும்
சிறைபிடிகிறது ....

என் இதயத்தின்
வலிகள்....

அன்புக்கு ஏங்கி
அழும் இதயத்தின்
உணர்வுகளை எனக்குள்ளே
புதைத்துக்கொல்கிறேன்...

மண்ணில் என்
மனமும் உடலும்
புதைந்தாலும்
என் கனவுகள்,ஆசைகள்
யாரும் அறியாத பொக்கிசமே....

என் வலிகள்
என்னோடு...

என் ஆசைகள்
மண்ணோடு ...

என் கண்ணீர் துளிகள்
கண்ணோடு ...

உன்னாலே...

மேலும்

அன்னையவள் அமுதமூட்ட தன் தங்கத்தை இடையில் வைத்து இரவினில் நிறைமதியே உன்
அழகிய முகம் காட்டுவாள்...

மழலையின் எட்டி பார்க்கும் ஓரிரு
வெண்பற்கள் அழகினை ரசித்தபடி
தன் உயிரின்
பசியாற்றுவாள்....

நிறை மதியே

மங்கையரின்
நெற்றியில் மங்களகரமான
வட்ட வடிவில் நீ
பல வண்ணங்களில்
வாசம் செய்கிறாய்...

காதலன் தன்
காதல் மனைவியை
நீலாபெண்ணே...
அந்த நிலவும் தோற்று போகுமடி
உன் அழகில் என வர்ணிக்கும் வார்த்தைக்கும்
சொந்தமான நிறை மதியே....

உன் நீல படுக்கையில்
துயில் கொள்ள
இரவில் வந்து விடுகிறாய்...

ரசிக்க ரசிக்க
வார்த்தைகள்
போதவில்லை
என்னில்....

மேலும்

என்னவளே... கோடை மழையில் குடையின்றி நனைந்தோம்... நீயும் நானும்
கைகள் நீட்டி சந்தோசமாக... இன்று அடைமழையில் குடை இருந்தும் நனைகிறது... என் விழிகள் சிந்தும் கண்ணீரில் என் இதயம்... என் கண்ணீரை மறைக்கவே சில நேரங்களில்... தூறல் போடும் மழைமேகம்... இயற்க்கை எனக்கு கொடுத்த வரம் மழைத்துளிகள்... நீ எனக்கு கொடுத்த ஆறாத ரணம் கண்ணீர் துளிகள்.....

மேலும்

உயிரானவளே...

பூத்து குலுங்கும் நந்தவனத்தில்... ஒற்றை செங்காந்த மலராய் உன்னை கண்டேன்... உனக்கே தெரியாமல்
உன்னை தொடர்ந்தேன்...
தினம் தினம் உன்னை காணும் ஒவ்வொரு நாளும்... உனக்கே தெரியாமல் இன்பங்களை எனக்கு அள்ளி கொடுப்பாய்... மலர்களால் உனக்கு வரைந்த
காதல் கடிதம்... உன் புன்னகையால் நனைந்தது கடிதம்... பணமென்னும் பேய் காதலில் குறுக்கிட... செல்லரித்து போனது நம் உயிர் காதல்... அதிக இன்பங்களை எனக்கு கொடுத்தவளும் நீதான்... அளவில்லா துன்பங்களை எனக்குகொடுத்து சென்றவளும் நீதான்... நீ என் உள்ளத்தில் கலந்த உறவல்ல... என் உயிரில் கலந்த உறவு நீ... மரணம் வரை தொடரும்
எனக்குள் உன் நினைவு.....

மேலும்

அன்பு மகனே...

முல்லை மலராய் நீ பிறந்த சில மாதங்களில்... உன் அன்னை உனக்கு பால்சோறு ஊட்டினாள்... உன் குட்டி வயிறு நிறைந்ததா என் மகனே...
நீ முதல் அகவை கடந்ததும்... இன்று நீயாக
அள்ளி உண்ணுகிறாய்...முகத்தில் அளவில்லா
புன்னகையுடன்... இன்றுதான் உன் குட்டி வயிறு நிரம்பியதாக உணர்கிறேன்... வலது கையால்தான் எடுத்து
உன்ன வேண்டுமென்று... உனக்கு சொல்லி கொடுத்தது யார்... நீ மிச்சம் வைத்த பருக்கைகளை நான் எடுத்து உண்ணும்போது... சில பருக்கையிலே என் வயிறும் மனமும் நிறைந்ததடா... உனக்கு நானும் எனக்கு நீயும் ஊட்டிவிட வேண்டும் நாளை... என் அன்பு மகனே.....

மேலும்