அமைதிநிறை ஆழ்கடலாகும்
அலங்கார சிலைபோல
அன்னநடை பயிலுமிவள்
மண்குடங்கள் தாங்கிட்டு
நிலம்வந்த நிலவுமிவள்
வளைந்தாடும் பின்னலுடன்
அசைந்தாடும் ஆழித்தேரன்றோ !
இசைபாடும் வளையளுடன்
இமைக்காத விழிகளையும்
இருநொடி நோக்கினால்
நாடித்துடிப்பும் நிற்கிறது
கானம்பாடி மகிழ்கிறது
களிப்புற்ற நெஞ்சமது !
நீரெடுக்க வந்தவளை
ஏறெடுத்துக் கண்டதும்
வாயடைத்துப் போகும்
வாரியணைக்கத் தோன்றும்
அல்லல்படும் உள்ளங்களும்
அமைதிநிறை ஆழ்கடலாகும் !
பழனி குமார்
