கவியெழுதக் கைநழுவிய காதல்!
கண்ணிமைத்த நொடி களவுகொண்ட காதல்!
திசைமாற்றிய தென்றல் வழி
திங்களவன் மையல் !
தெருவீதியில் விதியுலாவும்
திங்கள் தொலைத்த நங்கை!
புரியா வரிகள்!
புரிந்திருக்கும் வலிகள்!

மேலும்

கவியெழுதக் கைநழுவிய காதல்!
கண்ணிமைத்த நொடி களவுகொண்ட காதல்!
திசைமாற்றிய தென்றல் வழி
திங்களவன் மையல் !
தெருவீதியில் விதியுலாவும்
திங்கள் தொலைத்த நங்கை!
புரியா வரிகள்!
புரிந்திருக்கும் வலிகள்!

மேலும்

விடை தந்த வினாவெனினும்
விரையாத நினைவுகள்.
தூரம் தந்த புரிதலெனினும்
துயிலாத் துயரங்கள்.
மதுவற்ற கோப்பைக்குள் என்
மயக்கம் நிறைந்த மணித்துளிகள்!

கவியற்றுக் கிறுக்கப்பட்ட என்
பனைஓலைகளின் பழைய
காலங்களுக்குள் சில நொடிப்
பயணங்களின் சாரமாய் இக்
கோப்பைக்குள் குடியிருக்கும்
பருக இயலா மதுவின் மயக்கங்கள்!

வில்லென வளைந்தெனினும்
வார்த்தைகளின் உக்கிரங்கள்.
தீர்ந்துவிட்ட திங்களெனினும்
திகட்டாத இரவுகள்.
மற்றுமொருமுறை மதுவற்ற இக்கோப்பைக்குள்ளான என் மயக்கம் நிறைந்த மந்திர நேரங்கள்!

மேலும்

விடை தந்த வினாவெனினும்
விரையாத நினைவுகள்.
தூரம் தந்த புரிதலெனினும்
துயிலாத் துயரங்கள்.
மதுவற்ற கோப்பைக்குள் என்
மயக்கம் நிறைந்த மணித்துளிகள்!

கவியற்றுக் கிறுக்கப்பட்ட என்
பனைஓலைகளின் பழைய
காலங்களுக்குள் சில நொடிப்
பயணங்களின் சாரமாய் இக்
கோப்பைக்குள் குடியிருக்கும்
பருக இயலா மதுவின் மயக்கங்கள்!

வில்லென வளைந்தெனினும்
வார்த்தைகளின் உக்கிரங்கள்.
தீர்ந்துவிட்ட திங்களெனினும்
திகட்டாத இரவுகள்.
மற்றுமொருமுறை மதுவற்ற இக்கோப்பைக்குள்ளான என் மயக்கம் நிறைந்த மந்திர நேரங்கள்!

மேலும்

அரிதாரம் பூசி அழகு பார்க்கவில்லை!
மையல் கொண்ட மன்னனுக்காய் மையிட்டுக் கொள்ளவில்லை!
மனம் நிறைய மணப்பூ சூடிக்கொள்ளவில்லை!
மங்கை அவள் இன்னும் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கிறாள், உடல் வேறாக! அவன் உயிர் வேராக!! சொப்பனங்களின் அர்த்தமற்ற விடுகதை போல, எண்ணங்களின் முடிச்சுகளுக்குள் மயங்கிக் கிடக்கிறாள்...
உறக்கமற்ற நடுநிசியில் உயிரற்ற உணர்வுகளுக்குள் உறங்கிக் கிடக்கிறாள்...
விடுகதையின் விடையறியா வில்புருவம் அவன் வரவை நோக்கி தவமிருக்க, விடை தெரிந்தால் சிற்றிடையாள் கண் சேர்த்துவிடு என் கனவே!!

