வாடைக் காற்று

வெகு சமீபமாகவோ அல்லது வெகு தொலைவாகவோ இல்லாத சில சருகுகளின் இடைவெளிகள் கொண்ட துணிச்சலான ஜாக்கிரதைக் கனைப்புகளுக்கு கடந்தபடியே முன்னால் அவனும் பல ஒளியாண்டுகளை பின்னோக்கிச் சுழற்றிக்கொண்டு நானுமாகிய பயணத்தின் பீதியில் கோர்வையாகிக் கொண்டே சென்றோம்....நெடுங்காலக் களவு....

துக்கத்தையும் நிறைவையும் வேறுபடுத்திப் பார்க்காத உணர்வொன்றின் கருணைக்கு உட்பட்டு நிலை குழையாமல் வழிகின்ற கண்ணீரின் போதும் சில நாட்களுக்கான பிடிவிரல் காதல் , நாங்கள் அறியாதபோது கத்தியாகவும் அறிந்த போது பொம்மையாக்கப்பட்டும் இருந்தது. அவனுக்கு அலங்காரப் பொருளாகவும் எனக்கு அரவணைப்பாகவும் அந்த பொம்மைக்கு வாழ்வின் இருபொருள் நியதியை உணர்த்திக் கொண்டிருந்தோம்......

இன்றும் கடக்கவே இயலவில்லை இதோ முன்னேறிப் போகின்றான்....எனது காலுக்கு இல்லாத வேகமொன்றும் அவனது உறுதிக்கு இல்லை.அதே எனது கைக்கு இல்லாத நீட்டம் அவனது நம்பிக்கைக்கு இல்லை..நீராடிவிட்டுத் திரும்புவான் என்ற ஆசையும் , அவளே இனியில்லை என்ற ஓசையும் மட்டுமே சலசலத்துக் கொண்டிருக்கின்றது....இரவின் நீள்வட்டப் பாதையில் ஒரு உலகத்தை உருட்டிக் கொண்டே போகின்றது குளிரடைந்த சூரியன்.....

நிச்சயம் அவனறிதல் எனக்கில்லை..தன்னுணர்வு அதிகம்..அதனாலே தொடுக்கப்படுகின்றான்..பல முறை சராசரியாகிச் சந்தேகக் கதவுகள் வகிடெடுத்துத் திறக்கும் போதும் மொத்தமாய் முடிந்து கொள்கிறது வெளிரச் செய்கின்ற தொட்டில் கனவுகள் ..எதைக் கண்டு அழுமோ கனவில் குழந்தை அதுவாய் நின்று உயிர்ப்பிக்கப்படுகின்றேன்.இது சிறிய வேதனை அந்த மனிதனைக் கண்டு ஒரு பெரிய காற்றுப்படலம் கிழிவது போலவும் விட....

அவனது யாரோ ஒருவரின் முகத்திற்காக நான் தேடவில்லை...பொருளாகிக் கொடுக்கப்படுக்கின்றான். உற்றுப் பார்க்கவேயில்லை எதார்த்தமாகவே ரேகைக் கோடுகள் தனித்தனியே நெளிந்து சதைக் குழம்புகளான புதைகுழிக்குள் ஒரு முகமாய் எட்டி நின்று கைகொடுக்கின்றான்...எதைக் கொடுப்பது ?ஒரு புள்ளியில் முடிவெடுத்தேன்.காரணம் எனக்கானதில்லை.

இத்தனை பெரும் உள்ளத்தவன் ஒருவன் பைத்திய சொரூபன், மனிதனாகிய உருவத்தின் உடைமைக்குள் வேற்று மனிதனாய் , உற்றவனாய் சில காலங்களுக்கு முன்பு பூத்தான்...உதிர்வதன் பதில் அவனுக்கானது.கேள்வி மட்டும் எனதான பாத்திரம்.அவனறியாத காதல் மிகவும் விசித்திரமானது....தீர்க்கசாலி.மிகப்பெரிய முட்டாள்.ஓரளவிற்குத் தெளிந்தவன் என்னில் முட்டாள்.புத்திசாலிகளும் ,அறிவாளிகளும் பெரும்பாலும் போராடிக்கொண்டே இருந்தனர்.அந்த முட்டாளுக்கு நான் உதிர்ந்த பூ.சூள் கொண்ட வைராக்கியம் ஒன்றுமில்லை.என்றாலும் நெடுநாள் களவு.அதோ போகின்றான் என் முடிவின் மர்ம முடிச்சோடு.......
(இன்னும் கூட நடக்க வேண்டும்........).

-புலமி