அருகிலிருக்கும் உறவுகள் கூட
தொலைவில் இருப்பதாய் தோன்றுகிறது
நிலவில் இருக்கும் வெளிச்சம் கூட
விடிவதற்குள் என் சோகம் சொல்ல துடிக்கிறது
அனைத்தும் இருந்தும் அனாதையாகிறேன்
காதல் இருந்தும் கவிதை மறக்கிறேன்
துன்பம் இருந்தும் சொல்லாது விடுகிறேன்
காகிதக்கப்பலாய் கடலினுள் கரைகிறேன்
எப்போது விடியும் என் வான் சூரியன்

அதோ......
என் வாழ்க்கை.....
நேற்று நான் கட்டி விட்டு வந்த கடற்கரை மணல் வீடாக
இன்னும் சில நாட்களே...

மேலும்

அருகிலிருக்கும் உறவுகள் கூட
தொலைவில் இருப்பதாய் தோன்றுகிறது
நிலவில் இருக்கும் வெளிச்சம் கூட
விடிவதற்குள் என் சோகம் சொல்ல துடிக்கிறது
அனைத்தும் இருந்தும் அனாதையாகிறேன்
காதல் இருந்தும் கவிதை மறக்கிறேன்
துன்பம் இருந்தும் சொல்லாது விடுகிறேன்
காகிதக்கப்பலாய் கடலினுள் கரைகிறேன்
எப்போது விடியும் என் வான் சூரியன்

அதோ......
என் வாழ்க்கை.....
நேற்று நான் கட்டி விட்டு வந்த கடற்கரை மணல் வீடாக
இன்னும் சில நாட்களே...

மேலும்

என் பிரியமானவளே!
உன்னை தோழி என்பதா?
காதலி என்பதா? புரியவில்லை
இந்த அர்த்தங்கள்.

உன்னை முதன்முதலில்
சாலையோரத்தில் கண்டேன்.
அன்று,செந்நிற சல்வார் புனைந்து
புத்தகப்பையை மார்பில் அனைத்து
அன்னப் பேடாக சென்றாய்,அந்த
இதமான செந்நிற பொழுதில்.......,

சேர்ந்திருக்கும் வேளை
மனதுக்குள் பனிமூட்டம்.
தனித்திருக்கும் பொழுதுகளில்
மனதை சுட்டெறிக்கும் வெம்மை

எந்நிலையை உன்னிடம்
சொல்ல வந்தேன்.புருவத்தின்
அழகில் வியந்து காதலை
கவிதையால் சொல்லாமல்
மழலையால் கொட்டினேன்.

என்னை புரிந்தவள் போல்
கண் சிமிட்டினாய்.அந்த
அழகில் இரு பட்டாம் பூச்சிகள்
சிறகடித்து பறந்தன.அவை
என் மனதினுள்

மேலும்

"பாரம் எல்லாம் வலியில்,
காயம் எல்லாம் மனதில்,
எப்படியும் உழைத்து-தான் ஆகவேண்டும்...

"காலையோ, மாலையோ,
இரவோ, பகலோ, வரும் சிற்றுந்து,
இவைகளை நான் எதிர்ப் பார்த்தால்தான் என் பிள்ளைகளுக்கு நண்பகல்-விருந்து"..

"உடம்பில் எத்தனை மூட்டைகளையும் அடுக்குங்கள்
என் பிள்ளையின் பசியை மட்டும் அடைத்தால்-போதும் "

"என் இரு கைகளும் சிவந்துப்-போகும்,
ஆனாலும்
என் மனமோ அதை மறந்துப்-போகும்
என் பிள்ளையின் பசியை உணர்ந்து".

"என் முதுகெலும்பு என்னிடம் சொல்லும்
நான் உடைந்-தாலும்
நீ உருக்குலைந்து விடாதே
பின்பு உன் பிள்ளையின் பச

மேலும்

"பாரம் எல்லாம் வலியில்,
காயம் எல்லாம் மனதில்,
எப்படியும் உழைத்து-தான் ஆகவேண்டும்...

