நகர்ந்துவிட்டன நான்காண்டுகள்...

இன்று செல்லவிருக்கிறோம்

எங்கள் உடைமைகளோடு

இக்கல்லூரியின் நினைவுகளையும்

சுமந்து கொண்டு!

அனைவரும் விடைகொடுங்கள்...

நாங்கள் போய்வருகிறோம்!



நாங்கள் வரும்பொழுதெல்லாம்

பூமாரி தூவி

எங்களை வரவேற்கும்

மரங்களே...

இனி உங்கள் சுவாசக்காற்று

எங்கள் உயிர் தொடாது!

எங்கே... உங்கள்

கிளைகளை அசைத்து

விடைகொடுங்கள்...

நாங்கள் போய்வருகிறோம்!



தினமும் எங்களை

கண்கொட்டாமல் பார்க்கும்

கரும்பலகையே...

அழிப்பானை வைத்து

உனக்கு அரிதாரம் பூச

நாங்கள் இனி இருக்கமாட்டோம்...

விடைகொடு வகுப்பறையே...

மேலும்

நகர்ந்துவிட்டன நான்காண்டுகள்...

இன்று செல்லவிருக்கிறோம்

எங்கள் உடைமைகளோடு

இக்கல்லூரியின் நினைவுகளையும்

சுமந்து கொண்டு!

அனைவரும் விடைகொடுங்கள்...

நாங்கள் போய்வருகிறோம்!



நாங்கள் வரும்பொழுதெல்லாம்

பூமாரி தூவி

எங்களை வரவேற்கும்

மரங்களே...

இனி உங்கள் சுவாசக்காற்று

எங்கள் உயிர் தொடாது!

எங்கே... உங்கள்

கிளைகளை அசைத்து

விடைகொடுங்கள்...

நாங்கள் போய்வருகிறோம்!



தினமும் எங்களை

கண்கொட்டாமல் பார்க்கும்

கரும்பலகையே...

அழிப்பானை வைத்து

உனக்கு அரிதாரம் பூச

நாங்கள் இனி இருக்கமாட்டோம்...

விடைகொடு வகுப்பறையே...

மேலும்

கடந்து கொண்டிருக்கும்

இருபதாம் நூற்றாண்டில்

கரைந்து கொண்டிருக்கும்

தமிழ் இனமே... வணக்கம்!


‘அம்மா’ என்றழைப்பை

விரும்பாத அம்மாக்கள்...

பிள்ளைகளின் வயதறியாத

அப்பாக்கள்...

பாட்டனின் பெயரறியாத

குழந்தைகள்...


இவையெல்லாம்

உன் கோலத்தின் அடையாளங்கள்!

•

‘யாதும் ஊரே

யாவரும் கேளீர்’

என்று உரைத்ததை

தவறாக புரிந்து கொண்டானோ

என்னருமைத் தமிழன்???


என்னாட்டிலோ அமர்ந்துகொண்டு

எந்நாடு என்கிறான்...!

•

சுதந்திரம் கிடைத்ததா இல்லையா??

பலருக்குச் சந்தேகம்!


இன்னும் கிடைக்கவில்லை

சுதந்திரம்...

ஆங்கிலத்திடமிர

மேலும்

பாலைவன பாறையின் மீது
மழைத்துளி ஒன்று விழுந்ததே !
அதை பார்த்த
விதை ஒன்று
துளிர் விட்டு எழுந்ததே !
பாவம் ... அதற்கு எப்படி தெரியும் ?
முளை விட்டு வருவது ,
வெயிலில் கருகி போகத்தான் என்று !

அழுது கொண்டிருந்த பிள்ளையிடம்
பொம்மை கொடுத்தாள் அன்னை !
அதன் மீது அன்பு வைத்த
அந்த மழலையோ ...
அதை கட்டிபிடித்து உறங்கியது !
பாவம் ... அதற்கு எப்படி தெரியும் ?
அது ஒரு நாள் உடைந்து போகும் என்று !

நான் பார்த்த ரோஜா செடி ...
அதன் மொட்டு இதழ் விரித்து பூத்ததை எண்ணி
காற்றில் மெல்ல ஆடி கொண்டிருந்தது ...
பாவம் ... அதற்கு எப்படி தெரியும் ?
அது அன்றே பறிக்கப்படும் என்று !

என் வாழ்வில் நீ

மேலும்

சொல்லப்படாத வேதனையை

ஏட்டில் எழுத முயன்றேன்...



யாருமில்லா வேளையில்

தனித்திருக்கும் போதும்...



ஊர் உறங்கும் சாமத்தில்

விழித்திருக்கும் போதும்...



தலையணையின் மடியில்

முகம் புதைக்கும் போதும்...



குளிக்கும் வெந்நீரில்

கண்ணீர் கரைக்கும் போதும்...



சொல்லப்படாத வேதனையை

ஏட்டில் எழுத முயன்றேன்...



வெறித்திருக்கும் சாலையில்

நடைபோடும் போதும்...



கடவுளின் எதிரே

மொழி மறக்கும் போதும்...



புத்தகத்தின் பக்கங்கள்

திருப்பப்படாத போதும்...



சிரித்து பேசுபவர்களுக்கிடையில்

சிலையாகும் போதும்...



சொல்லப்படாத வேதனையை

மேலும்

சொல்லப்படாத வேதனையை

ஏட்டில் எழுத முயன்றேன்...



யாருமில்லா வேளையில்

தனித்திருக்கும் போதும்...



ஊர் உறங்கும் சாமத்தில்

விழித்திருக்கும் போதும்...



தலையணையின் மடியில்

முகம் புதைக்கும் போதும்...



குளிக்கும் வெந்நீரில்

கண்ணீர் கரைக்கும் போதும்...



சொல்லப்படாத வேதனையை

ஏட்டில் எழுத முயன்றேன்...



வெறித்திருக்கும் சாலையில்

நடைபோடும் போதும்...



கடவுளின் எதிரே

மொழி மறக்கும் போதும்...



புத்தகத்தின் பக்கங்கள்

திருப்பப்படாத போதும்...



சிரித்து பேசுபவர்களுக்கிடையில்

சிலையாகும் போதும்...



சொல்லப்படாத வேதனையை

மேலும்

தரையில் கிடந்த
சருகுகளும் பூக்களாயின,
கொடியில் கிடந்த
உன் தாவணி
தரையில் விழுந்ததால்...!

மேலும்