கடந்த சில ஆண்டுகளாக சின்னச் சின்ன சூறாவளியைக் கடந்து வந்து கொண்டிருப்பவனை இந்த ஆண்டு ஆரம்பம் முதல் அடித்துத் துவைக்க ஆரம்பித்தது. தீராப் பிரச்சினைகளின் பின்னே தீர்வில்லாமல் எல்லாப் பக்கமும் நகர்ந்து, எழ முடியாத நிலைக்குத் தள்ளிக் கொண்டு போனது. வெளிநாட்டில் இருக்கும் பிச்சைக்காரன் என்ற நிலையில்தான் இன்றுவரை நகர்த்திக் கொண்டிருக்கிறது. இந்நிலையிலும் ஏதோ ஒரு வகையில் உதவிகள் கிடைத்துக் கொண்டிருந்தாலும் திருப்பிக் கொடுக்க முடியாத நிலையிலேயே நகர்கிறது வாழ்க்கை, வட்டி கட்ட முடியாத சூழலில்தான் இந்த நாள் வரை தினமும் விடிந்து கொண்டிருக்கிறது. வருத்தங்களும் வலிகளுமே வசதியாய் அமர்ந்திருக்கின்றன... வாழ்க்

மேலும்

அம்பிலி...



கடவுளின் குழந்தை இவன்.



அதென்ன கடவுளின் குழந்தை..?



எத்தனை வயதானாலும் கள்ளங்கபடமில்லாமல் குழந்தைத்தனத்துடன் வாழ்பவர்களை... இதயத்தில் இருந்து வாழ்பவர்களை... பிற உயிர்க்குத் தீங்கு நினைக்காமல் வாழ்பவர்களை... குறிப்பாக வெளி உலகம் பற்றி அறியாமல் வாழ்பவர்களை... வேறு எப்படி அழைக்க முடியும்..? அவர்கள் கடவுளின் குழந்தைகள்தான். மூளை வளர்ச்சி இல்லாதவர்கள் என அவர்களைச் சொல்லும் நாம்தான் துரோகம், குரோதம், வன்மம், போட்டி, பொறாமை என எல்லாம் சுமந்து திரியும் மூளை வளர்ச்சியற்றவர்கள். அவர்கள் இது எதுவும் அறியாத வளர்ந்த மனிதர்கள்.



அப்படிப்பட்ட ஒரு குழந்தைதான் அம்பிலி... அப்

மேலும்

இந்தவாரம் புறம் தள்ளுதல் இல்லை என்பதால் ஆண்டவர் ஞாயிற்றுக்கிழமை என்ன பண்ணப் போறாரோன்னு யோசனையாக இருந்தது. சனிக்கிழமை வேற மரண மொக்கையா இருந்ததால் இன்றும் மொக்கைதான் தொடரும் என்பதாகவேபட்டது.



இந்த வீட்டுக்குள்ள ஆண்கள் பெண்களை அடிமைப் படுத்துறாங்கன்னு சொல்லிக்கிட்டே இருக்காங்க... ஆனா நம்ம பெண்கள் எல்லாம் பதக்கங்களை வாங்கிக் குவிக்கிறாங்க... அவங்களை யாரும் அடிமைப்படுத்த முடியாது என சின்னதாய் ஒரு பிரசங்கம் முடிச்சிட்டு கமல் அகம் டிவி வழியே அகத்துக்குள் புகுந்தார்.



எட்டுப் பேரும் வரிசையா இருந்தாங்க... சில வாரமாக கர்ணனும் கவசகுண்டலமுமாக இருந்த கவின் லாஸ்லியாவின் நெருங்கமான அமர்தலுக்குள்

மேலும்

பிக்பாஸில் கமலின் வருகைக்கு முன் மேடைக்கு வந்த இந்த வாரம் நாட்டுப்புறக் கலைகளைக் கற்றுக் கொடுத்து, எங்களைவிட திறமையாகச் செய்தீர்கள் எனத் தரச் சான்றிதழ் கொடுத்த கலைஞர்கள் நாட்டுப் புற பாடலுடன் 'போற்றிப் பாடடி' பெண்ணே என கமலின் புகழும் பாடினார்கள்.