"காலையோ, மாலையோ,
இரவோ, பகலோ, வரும் சிற்றுந்து,
இவைகளை நான் எதிர்ப் பார்த்தால்தான் என் பிள்ளைகளுக்கு நண்பகல்-விருந்து"..

"உடம்பில் எத்தனை மூட்டைகளையும் அடுக்குங்கள்
என் பிள்ளையின் பசியை மட்டும் அடைத்தால்-போதும் "

"என் இரு கைகளும் சிவந்துப்-போகும்,
ஆனாலும்
என் மனமோ அதை மறந்துப்-போகும்
என் பிள்ளையின் பசியை உணர்ந்து".

"என் முதுகெலும்பு என்னிடம் சொல்லும்
நான் உடைந்-தாலும்
நீ உருக்குலைந்து விடாதே
பின்பு உன் பிள்ளையின் பச

மேலும்

கல் சுமந்தும்
கரையேற்றுவேன்
மண் சுமந்தும்
முன்னேற்றுவேன்
வலிகள் எதுவும்
வலிக்கவில்லையடா
ஏனெனி்ல்
உன்னை முதுகிலும்
பாசத்தை மனதிலும்
சுமந்ததால்
வலிகளும்
சுகம் தானடா
மகனே

மேலும்

கருவறைக்குள் இருந்த போது
உனைக்காண துடித்திருந்தேனே
அதனால் தான் இன்று உன் கண்
இமைக்குள் காக்கின்றாயா எனை
எப்படி உன்னால் மட்டும் முடிகிறது
இப்படி அன்பை வாரி வழங்க
உன் அன்புக்கு இத் தரணியை
விலை பேசினாலும் ஈடாகுமா என்ன??
யாவுமே அடைக்கலம் உன்
களங்கமில்லா பேரன்புக்கு
நீ உன் சேய்க்காக செய்வன
எல்லாம் ஏராளம் ஏராளம்
நான் அப்படி என்ன செய்தேன்
உனக்காக தெரியவில்லையே எனக்கு
எதற்காக இப்படி உன்னையே
உருக்குகிறாய் எனக்காக
நீ எனை ஈன்ற போது பெருமை
கொண்டாயோ? இல்லையோ?
ஆனால்
நான் பெருமிதம் கொள்கிறேன்
உன் பரிசம் பட்ட அந்த
சில நொடிப் பொழுதினிலே
ஏழேழு ஜென்மங்களையும் வென்று விட்டேன் என்ற வீராப்ப

மேலும்

கருவறைக்குள் இருந்த போது
உனைக்காண துடித்திருந்தேனே
அதனால் தான் இன்று உன் கண்
இமைக்குள் காக்கின்றாயா எனை
எப்படி உன்னால் மட்டும் முடிகிறது
இப்படி அன்பை வாரி வழங்க
உன் அன்புக்கு இத் தரணியை
விலை பேசினாலும் ஈடாகுமா என்ன??
யாவுமே அடைக்கலம் உன்
களங்கமில்லா பேரன்புக்கு
நீ உன் சேய்க்காக செய்வன
எல்லாம் ஏராளம் ஏராளம்
நான் அப்படி என்ன செய்தேன்
உனக்காக தெரியவில்லையே எனக்கு
எதற்காக இப்படி உன்னையே
உருக்குகிறாய் எனக்காக
நீ எனை ஈன்ற போது பெருமை
கொண்டாயோ? இல்லையோ?
ஆனால்
நான் பெருமிதம் கொள்கிறேன்
உன் பரிசம் பட்ட அந்த
சில நொடிப் பொழுதினிலே
ஏழேழு ஜென்மங்களையும் வென்று விட்டேன் என்ற வீராப்ப

மேலும்

கெடுதல் விளைவிக்கும் கெட்டப் பழக்கம்
விடுதல் நலமே! விரலால் – தொடுதல்
நரகம். நமைசூழ்ந்தோர் நம்மெதிரே நம்மை
அரட்டும் செய்கை அழுக்கு!

மேலும்