நான் பார்க்கும் வேலையும், அதை சரியாக செய்ய வேண்டும் என்ற என்னுடைய எண்ணமும் சேர்ந்து கொரோனோவை என்னிடம் கொண்டு வந்து சேர்க்கும் என எனக்கு தெரியும். நான் அதைப்பற்றி பயப்படவில்லை. அதே நேரம் மெத்தனமாகவும் இல்லை.

என்னுடைய சிறு கவலை என்பது என்னுடன் இருக்கின்ற இதய நோய் பிரச்சனையுள்ள தந்தையையும், சர்க்கரை நோய் பிரச்சனையுள்ள தாயையும் பற்றியதாக மட்டுமே இருந்தது...!!!


தேவையில்லாமல் வெளியில் சுற்றுவது, முகக்கவசம் அணியாமல் இருப்பது, சமூக இடைவெளியை பின்பற்றாமல் இருப்பது, கிருமி நாசினி பயன்படுத்தாமல் இருப்பது போன்ற எந்த தவறையும் முடிந்த வரை செய்யக்கூடாது என்பதில் உறுதியாக இருந்தேன்.

அது மட்டுமில

மேலும்

நான் அன்னைக்கு அவள பார்த்தேன். எங்கயோ பார்த்த மாதிரி இருக்கேனு திரும்ப பார்த்தேன். ஆனாலும் எங்க பார்த்தேன்னு நியாபகம் வரல. அந்த அரை மணி நேர நடைபயணத்துல எவ்வளவு யோசிச்சும் நியாபகம் வரல இந்த மரமண்டைக்கு. நடைபயணம்னு சொன்னதும் பெருசா எதுவும் யோசிச்சிடாதிங்க. நான் எப்பவும் பள்ளிக்கூடத்துக்கு போற பாண்டியன் பஸ் பாதி வழியில பஞ்சர் ஆனதால தான், இந்த கதை இந்த இடத்துல ஆரம்பிக்குது...

எப்பவும் போல ஸ்கூல் முடிஞ்சு கம்ப்யூட்டர் சென்டர்க்கு படிக்க போனா, கூட படிக்கிற பொன்னு ஒன்னு வந்து என்னை நல்லா பாராட்டுச்சு. எதுக்குனு யோசிக்கிறிங்களா? வேற ஒன்னும் இல்லிங்க. நான் காலைல பார்த்தது இந்த பொண்ணோட அத்தைப் பொண்ணா

மேலும்

நான் அன்னைக்கு அவள பார்த்தேன். எங்கயோ பார்த்த மாதிரி இருக்கேனு திரும்ப பார்த்தேன். ஆனாலும் எங்க பார்த்தேன்னு நியாபகம் வரல. அந்த அரை மணி நேர நடைபயணத்துல எவ்வளவு யோசிச்சும் நியாபகம் வரல இந்த மரமண்டைக்கு. நடைபயணம்னு சொன்னதும் பெருசா எதுவும் யோசிச்சிடாதிங்க. நான் எப்பவும் பள்ளிக்கூடத்துக்கு போற பாண்டியன் பஸ் பாதி வழியில பஞ்சர் ஆனதால தான், இந்த கதை இந்த இடத்துல ஆரம்பிக்குது...

எப்பவும் போல ஸ்கூல் முடிஞ்சு கம்ப்யூட்டர் சென்டர்க்கு படிக்க போனா, கூட படிக்கிற பொன்னு ஒன்னு வந்து என்னை நல்லா பாராட்டுச்சு. எதுக்குனு யோசிக்கிறிங்களா? வேற ஒன்னும் இல்லிங்க. நான் காலைல பார்த்தது இந்த பொண்ணோட அத்தைப் பொண்ணா

மேலும்

அழகான அவனும்...
அறிவான அவளும்...

மேலும்