வந்தார் கமல்... ஏனோ நடையிலும் முகத்திலும் உற்சாகமில்லை... கமலுக்கே உரித்தான கம்பீரக் குரல் இல்லை... சோர்வாகவே இருந்தார். இந்தியன் 2 படப்பிடிப்புக் கொடுக்கும் அயற்சி போலும். அப்போதே தெரிந்தது இன்றைக்கு நிகழ்ச்சியில் மொக்கைதான் போடுவார்கள் என்பது.



கலைஞர்களை வாழ்த்தி தன்னுடைய படங்களில் எப்பவுமே நாட்டுப்புறக் கலைஞர்களைப் பற்றிப் கொஞ்சமாவது த

மேலும்

மழையை வருவிக்க மந்திரம் கூறுவதும்
மழலையை மகிழ்விக்க தாலாட்டு பாடுவதும்
களைப்பை நீக்கிவிட கானா இசைப்பதும்
கடுமை மனநிலையில் இனிய இசை கேட்பதுஉம்

அரண்மனை வேந்தனை பாட்டிசையால் தொழுவதும்
அரசியல் தலைவனை அன்பால் துதிப்பதும்
இனிய சூழ்நிலையால் இன்பத்தால் மகிழ்வதும்
இயல்பானதாய் உள்ளதைப் போலே

அடர்வான அழகதனை அணிகலனாய் பெற்ற பெண்டீர்
ஆராதிப்பதையுமே அதிசியப்பதையுமே ஆமோதிப்பர்
மங்கையராய் பிறப்பதற்கு மாதவம் செய்ததனால்
மனங்குளிரும் பாராட்டை மாண்புடனே எதிர்பார்ப்பர்

சின்ன கண்களையும் சிவந்த உதட்டினையும்
மின்னும் கன்னத்தையும் மிளிரும் பேரறிவையும்
தன்னகத்தில் கொண்ட அன்பு பெண்களின்
தனித்துவத்தை சொல்லிபுகழின் தன்ன

மேலும்

ஒரு வாரமாக கலகலப்புடன் கொஞ்சம் உரசல்... அழுகை என நகர்ந்து கொண்டிருக்கும் பிக்பாஸ் வீட்டில் இந்த வாரம் முதல் வாரம் ஒருவர் என களை எடுக்கும் படலம் ஆரம்பமாகிறது. எல்லாரும் ஒண்ணாமண்ணா உறவாடிக்கிட்டு இருந்தாலும் தங்களுக்கு யார் போட்டியாளராக இருப்பார் என்று உணர்கிறார்களோ அவர்களை மட்டுமின்றி, தங்களுடன் சண்டையிட்ட நபர்களையும் நாமினேசன் செய்வதைத்தானே கடந்த இரண்டு சீசனிலும் பார்த்தோம். அதுதானே இங்கும் நடக்கும்... என்ன நடந்ததுன்னு பார்க்கலாம்.



ஓவியாவைப் போல் தனியாகப் பேச ஆரம்பித்திருக்கும் மதுமிதா, ரொம்பவே கடுப்படைய வைக்கிறார். ஓவியாவை போல் ஆக நினைத்து ஜூலி போல கிறுக்குத்தனம் செய்து கொண்டிருக்கிறார

மேலும்

எழுத்து...

இந்த எழுத்து எதைக் கொடுத்து விடப்போகிறது..?

இது உனக்கான வருமானத்தைக் கொடுத்துவிடுமா..?

இது உனக்குச் சோறு போடுமா..?

இதன் பின்னே போனவர்களில் ஜெயித்தவர்களை விட காணாமல் போனவர்களே அதிகம் என்பது தெரியுமா..?

உன்னை நம்பி ஒரு குடும்பம் இருக்கு என்பதை யோசித்துப் பார்த்தாயா...?

என இது மாதிரியான எத்தனை எத்தனையோ கேள்விகளை எழுத்தின் பின்னே பயணித்த பலரும் சில வருடங்களுக்கு முன்பு வரை கண்டிப்பாக கேட்டிருக்கக் கூடும். இப்போது இந்த வார்த்தைகளை அதிகம் கேட்க வாய்ப்பில்லை என்றாலும் இன்னும் இந்த வார்த்தைகளின் காரம் இருந்து கொண்டுதான் இருக்கிறது. அன்று எழுதி பத்திரிக்கைகளுக்கு அனுப்பி வர

மேலும்

எழுத்து...

