செவல்குளம் செல்வராசு - சுயவிவரம்
(Profile)
எழுத்தாளர்
| இயற்பெயர் | : செவல்குளம் செல்வராசு |
| இடம் | : திருச்சி |
| பிறந்த தேதி | : 15-Apr-1989 |
| பாலினம் | : ஆண் |
| சேர்ந்த நாள் | : 24-Jan-2018 |
| பார்த்தவர்கள் | : 164 |
| புள்ளி | : 64 |
நெல்லின் செல்வர்
20/12/2018 அன்று நெல் ஜெயராமன் அய்யாவுக்கு புகழஞ்சலி - கருத்தரங்கில் வாசித்த கவிதை
இடம்: தமுஎகச கைலாசபுரம் கிளை, திருச்சி
உறவாடிய தருணங்கள்
நேற்றைப் போல நினைவில் ஆட
உயிர் பிரிந்த செய்தி கேட்டு
ஊரெல்லாம் அழுது வாட
ஊற்றுக் கண்ணே தூர்ந்து போச்சேன்னு
உடைஞ்ச சொற்கள் கொண்டு
உன் புகழை நான் பாட
பச்சப் பிள்ளை போல
சிரிக்கும் உன் முகம்தான்
பதிஞ்சு கிடக்குதையா
என் மனசு பூராவும்
பெரியப்பா போலத்தான்
பக்கம் நின்னு பேசிப் போன
“நோய் என்ன செய்யும்” ன்னு
நெடுங்கைய வீசிப் போன
நஞ்சில்லா உணவு சொன்ன
நம்மாழ்வார் சீடன் என்ற
நற்பெயரைக் காத்து நின்று
நெற்பயிரை
நெல்லின் செல்வர்
20/12/2018 அன்று நெல் ஜெயராமன் அய்யாவுக்கு புகழஞ்சலி - கருத்தரங்கில் வாசித்த கவிதை
இடம்: தமுஎகச கைலாசபுரம் கிளை, திருச்சி
உறவாடிய தருணங்கள்
நேற்றைப் போல நினைவில் ஆட
உயிர் பிரிந்த செய்தி கேட்டு
ஊரெல்லாம் அழுது வாட
ஊற்றுக் கண்ணே தூர்ந்து போச்சேன்னு
உடைஞ்ச சொற்கள் கொண்டு
உன் புகழை நான் பாட
பச்சப் பிள்ளை போல
சிரிக்கும் உன் முகம்தான்
பதிஞ்சு கிடக்குதையா
என் மனசு பூராவும்
பெரியப்பா போலத்தான்
பக்கம் நின்னு பேசிப் போன
“நோய் என்ன செய்யும்” ன்னு
நெடுங்கைய வீசிப் போன
நஞ்சில்லா உணவு சொன்ன
நம்மாழ்வார் சீடன் என்ற
நற்பெயரைக் காத்து நின்று
நெற்பயிரை
மழைச் சாலை தவளை போல
வாழ்வு நசுங்கிக் கிடக்கே
மனசாட்சி இல்லாமத்தான்
சமுதாயமும் இருக்கே
இப்படித்தான் பிறந்ததென்ன
எங்க குத்தமா
இது புரியாம ஒதுக்குறீங்க
ஒட்டுமொத்தமா
மாற்றுத்திறன் கொண்ட பிள்ளைய
ஒதுக்கவில்லையே
மனவளர்ச்சி குறைஞ்ச பிள்ளையக்கூட
ஒதுக்கவில்லையே
எங்கள பெத்தவங்களே பிள்ளையாக
ஏத்துக்கவில்லையே
என்னென்னவோ கெஞ்சிப் பார்த்தோம்
சேத்துக்கவில்லையே
குடும்பத்தில் சேத்துக்கவில்லையே
பள்ளிக்கூடம் படிக்கப் போனா
பகடி பண்ணுறாங்க
கல்லூரிக்குள்ள நுழையப் போனா
கதவச் சாத்துறாங்க
கைகழுவி அழுத ரத்த சொந்தங்களும்
கைகொட்டி சிரித்த மத்த சொந்தங்களும்
கைதட்டி உதவி கேட்க
காணொளி வடிவம் காண https://youtu.be/32JzWxuJGVI
1 காதல்
ஓர் அட்சய பாத்திரம்
இதில் கவிதைகள் குறைவதேயில்லை…
2. எனக்காகத்தானே உன்னில் படைக்கப்பட்டிருக்கிறது
ஏன் மறைக்கிறாய்
உன் உதட்டுச் சுழிப்பில் புன்னகையை
3. சூரியன் விழிக்காத
ஓர் மார்கழிக் காலையில்
நீ கோலமிட்டுக் கொண்டிருந்ததையும்
கவனிக்க நேரமின்றி
ஏதோ ஒரு நேர்முகத்தேர்விற்காக
அவசரத்தில் பறந்தபோது
அறியாது கோலத்தை மிதித்துவிட்டு
அசடு வழிந்து நின்றேன்
அன்றிலிருந்துதான் நீ என்னை
தண்டித்துக் கொண்டிருக்கிறாய்
அன்றிலிருந்து கோபப் பார்வையிலும்
இன்றுமட்டும் ஏனோ
என்னைப் பார்க்க ம
பாரதியை சபிக்கிறேன்!
