பெண்ணியம் நோக்கி பெண்கள் புனிதயாத்திரை சென்றார்கள்..
வழியில் ஒரு ஆசாமி.. கண்கள் பிதுக்கி.. தலை மயிர் சுருட்டி.. தொப்பை குவித்து.. கறுத்த உதடுகளில் சுருட்டுப் புகைத்து..

ஒருவள் சொன்னாள்.. 'இவனிடம் வழி கேட்போமா?'..
'முழியே சரியில்லை' என்றாள் கோமதி..
'நமக்கு தைரியம் வேண்டும்' என்றாள் சுவாதி..
ஒருவாறாக அவர்கள் அவனை நெருங்கினார்கள்..
சுருட்டு வாசம் மூக்கை குடைந்தது..
அறியாமல் தும்மிவிட்டால் பரீதா..
பதிலுக்கு அவனும் முறைத்துக்கொண்டான்..

'நாங்கள் பெண்ணியம் செல்கிறோம், எங்களுக்கு வழி தெரியவேண்டும்' என்கிறாள் ஜெஸ்ஸி..
'பெண்ணியமா? அப்படியென்றால்?' என்கிறான் கரகரத்த குரலில்..

'அது ஒரு முடிவில்லாப்

மேலும்

#கடவுள்?
ஒரு ராட்சஷ ஆமைதான் இந்த தட்டையான வட்டவடிவ உலகை தாங்குகிறது.. அப்படியாயின் இந்த ஆமையைத் தாங்குவது?.. அதைவிடப்பெரிய இன்னுமொரு ராட்சஷ ஆமை.. அதனை? இன்னொனுமொரு ஆமை.. என்று  ஆமைக்கோபுர எண்ணக்கருவில் இருந்து "Turtles All the Way Down"  என்று வளர்ந்தது இந்த விஞ்ஞானம்..

நீங்கள் ஒரு கடவுள் நம்பிக்கை இல்லாத ஏதிஸ்ட். உங்கள் குழந்தைகளுக்கு விஞ்ஞான உண்மைகளை தெளிவுபடுத்தி வளர்க்கிறீர்கள். அவர்கள் உங்களைப்பார்த்து
நாம் எப்படி பிறந்தோம்? உயிரினம் எப்படி தோன்றியது? பூமி எப்படி தோன்றியது? பிரபஞ்சம் எப்படி? பெருவெடிப்பு எப்படி? என்றெல்லாம் தொடர்ந்து கேள்வி கேட்பார்கள் என்று நினைக்க வேண்டாம். They

மேலும்

கொடிய கவிதைகள் வாழும் அடர்ந்த காட்டினிலே..
தன்னந்தனியே நான்.. என்னுடன் ஒரு அமாவாசை..
கவிதைகள் பொல்லாதவை, பசியெடுத்தால் மாமிசம் உண்டு இரத்தம் குடிப்பவை..

ஓ.. சொல்ல மறந்தேன்.. நான் ஒரு கவிதை வேட்டையன்..
உயிருடன் கவிதைகளை பிடிப்பதில் தேர்ந்தவன்.. வீராதி வீரன்..

ஆ.. நான் இன்னும் வித்தைக்காரன், அல்லது கூத்தாடி..
நான் பிடிக்கும் கவிதைகளை கூண்டில் அடைப்பேன்..
விகாரமான கண்களைப் பிரட்டி அகோரமாய் சிரிக்கும் கவிதைகளைக் காட்டி பிழைக்கிறேன்..
ரசிப்பார்கள்.. ஆபத்து என்று தெரிந்தும் கவிதைகளுடன் விளையாடத் துடிப்பார்கள்..

ஆனால் கவிதைகளை எனக்கு பிடிக்காது.. அவை எப்போதும் பப்பரப்பே என்று மு

மேலும்

-எம்.எப்.எம்.றிகாஸ்

சரித்திரக்காலம் தொட்டு நாகரீகங்கள் பல தாண்டியும் மனிதனின் கோபமும் வக்கிரமும் இந்த பூமியை போர் என்ற போர்வையில் மனித இரத்த ஆறுகளால் நனைக்கத் தவறவில்லை. அத்தனை சாம்ராஜ்யங்களும் நாகரீகங்களும் இந்த பூமியில் மனித எலும்புகளில் நிலை நிறுத்தப்பட்டிருக்கின்றன என்பது காலச்சான்று. வெறிகொண்ட ஓநாய்களுக்கும் கீச்சிடும் கழுகுகளுக்கும் மனித மாமிசம் மனித இனத்தாலேயே வெட்டி வீசப்படுகிறது.

இன்று இதன்பின்ணியில் ஒரு நவீனபோர்க்களம். புழுதியும் புகையும் அடர்ந்த முட்புதர்க்காட்டின் மேற்பரப்பை மூடிக்கொண்டிருந்தது. முறிந்துபோய் காய்ந்து பூக்கமறுக்கும் எருக்கிலைச்செடிகளும் ஏவுகணைகளின் தாக்குதலில

மேலும்

எம்.எப்.எம். றிகாஸ்

அந்த ஐந்து நட்சத்திர ஹோட்டலின் பளிங்குக்குளியலறையில் நீர்க்குழாயில் இருந்து நீர்
சொட்டிக்கொண் டிருந்தது. அந்த குளிர்ந்த நீரில் டேவிட் தனது முகத்தைக்
கழுவிக்கொண்டிருந்தான். அவனுக்குள் இருந்த சோம் பேறித்தன்மையும் நித்திரை மயக்கமும்
எங்கோ ஓடி மறைந்து விட்டன. ஆனாலும் அவனுடய உடல் ஒருவித சோர்வை உணர்ந் து
கொண்டிருந்தது. பளிங்குபோல் தெளிவாய் இருந் த கண்ணாடியில் முகத் தை நிமிர்ந்து பார்த்தான்.
அவனுடைய கண்கள் நன்றாவே சிவந்து இருந்தது.
“சே... நைட் அடிச் ச சரக் கு போத இன்னும் கண்ணுல தெரியுது...”
இப்போது அவனுடய நினைவுகள் இரவு அவன் சென்றிருந

மேலும்