இந்த எழுத்து எதைக் கொடுத்து விடப்போகிறது..?

இது உனக்கான வருமானத்தைக் கொடுத்துவிடுமா..?

இது உனக்குச் சோறு போடுமா..?

இதன் பின்னே போனவர்களில் ஜெயித்தவர்களை விட காணாமல் போனவர்களே அதிகம் என்பது தெரியுமா..?

உன்னை நம்பி ஒரு குடும்பம் இருக்கு என்பதை யோசித்துப் பார்த்தாயா...?

என இது மாதிரியான எத்தனை எத்தனையோ கேள்விகளை எழுத்தின் பின்னே பயணித்த பலரும் சில வருடங்களுக்கு முன்பு வரை கண்டிப்பாக கேட்டிருக்கக் கூடும். இப்போது இந்த வார்த்தைகளை அதிகம் கேட்க வாய்ப்பில்லை என்றாலும் இன்னும் இந்த வார்த்தைகளின் காரம் இருந்து கொண்டுதான் இருக்கிறது. அன்று எழுதி பத்திரிக்கைகளுக்கு அனுப்பி வர

மேலும்

நீ பனிகட்டி ...
என்னை உறைய ...
வைத்துவிட்டாய் ......!!!

நீ எப்போது
என்னிடம் வந்தாயோ ..
அப்போதே இறந்துவிட்டேன் ...!!!

உன்னோடு இருக்கையில் ...
இரவெல்லாம் பகல் ....
இப்போ பகல் எல்லாம் ....
இரவு விடியமாட்டேன் ...
என்கிறது இரவு ....!!!

+
கவிப்புயல் இனியவன்
ஈழக்கவிஞன்
தொடர் பதிவு கஸல் - 898

மேலும்

நான் கடந்து வந்த பாதையில் என்னைச் செதுக்கிய சிற்பிகளையும் மகனாகப் பார்த்த உறவுகளையும் பற்றிப் பகிர்ந்து வரும் வெள்ளந்தி மனிதர்களில் இன்று அம்மாவைப் பற்றிப் பார்ப்போம். அம்மா பெயர் ருக்மணி, எல்லாரும் அழைப்பது ருக்கு. எனது நண்பன் முருகனின் அம்மா... எனக்குந்தான்.

அம்மா.... கிராமத்தில் பிறந்து கிராமத்தில் வாக்கப்பட்டு நகரத்தில் வாழ்பவர். படித்தவர் அல்ல ஆனால் பாசக்காரர். கல்லூரியில் படிக்கும் போது ஆரம்பத்தில் முருகனின் வீட்டில்தான் பெரும்பாலான பொழுதுகள் கழியும். பின்னர் ஐயா வீடு அதை விட்டால் முருகனின் வீடு என ஆனது. அங்கு போகும் போதெல்லாம் வாஞ்சையுடன் பேசும் வெள்ளந்தியான மனுசி. எப்பவும்... இப்பவ

மேலும்

"இல்லத்தா... அப்படில்லாம் இல்ல..." பேச முடியாமல் வார்த்தைகளை விழுங்கினார்.

"அவருக்கிட்ட இருக்கான்னு தெரியலை மாமா... கேட்டு அனுப்பச் சொல்றேன்... இப்ப எங்கிட்ட கொஞ்சம் பணம் இருக்கு... இன்னைக்கு அனுப்பி வைக்கிறேன்... அதை வச்சி உரம் வாங்கிப் போடுங்க..."

"நீ எதுக்குத்தா... அவனுக்கிட்ட வாங்கிக்கிறேனே..."

"நா உங்க மருமகதானே...? அப்புறம் எதுக்கு யோசிக்கிறீங்க..."

"இல்லத்தா... உனக்குன்னு செலவு இருக்கும்... இருக்க காச அனுப்பிட்டு..."

"ஒரு கஷ்டமும் இல்லை மாமா... அத்தைய மழை நேரத்துல வெளிய தெருவ போகும் போது பாத்துப் போகச் சொல்லுங்க... உடம்பைப் பார்த்துக்கங்க..."

"சரித்தா... அப்ப வச்சிடுறே

மேலும்