இராகுல் கலையரசன் - சுயவிவரம்
(Profile)
எழுத்தாளர்
இயற்பெயர் | : இராகுல் கலையரசன் |
இடம் | : பட்டுக்கோட்டை |
பிறந்த தேதி | : |
பாலினம் | : ஆண் |
சேர்ந்த நாள் | : 28-Jul-2016 |
பார்த்தவர்கள் | : 1541 |
புள்ளி | : 106 |
கருவறையில் இருந்த கல்லை
கடவுள் என்பதை கண்டு
தன்னை கருவறை யாக்கி
என்னை கடவுள் ஆக்கியவளை
என் அம்மா என்பதா?
பெண் பிரம்மா என்பதா?
-தாயின் செல்லப்பிள்ளை
தமிழின் ஆசை பிள்ளை.
மஞ்சம் துயிலும் மாலே
************************************************
வஞ்சம் வறண்டமனம் பஞ்சமா பாதகம்
அஞ்சாப் பழிபாவம் நெஞ்சினுள் அடையாது
தஞ்சமெனக் கெஞ்சுமேனைக் காத்திடுவாய் அரவமணை
மஞ்சம் துயில்கின்ற மாலே !
அரசியல் வியாதிகளே
நீங்கள் வெள்ளாடை
அணிய ஏன்
ஏழைகளை வெள்ளாடாய்
வெட்டுகிறீர்
இனி யாரையும்
கருப்பு ஆடு எனத் திட்டாதீர்
இலங்கைத் தமிழர்கள்
கொல்லப்பட்டபோது
உங்களில் சிலர் கருப்பு ஆடை
அணிந்து கருப்பு ஆடாய்
மாறினீர்
போர் அளவிற்கு
போராடாது
பேரளவிற்கு போராடினீர்கள்
அங்கே
தமிழர் உயிர்களும் உடல்களும்
உண்ணும் விரகம் நிகழ்ந்தேறியது
இங்கே
அடையாள உண்ணாவிரதம்
நிகழ்ந்தேறியது
நங்கள் மாக்கள்
வெளியில்
இருந்தோம்
மக்கள் வேலிக்குள்
இருந்தனர்
அங்கே
புத்தனே நடத்தினான்
பிரியாணிக் கடை
நாங்கள்தான்
எது நடந்தாலும்
மந்தையில் இருப்போம்
மந்தமாய் இருப்போம்
நீங்களுமா?
வள்ளுவன்
மிக நல்லவன்
எவ்வளவு சொன்னாலும்
கேட்காத மக்களுக்கு
1330 பாக்கள் சொன்னவன்
அதி காரம் இல்லாத
இவன் அதிகாரப்படி
நடந்து அதிகாரம்
உள்ள பதவியில் ஏழைகள்
தாடையில் வைத்தான்
தாடியை
ஒன்னரை அடியில்
வைத்தான் தடியை
மயிலாப்பூரில்
பிறந்ததாலோ என்னவோ
இவன் வரிகள்
மயில்களாய்ப் பிறந்தன
இவன்
எழுத்தாணி கொண்டு
ஓலையில்
ஏற்றியதை நாம்
முளையில் ஏற்றாது
மூலையில் ஏற்றிவிட்டோம்
மனிதன் மரை கயிலாது
மனிதம் மறையாது
காத்தது பொதுமறை
அது பொது மறை அல்ல
2000 ஆண்டிற்கு முன் அருளிய
முது மறை புது மறை
அவன் எழுத்தாணி கொண்டு
தன் எழுத்தால் அடித்தான் ஆணி
இவன் பொருள்
வைத்தால் பாடுவோர்
பாதி நிலா வானில்
பாலை மணல் காலடியில்
காதல் கவிதை வரவில்லை
வாழ்க்கைக்குப் பாதையும் தெரியவில்லை
இதழ் பிரியாது புன்னகைக்கிறாய் நீ
இதழுக்கு இடையில் உண்டான
ஒற்றை கோட்டிலே
ஒரு வரி கவிதை எழுதுகிறேன் நான்....
காற்றில் ஒரு
கவிதை எழுதினேன்
நீ சுவாசிப்பாய்
என்று நம்பி.....