ஏன் மூட்டினாய்
இவ் வேள்வித் தீயை?
கனன்று கொண்டிருக்கும்
எங்கள் ஏக்கங்களில்
ஏன் தெளித்தாய்
உன் சத்தியத்தை?
மறத்துப் போன
எங்கள் உடல்
என்ன தீங்கிழைத்தது உனக்கு?
சமையலறை தான்
சர்வமும் என்றால்
அங்கனமே மடிந்திருப்போமே!
கனவுகள் மட்டுமே
சாத்தியம் என்றால்
சளைக்காமல் கண்டிருப்போமே!
விலங்கினை உடைத்து
சிறகுகள் விரித்தால்
சிகரம் எட்டலாமென
பொய்யுரைத்தீரோ?
தத்திப் பறக்க முயலும்
சிட்டுக் குருவி
எப்படியும் ஒருநாள்
நத்தைபோல் ஓட்டுக்குள்
சுருண்டு விடப் போகிறதெனில்
ஏட்டுச் சுரைக்காயா
நீர் சமைத்த அறம்?
பெருங்கனவு பொசுங்கிவிட்ட
ப
சாதியற்ற தமிழர் காவியற்ற தமிழகம்
01/06/2018அன்றுசாதியற்ற தமிழர் காவியற்ற தமிழகம் கவியரங்கம் – பாடலரங்கில்
வாசித்த கவிதை
இடம் : தமுஎகச கைலாசபுரம் கிளை, திருச்சி
சரித்திரத்தில் மூத்த குடி
சரித்திரங்கள் பல பூத்த குடி
சமத்துவமாய் வாழ்ந்த குடி
சாட்சியங்கள் பல உண்டு
குரங்கின் வழித்தோன்றல் மனிதன்
கூற்று இது உண்மை எனில்
குரங்கிலில்லாச் சாதி _ நம்
கூட்டத்திலே புகுந்ததெப்படி ?
ஆதியிலே சாதியில்லை
கீழடித
சக உயிர் மாண்டால்
சகித்து கொள்கிறோம்!
உரிமைகள் பறித்தால்
ஊமையாகிறோம்!
தோட்டாக்கள் நெஞ்சில் தைக்க
நம் மக்கள் நிலம் சரிந்தால்
என்ன செய்தோம் நாம்?!
கோர காட்சிகளென
முகம் திருப்பி கொண்டோம்!
வரிகள் ஏய்த்தான்!
அவன் வெள்ளையன் அல்லவே
வாய் மூடி கொண்டோம்!
விலை உயர்த்தினான்!
சட்டைப்பையில் காந்தி சிரித்தார்
நமக்கென்ன
பெருமூச்சிட்டோம்!
உணவில்லை என்றான்!
மீண்டும் சிரித்தார்
துரித உணவகம் சென்று
அலுத்து கொண்டோம்!
அழ வைத்தான் அழுதோம்!
சிரி என்றான் சிரித்தோம்!
நீ நீயில்லை என்பான்!
சிரித்து கொண்டே
ஆம் என்போம்!
மானம் தொலைக்க சொல்வான்
நொடியில் செய்வோம்!
வீரம
1 காதல் எனக்கிடும்
எல்லா ஆணைகளின் இறுதியிலும்
அவள் பெயரே மிளிர்கின்றன
கையொப்பமாய்
2 நிலவைக் காட்டி சோறூட்டுகிறாய்
பக்கத்து வீட்டு குழந்தைக்கு
பசிக்கிறது எனக்கு(ம்)
3 நீ செல்லக் கோபம் கொண்டிருந்த
ஓர் காலையில்
‘உன் கோபம் பிடித்திருக்கிறது’ என்றேன்
‘உன் தூபம் பிடிக்கவில்லை’ என்றாய்
‘உன் கொலுசொலி பிடிக்கும்
கொஞ்சம் நட’ என்றேன்
கழட்டி கையில் பொத்திக்கொண்டு
பழிப்பு காட்டி சிரித்தாய்
‘இந்தச் சிரிப்பும் பிடித்திருக்கிறது’
உடனே மௌனமானாய்
‘உன் துப்பட்டாவும் பிடித்திருக்கிறது’
அப்போது உண்மையாகவே
நீ கோபம்கொண்டாய்
