யுத்தம் செய்
முட்களோடு...
ரோஜாக்கள்
நிச்சயம் உன்
கைவசம்...
😀👍

மேலும்

உதவும் வரை உறவு
இல்லையேல் முறிவு...

தேவை வரை மரியாதை
இல்லையேல் அவமரியாதை...

பிடிக்கும் வரை பேச்சு
இல்லையேல் போச்சு...!!!

மேலும்

சொர்க்கத்தை...
ஆகாயத்தில் தேடியும்
காணாத கண்களுக்கு
இப்போது பூமி தெரிகிறது
சொர்க்கமாய்...
மின்விளக்குகள்
நட்சத்திரங்களாய்த்
தோன்றும் வான்வெளி
பயணத்தில்...
😀👍

மேலும்

அவன் அப்படி ஒன்றும் அழகில்லை;
ஆனால் அவன் அன்பின் விழியில் எல்லாம் அழகே!!
அவன் அப்படியொன்றும் கலரில்லை;
அவனுக்கு யாரும் இணையில்லை.

அவன் ஆனந்தயாழை மீட்டியவன்;
வண்ணத்துப்பூச்சிகளோடு வாசம் செய்தவன்;
கவிதைகளை கட்டிப்பிடித்து உறங்கியவன்;
நடந்து செல்லும் நதிகளிடம்
நலம் விசாரித்தவன் ;
நீந்தி செல்லும் நிலவோடு ஒளிந்து விளையாடியவன்.

பட்டாம்பூச்சி விற்றவன் படுத்துறங்கிவிட்டான்;
வேடிக்கைப் பார்த்தவன் வேறுலகம் சென்று விட்டான்;
பச்சையப்பனிலிருந்து தமிழ் வணக்கம் சொன்னவன்
பாடையிலிருந்து இறுதி வணக்கம் சொல்லி விட்டான்.

நியூட்டனின் மூன்றாம் விதி நிம்மதி இழக்கும்;
அணிலாடும் முன்றில்கள் அவனைத்

மேலும்

வானம் அனுப்பிய
மழை கவிதை... இதன்
பல்லவி சரணங்களின்
சந்த நடையில்....
எதுகை மோனையின்
இன்பத் தாலாட்டில்
பூமி குளிர்கிறது
நெல்லையில் இப்போது...
கவிதை ஒருமணி
நேர வாசிப்பிலும்
நீளம் எனினும்
அலுத்திடவில்லை...
நந்தவனங்கள் இது
நல்ல கவிதை என
பசுமை நிறத்தில்
சான்றிதழ் அளிக்கும்
வருகின்ற நாட்களில்...
👍😀

மேலும்

வானம் அனுப்பிய
மழை கவிதை... இதன்
பல்லவி சரணங்களின்
சந்த நடையில்....
எதுகை மோனையின்
இன்பத் தாலாட்டில்
பூமி குளிர்கிறது
நெல்லையில் இப்போது...
கவிதை ஒருமணி
நேர வாசிப்பிலும்
நீளம் எனினும்
அலுத்திடவில்லை...
நந்தவனங்கள் இது
நல்ல கவிதை என
பசுமை நிறத்தில்
சான்றிதழ் அளிக்கும்
வருகின்ற நாட்களில்...
👍😀

மேலும்

சின்ன பத்திக்குள் அடங்காது
செல்வகணேசனின் பெருமை...
அவனது மனப்பாங்கு
அவனது கையெழுத்துப்
போன்றே மிக அழகானது...

இன்று பேராசிரியனாய்
அவனிடமுள்ள முதிர்ச்சி
அன்றே கல்லூரி மாணவனாய்
இருந்தபோதும் இருந்தது...

அரசு வேலைக்கு
நிறையபேர் தவமிருந்த
காலத்தில் இவன்
அரசு பொறியாளராய்
பணியாற்றியபோதும்
திறமைகளின் விசாலத்தில்
வேலைகளின் விலாசம்
மாற்றியவன்...

முனைவராய் கல்வியில்
உயர்ந்தான்... மாணவர்
அனைவரையும் கற்பித்தலில்
கவர்ந்தான்...

