புயல்காற்றில் ஓடமானேன்
கனியாத கனியும் காய்ந்து போக
கருகாத கதிரும் கருகி செல்ல
கொரோனா பிடியில் மொத்தமாய் சிறையாகி
கொள்ளும் நோயினை பெற்று கதியாகி
பித்தனாய் பிதற்றி சிதறியே செல்கிறோம்
தூக்கத்தையும் இழந்து நிம்மதியையும் தொலைத்து
துயருடனே தேங்கியே தோம்பி அழுகிறோம்
பிறக்கும் புதிய நாளையும் வீசியே
பிறப்பிடத்தை நோக்கியே ஓடியே போகுறோம்
கதிகலங்கியே விடை தெரியாமலே
கண்ணுக்குள் தெரியா கொரோனாவின்
புயல்காற்றில் ஓடமானேன்
அகிலன் ராஜா
