பட்டம் பெற்று
தனியார் நிறுவனத்தின்
மேலாளர் என்றானாள்.
”அதிர்ஷ்டக்காரி ”என்றார்கள்.

சக ஊழியர்களின் தவறுகளை
நேர்மையாய் கண்டித்தாள்
”ஆணவக்காரி ”என்றார்கள்

அலுவல் பிரச்சினைகளை
சுமூகமாக தீர்த்தாள்
”வித்தைக்காரி ”என்றார்கள்

மேலதிகாரியுடன் விமானத்தில்
பறக்கத் தொடங்கினாள்
”தந்திரக்காரி ”என்றார்கள்.

பணக்காரன் ஒருவனிடம்
நல்ல மனமிருக்குமென்று
விவாகம் செய்தாள்
”காரியக்காரி ”என்றார்கள்


கைப்பிடித்தவன்
கழுத்தை பிடித்ததால்
விவாகரத்து பெற்று
பழைய தோழனுடன்
புது வாழ்க்கை தொடங்கினாள்
”மோசக்காரி ”என்றார்கள்.

இந்த அனுபவங்களை எல்லாம்
கவிதையாக எழுத தொடங்கினாள்
இதுவரையிலும்

மேலும்

வீசும் தென்றல் உரச
பூமரங்கள் உடல் சிலிர்க்க
பூக்கள் தூவக் காண்கிறேன்
அருகே அவள் வரும் போது......


கால்கள் காற்றில் மிதக்க
கண்கள் அவளையேப் பார்க்க
ஆயுள் அதிகம் கேட்கிறேன்
அலையாய் அவள் கடந்து போகும் போது......


காதல் செய்வாளோ?...
எனை தான் காதல் செய்வாளோ?...


முதல் முறை அவளை பார்த்ததும்
மூழ்கிப் போனேன்
அவள் ஈர விழிகளில்...
கவரி வீசவே கிறங்கிப் போனேன்
இமைகள் எனும் இரு சிறகுகளில்...


செவ்விதழ்களில் தேன் ஊறுதென்று
தேனீகளே ஏமாந்து போனதே...
முழு நீள இரவின் உச்சியில்
முல்லை பூவும் பூத்து சிரிக்குதே...


தேனிலவின் பிறை ஒன்று
தேவதையின் நெற்றி ஆனதே...
தேகத்தில் முளைத்த

மேலும்

நானூறு மைல்களுக்கு அப்பால் இருந்தபோதும்
உன் சுவாசம் என்னைத் தீண்டுவதாகவே உணர்ந்திருந்தேன்

இன்று, நம் சந்திப்பைத் தடுத்த இந்த
ஐம்பதடி இடைவெளி உணர்த்தியது
காதலின் வலியை..........

மேலும்

எதிர்பார்க்கவில்லை நம் இதயங்கள் இரண்டும் இணையும் என்பதை;

ஏற்றுக்கொள்ள இயலவில்லை காலம் நம்மைப் பிரிக்கும் என்பதை;

எதுவாக இருந்தாலும்
என்றேனும் ஒருநாள்
என் நினைவு உன் முகத்தில்
புன்னகையாய் அரும்பும்
என்ற எதிர்பார்ப்பில்.........

என்றென்றும் அன்புடன்
நான்......

மேலும்

வழித்துணையாக நீ வருவாய் என்று
இதயம் தந்த துணிச்சலில்
கரடு முரடான பாதையையும்
தேர்ந்தெடுக்க துணிந்தேனடா
ஒவ்வொரு நொடியிலும் உணர்கிறேன்
உன் அன்பின் அத்தியாவசியத்தை
நினைத்து பார்க்கவும் இயலவில்லை
நீ இல்லாத என்னுலகத்தை
என் வாழ்க்கைச் சக்கரத்தின்
அச்சாணி நீதான் என்கிறேன்
நீயோ தூசியென துடைத்துவிட்டு
என்வழியில் செல்லச் சொல்கிறாய்
இயலாமையால் தான் கெஞ்சுகிறேன்
என் இதயம் வென்றவனே
ஏற்றுக்கொள்வாயா என்னை ....???

மேலும்

வழித்துணையாக நீ வருவாய் என்று
இதயம் தந்த துணிச்சலில்
கரடு முரடான பாதையையும்
தேர்ந்தெடுக்க துணிந்தேனடா
ஒவ்வொரு நொடியிலும் உணர்கிறேன்
உன் அன்பின் அத்தியாவசியத்தை
நினைத்து பார்க்கவும் இயலவில்லை
நீ இல்லாத என்னுலகத்தை
என் வாழ்க்கைச் சக்கரத்தின்
அச்சாணி நீதான் என்கிறேன்
நீயோ தூசியென துடைத்துவிட்டு
என்வழியில் செல்லச் சொல்கிறாய்
இயலாமையால் தான் கெஞ்சுகிறேன்
என் இதயம் வென்றவனே
ஏற்றுக்கொள்வாயா என்னை ....???

மேலும்