மேற்படிப்புக்குச் சென்று
பணிபுரிந்தது மலேசிய
வெளிநாடு...
அதிக ஊதியம் புறந்தள்ளி
அர்த்தத்தோடு ஊர்திரும்பி
இனிதாய் பணிபுரிவது
இந்தியத் தாய்நாடு.. அதில

மேலும்

என்னோடு
பேசாமல் இருக்கமுடியாது
என்று தெரிந்தும்
மௌனம் சாதிக்கிறாய்

என்னோடு
ஒவ்வொரு நொடியிலும்
கரைந்துபோக
விரும்பும் நீதான்
இடைவெளிகளை
நீளச் செய்கிறாய்

என்னைக் குதற
கோப வார்த்தைகளை
ஏவிவிட்ட பின்பு
கண்ணாடிமுன் நின்று
உன்னையே கடிந்துகொள்கிறாய்

கூட்டத்திலும் தனிமையாய்
தனிமையில் என் நினைவுமாய்
உருகுவது என்று
முடிவெடுத்து விட்டுத்தான்
சண்டையை ஆரம்பிக்கிறாய்
ஒவ்வொரு முறையும்

உன் கோபத்திற்கு
ஒரு கால அட்டவணை
தந்துவிடு
நான் முன்னேற்பாடாய்
காத்திருப்பேன் ஒரு
வெள்ளைக் கொடியோடு !

---மதிபாலன்

மேலும்

வான்மேக தோழியே
வருவாயா கொஞ்சம்
வாசலிலே காத்திருந்து
வாடுகிறதே நெஞ்சம்

மண் மேல் கொண்ட காதலே
மறந்து நீயும் போனாயா
மனதில் கொஞ்சம் ஈரம் சுரந்து
மழையே நீயும் வருவாயா

உன் ஒரு துளி படவே
என் தேகம் ஏங்கி கிடக்கு
ஆர்பரிக்கும் என் மனதை
அமைதி படுத்துவாயா..!

உன்மேல் கொண்ட அன்பினால்
உன்னை போலவே உருகின்றேன்
விண்ணில் இருந்தது போதும்
விரைந்து நீயும் விழுந்துவிடு..!

காடுகளே அழித்த பாவத்திற்கு
கடுங்கோபம் உனக்கிருக்கும்
கண்ணீரோடு மன்னிப்பு கேட்கிறேன்
கடமை உணர்ந்து வந்துவிடு..!

காய்ந்த வயல் போல நானும்
காத்திருக்கிறேன் நாளும்
காலம் தாழ்தியது போதும்
கருணையாக பொழிந்துவிடு..!

மேலும்

கொஞ்சம் பொறுத்துக்க கொள்
அன்பே கொஞ்சம் பொறுத்துக் கொள்

மிஞ்சும் என் கோபங்களை
கொஞ்சம் பொறுத்துக்கொள்
விஞ்சும் என் எரிச்சல்களை
கொஞ்சம் பொறுத்துக்கொள்

மஞ்சம் தேடாத விலகல்களை
கொஞ்சம் பொறுத்துக்கொள்
அஞ்சும் என் பெண்மையை
கொஞ்சம் பொறுத்துக்கொள்

கொஞ்சம் பொருந்தாத வார்த்தைகளை
கொஞ்சம் பொறுத்துக்கொள்
நெஞ்சம் நெருடும் பார்வைகளை
கொஞ்சம் பொறுத்துக்கொள்

தஞ்சம் தேடும் பறவையானேன்
கொஞ்சம் பொறுத்துக்கொள்
தாய்மடி நாடும் குழந்தையாவேன்
கொஞ்சம் பொறுத்துக்கொள்

தலையணையில் விழி நனைக்கையில்
நீ தோள் சாய்த்திடு
தலைவேதனை என நினைக்கையில்
என் தலை வருடிடு

வலியில் நான் துடிக்க

மேலும்

ஆறுமுகப்பாண்டி..
இதயம் கனக்கிறது...
பிரிந்துவிட்டாய் நீ...
எண்ணற்ற நினைவுகளை
எமக்கு அளித்து...

பாசத்தோடு பேசிய
உன் குரல் இனி
கேட்பது எப்போது...

இளகிய மனசுக்காரன்
உன்னோடு நாங்கள்
பழகிய நாட்களெல்லாம்
எங்களுக்குச் சொல்லும்
வாழ்வில் ஜெயித்திட
தன்னம்பிக்கை ஒன்று
போதும் என்று...

கற்றுத்தந்த ஆசிரியரும்
உன்னிடம் கற்றுக்கொள்ள
நிறைய விஷயங்கள் உண்டு...

கொண்ட செல்வத்தை
தான் மட்டும் கொண்டாடாமல்
தன்னைச்சார்ந்தவரும்
கொண்டாட வைத்தாய்
இன்று எமைப்பிரிந்து
எங்களை எல்லாம்
திண்டாட வைத்தாய்...

தன் இரண்டாம் மகளின்
பிரிவை எவ்வளவு நாள்தான்
தாங்கிக் கொள்வது
என்று எண்ணி எண்ணி
மகள

மேலும்