கவிதை படுத்தும் பாடு

படாத பாடுபட்டு
கைவரப்பெறும் கவிதை
கூடவே
அழைத்துவந்து
குடியமர்த்திவிடுகிறது
தலைக்கனத்தை..

பத்திரிகைகளில்
பட்டா பெற்றாலோ
சமூக ஊடகங்களில்
பாராட்டுப் பெற்றாலோ
அதற்குத் தெரிவதில்லை
தலைக்கால்.

சும்மாவா பின்னே;
சொல், பொருள்,
படிமம், சந்தம், அங்கதம் என
பலசரக்கு உள்ளவர்களிடம்தானே
சமைகின்றன
பல்சுவைக் கவிதைகள்?

பத்தாம் வகுப்பறையில்
முளைத்து
மூன்று நிமிடங்களாவதற்குள் -என்
கவிதையின் காது
திருகப்பட்டது
கணக்கு வாத்தியாரால்.

’அ’ ‘ஆ’வென
உயிரெழுத்துகளில் ஊளையிட்டும்
வகுப்பறையே
வாய்ப்பிளந்து சிரித்தும் -என்
கவிதையின் மானம்
கப்பலேறவில்லை.

’கவிதையாம் கவிதை;
கஞ்சிக்காகுமா கழுதை’
அப்பாவின்
இயைபுதொடை அங்கலாய்ப்பில்
உடும்புப்பிடியாகவே செய்தது
எங்களின் உறவு..

கடந்த நாற்பதாண்டுகளாக
காதலைக் கசிந்தும்
அநீதியை பொங்கியும்
வெறுமையில் வாடியும்
இயற்கையைப் போற்றியும்

இன்னும் பல ’யும்’களால்
மையமாகவில்லையெனினும்
மாயமாகாமல்
இருப்பைத் தக்கவைக்க
இன்றளவும் போராடுகிறேன்
அதே தலைக்கனத்தோடு!