மேலும்

அரிதாரம் பூசி அழகு பார்க்கவில்லை!
மையல் கொண்ட மன்னனுக்காய் மையிட்டுக் கொள்ளவில்லை!
மனம் நிறைய மணப்பூ சூடிக்கொள்ளவில்லை!
மங்கை அவள் இன்னும் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கிறாள், உடல் வேறாக! அவன் உயிர் வேராக!! சொப்பனங்களின் அர்த்தமற்ற விடுகதை போல, எண்ணங்களின் முடிச்சுகளுக்குள் மயங்கிக் கிடக்கிறாள்...
உறக்கமற்ற நடுநிசியில் உயிரற்ற உணர்வுகளுக்குள் உறங்கிக் கிடக்கிறாள்...
விடுகதையின் விடையறியா வில்புருவம் அவன் வரவை நோக்கி தவமிருக்க, விடை தெரிந்தால் சிற்றிடையாள் கண் சேர்த்துவிடு என் கனவே!!

மேலும்

நீயற்ற நானாய் நகர்கிறது
என் அத்துனை நாடிகளும்...
நிழலற்ற தேசமாய் நீள்கிறது
என் அத்துனை தடங்களும்...
நீரற்ற மேகமாய் நீர்த்துப் போனது
என் அத்துனை மழைக்காலமும்...
இறுதியில் நீயற்ற நானாய் நான்!!!

மேலும்

ஒரு நொடி பிரிவைகூட தராத நீ,
ஒரு திங்கள் நிறைவுற்றும் உன் முகம் காட்ட மறுக்கிறாய்...
நிஜமாய் நேரில் உன்னைக் கண்ட என் கண்கள்,
கனவாய் உன் முகம் காட்டுவாய் எனத் தேடித் தொலைகிறது...
நிழலாய்ப் போனது அனைத்தும்!
நிஜமற்ற நினைவுகள் மட்டும் சொந்தம் எனக்கு!!!

மேலும்

கடந்து போக நினைத்து
இறுதியில் காத்திருக்கிறேன்
உன் முகம் பார்க்க...
கண்ணீர் மட்டும் தான் உன் பரிசு எனில்
கைக்குட்டையோடாவது வந்து செல்...
நீயற்ற நானாய் நான்!!!

மேலும்

எனக்குள் பேசிப் பேசி
எனக்கு நன் மட்டும் போதும்
என்றாகி நிற்கிறேன் ...
இதில் உனக்கான நான் இல்லை,
எனக்கான நான் மட்டும் தான் உனக்கு இலகு!
எனக்குள் என்னைத் தேடிப் பார்க்கிறேன்,
எங்கும் நான் இல்லை...
நேற்று நீயற்ற நானாய் நகர்ந்தது இரவு!
இன்று நானற்ற நானாய் நகர்ந்து கொண்டிருக்கிறது இரவு!!!

மேலும்

எனக்குள் பேசிப் பேசி
எனக்கு நன் மட்டும் போதும்
என்றாகி நிற்கிறேன் ...
இதில் உனக்கான நான் இல்லை,
எனக்கான நான் மட்டும் தான் உனக்கு இலகு!
எனக்குள் என்னைத் தேடிப் பார்க்கிறேன்,
எங்கும் நான் இல்லை...
நேற்று நீயற்ற நானாய் நகர்ந்தது இரவு!
இன்று நானற்ற நானாய் நகர்ந்து கொண்டிருக்கிறது இரவு!!!

மேலும்

எனக்குள் பேசிப் பேசி
எனக்கு நன் மட்டும் போதும்
என்றாகி நிற்கிறேன் ...
இதில் உனக்கான நான் இல்லை,
எனக்கான நான் மட்டும் தான் உனக்கு இலகு!
எனக்குள் என்னைத் தேடிப் பார்க்கிறேன்,
எங்கும் நான் இல்லை...
நேற்று நீயற்ற நானாய் நகர்ந்தது இரவு!
இன்று நானற்ற நானாய் நகர்ந்து கொண்டிருக்கிறது இரவு!!!

மேலும்