இயற்கை

துளியாய் வந்து ஆழியாய் நிற்கிறாய்,
சில்லென்ற காற்றாய் மேனியை சிலிர்க்க வைத்தாய்,
மடல் ஏதுமின்றி மண்ணை விழுங்கினாய்,
இயைக்கையின் வரமே இன்று
மானிடனுக்கு வேதனையாய் அமைகிறது
பாவம் இழைத்தவனெல்லாம் உன் மடியில் மாய்கிறான்

கடல் தாயே, இனி பொங்கி எழுந்தால்
இப்புவி தாங்காதம்மா...