இருதய பூக்கள்

காடு மலை கடலெல்லாம் கடந்து பாதை நீளும்
மனசு மட்டும் உன்ன நெனச்சு வாடும்

ஏத்த தண்ணீ போல நானும்
நீ(நீயும்) இழுக்க இழுக்க
உன் கூடவே தான் ஏறுவன்
என் மச்சானே

உன் கூடவே நான்
வாழுவன்
என் மச்சானே

பள்ளம் மேடு
உள்ளம் எல்லாமே
நீ தானே
எண்ணம் எல்லாம்
நீ தானே
என் மாமா

வாழ்க்க படகு
ஓட்ட
ஓடக்காரன் நீயிருக்க
புயல் வந்தாலும்
பரவாயில்ல
என் மச்சானே
கரையேத்த நீ தானே
இருக்க மச்சானே


உன்னோடு சுடுகாடு
போனாலும்
அது சுடுகாடா
ஆகாது என் ஆச மச்சானே
சுடுகாடு எல்லாம் பூக்காடா மாறும்
பூக்காடு தானே நீயின்றி வெறுங்காடா ஆகும்

நீ வாராமல் நான் மட்டும்
சொர்க்கத்தில் தவிக்க (வாழ)
அது சொர்க்கமே ஆகாது உயிரே
எனக்கு அது சொர்க்கமே ஆகாது உணர்வே

இமைகளின் பிரபஞ்சத்தில்
இரு விழி இருவிழி நோக்க
இடம் பொருள் ஆவி கலக்க
இதயம் இழந்து போக
இணையும் இரு உயிர்கள் கோர்த்துக்கொள்ள
இருளும் ஒளியேற்றிகொள்ள
இருதய பூக்கள் நாளும் மொட்டு விட்டுக் கொண்டே இருக்கும்(இறையே)

~ பிரபாவதி வீரமுத்து