வீசிய தென்றலில்
உதிர்ந்த இலைகள்
புலம்பின
காற்றை காதலித்தது
தவறென்று...
இது நடந்துப்போகும்
தேன்கூடு
ஆயிரம் அறைகள்
கொண்டதல்ல
ஐந்தே தேன் சிந்தும்
அறைகள் கொண்டது
இதில் ஒரே ஒரு அறைக்கு
மட்டும் மகத்துவம் அதிகம்
இந்த மகத்துவம் வாய்ந்த
அறையின் தேனை
பருக நினைப்பவனெல்லாம்
அந்த அறையின் தேனீயை
அடிமையாக்கவேண்டும்
அடிமையாகாத தேனீ
மடிந்துப்போகுமே தவிர
தேன் பருக விடவே விடாது...
“சீ மிருகமே!”
என்று
மனிதனைத் திட்டதே
மனிதனே
எந்த விலங்கும்
இரைப்பைக்கு மேலே
இன்னொரு வயிறு வளர்ப்பதில்லை
எங்கேனும்
தொப்பைக் கிளியோ
தொப்பை முயலோ
பார்த்ததுண்டா ?
**
எந்த விலங்குக்கும்
சர்க்கரை
வியாதியில்லை தெரியுமோ?
**
இன்னொன்று :
பறவைக்கு வேர்ப்பதில்லை
**
எந்த பறவையும்
கூடுகட்டி
வாடகைக்கு விடுவதில்லை
**
எந்த
விலங்கும்
தேவையற்ற நிலம்
திருடுவதில்லை
**
கவனி மனிதனே
கூட்டு வாழ்க்கை இன்னும்
குலையாதிருப்பது
காட்டுக்குள்தான்
**
அறிந்தால்
ஆச்சரியம் கொள்வாய்
உடம்பை உடம்புக்குள் புதைக்கும்
தொழு நோய்
விலங்குகளுக்கில்லை
**
மனிதா
இதை
மனங்கொள்
கர்ப்பவாசனை
நீ சூடிக்கொண்ட ரோஜா
பொறுப்புத் துறப்பு செய்தே
தப்பித்துக்கொள்கிறது
நீ சூடாத மலர்களிடமிருந்து..!
***
உன் அணிகலன்களை
அசைய விட்டே
என்னை இசைய
வைத்துவிடுகிறாய்..!
***
தீயாய் சுடும் உன் பார்வையை
மட்டுமாவது வீசிவிட்டு போ
உன் விழி தீண்டி
என் விரதம் கலையட்டும்..!
***
இதென்ன ரோஜா கனக்கிறதே..!
இதழ்களுக்கிடையே உன் இதயத்தை
இணைத்திருக்கிறாயா?
***
உன் பார்வை ஒன்றே போதும்
என்னை சிறை வைக்கவும்..!
சிதற வைக்கவும்..!
***
தலைகோதிய உன் விரல்களால்
கைவிடப்பட்ட அந்த ஒற்றை முடி
சொல்லியது
உன் வருடலில் வலுவிழந்ததை..!
***
இரக்கமின்றி சிரிக்காதே
கிறுக்கியெனக்குள்
தானாகவ
தேனென நீ உதிர்த்த வார்த்தைகள்
ஆணென உன் ஆதிக்கம் தொடங்கியபின்னே
வீணானவையென விளங்கியதெனக்கு..!
மதுவுக்கும், மாதுவுக்கும்
மானத்தை விலை பேசிய உனக்கு
என் மனம் புாிந்திருக்க வாய்ப்பில்லைதான்..!
கண்ணியமிழந்தாயென நான் கதறியழ
என் கற்பையும் சீர்குலைக்க முற்பட்டாய்..!
சீதை நானென தீக்குளிப்பு செய்துவிட்டேன்
பேதையென்னை தீண்டிய அக்கினிதேவனும்
மோட்சம் கொடுக்கவில்லை..!
எங்கோ என்னை கிடத்தியிருக்கிறார்கள்
என் தேகம் மட்டும் இன்னமும்
எரிந்துகொண்டுதானிருக்கிறது..!
தாகமென சத்தமிட எத்தனிக்கிறேன்
வார்த்தைகள் தொண்டைக்குழியில்
விழுந்து தற்கொலை செய்துகொள்கின்றன..!
காலத