நினைவுக் கிளிஞ்சல்கள்
மேகத்திரைக்குள்
காதல் கல்லுண்ட
காலத்தின்
கண்ணாமூச்சியை
கண் திகட்ட காண்கிறேன்..
உயிர்களின்
ஊனமான ஓசை
தயங்கித் தயங்கி
தலைகாட்டும்
வானவில்லாட்டம்
வண்ண ஒளிக்கீற்றுகள் எல்லாம்
விழுந்துசிதறும் விரிந்த
காலமெனும் நதியின் முன்
கலந்தோடி கரைந்தே போக
பௌர்ணமி போன்று
தொடங்கப்பட்டு
தேய்பிறையாய் நிறுத்தப்பட்ட
உறவுகள் முழுதும்
முக்குளித்து மூச்சுத்திணறி
முகவரிகள் தொலைத்து
கண்ணயர்ந்தே களைத்தாலும்
சில தடையங்கள்
நிறம் மறவாமல் தானிருக்கும்
நனையத் தேவை இல்லை
அயர்ந்த கால்களை
அரவணைத்துப் பரிசளிக்கும்
அழகிய கிளிஞ்சல்களை
காலமெனும் நதியின் அலைகள்
வானம்பாடி (முஜா)
