புலம்பல்

எப்பொழுதும் யாரிடமும் கெஞ்சாத நான்
என்னை அவமான படுத்தியும்
ஏங்குகிறேன் அழுகிறேன்
உன்னை பார்க்கும் வரை அடக்கி
ஆள நினைத்த நான்
உன்னை பார்த்த பின்பு
அடங்கி போகிறேன்
ஏதாவது காரணத்தை சொல்லி
மறக்க நினைக்கும் என்னை
சோகத்தில் ஞாபக படுத்திகிறாய்


பெண்ணே நீ வேண்டும் எனக்கு
உன்னிடம் சந்தோசமாய் பேசி சிரிபதற்குள்
சண்டையை கொண்டு வருகிறாய்
ஊடலும் கூட கூடலுக்கு
என்று நினைக்கலாம் நீ
அனால் உடைந்து போவது நானளவோ


என் குரல் கேட்க விட்டால்
அழுது விடுவேன் என்று சொல்கிறாய்
சொலாமலே அழுது கொண்டிருக்கும்
என்னை நினைத்துப்பார்
தைரியம் இல்லை என்று அவமான படுத்தும் நீ
என் பயத்தில் ஒளிந்துருக்கும்
உன்னை நினைத்து பார்


உன்னை விரும்ப தான் நினைக்கிறன்
ஆனால் என்னுளே நான்
போட்டுக்கொண்ட வேலிகள்
என்னை தடுக்கின்றன
காதலித்தால் கவிதை வரும் என்று சொன்னார்கள்
எனக்கு சோகம் தான் வருகிறது
சோகமும் உன்னால் தான் என்றால் சுகமே