காதல் காற்றில் அவள் வாசம்
வீசிட
என் வாசல் தாண்டி சென்றாள் ,

வாசம் நுகர்ந்து அவளை காணச் சென்றேன்
அவளோ
யாக்கை தீண்டி சென்றாள் ,

தேகம் தீண்டியவளை தேடி சென்றேன் ,
அவளோ
ககனம் பார்க்க வைத்தால்

நீரூபம் பார்க்க வானவில் காட்டி
அவளோ
என்னை நீங்கி சென்றாள்

வானவில் காட்டிய அவளின் வண்ணம்
என்னவென்று
வியந்து ஏங்கி நிற்கின்றேன் ,

எப்பொழுது திரும்பி வருவாள் என்று
பொழிந்தும் பொழியாமல்
சென்ற
மழையாகிய அவளை எண்ணி !

மேலும்

கவிதை ஒன்று எழுதினேன்
என்றேன் ,
காதல் கவிதையா என்கிறாள் ,
காதலும் இல்லை காதலிக்கவில்லை
என்றவள் ,
கவிதை என அவள் பெயர் எழுதிய காகிதம்
பார்த்தவள்,
முனுமுனுத்து செல்கிறாள் முக்காடு
அணிந்து கொண்டு ,
வெட்கத்தை மறைக்க அணிந்த முக்காட
இல்லை ,
வெயிலின் வெக்கைக்கு அணிந்த முக்காட
என விடை அறியாமல்,
விழி நகராமல் நிட்கிறேன்
வழிந்தோடும் வியர்வை துளிகளோடு !

மேலும்

இன்றைய பொழுதில் இது அவனுக்கு
பத்தாவது பேருந்தாக இருக்க கூடும்...

கையில் ஏந்திய மல்லிப் பூவும்
வாயில் மல்லிப் பூ என்ற வார்த்தையும்
அவன் போகும் இடமெல்லாம்
பூத்துக் கொண்டே இருக்கிறது...

ஒரு நாள் பூவை
விதவை எனத் தெரியாமல்
விற்க முயன்றதற்காக அவன்
வருத்தப் பட்டுக் கொண்டதும் உண்டு...
அதை விட
இறந்த பிணத்திற்கு பூ தூவும் சமூகம்
உயிருள்ள பெண்ணிற்கு
மறுக்கும் மடத்தனத்தைக் கண்டு
கோவப் பட்டதும் உண்டு
இன்னும் அதை விட
ஒரு வேலை தானே இறந்தால் கூட
பூ விற்றவன் மனைவிக்கே
பூ இல்லையோ என்று கலங்கியதும் உண்டு....

பண்டம் மாற்றும் முறை
இப்போதும் இருந்திருந்திருந்தால்
அவன் மிகவும் சந்தோசப

மேலும்

விடியும் நாழிகையில் வெய்யோன் விடிவதில்லை,
மறையும் தருணத்தில் பகலவன் மறைவதில்லை ,
இறைகண்ட காகங்களின் உறைவிடம் காணவில்லை ,
குயில்கள் பாடும் பாடல்கள் கேட்பதில்லை ,
மயில்கள் நடனமாட கார்முகில் சூழ்வதில்லை,
கலையும் மண்ணிலம் இனி நிலைபதில்லை,
சோழகம் சுகமாய் தேகம் வருடுவதில்லை,
வாசமில்லா வாயுவின் சுவாசம் உணரவில்லை ,
முப்போகம் விளைய மாரி பொழிவதில்லை ,
உழைப்பாளி களைப்பாற சாயை கிடைப்பதில்லை,
மரங்கள் இல்லா இயற்கை இல்லை ,
இயற்கையே இங்கு இயற்கையாக இல்லை ,
செயற்கை இல்லா இயற்கை இல்லை ,
இயற்கையான மரங்களை உயிராக வளர்ப்போம்
இயற்கையை இயற்கையாக பேணி பாதுகாப்போம்

மேலும்

விழியோடு ஒரு ஏக்கம் தந்தது,
மனதோடு வந்த தாக்கம்.
பிரிந்த அன்பே நீ வருவாயா!
பிரிவால் வந்த ஏக்கம் கண்டு,
இசையும் ஸ்வரமாக இருந்தோம் நாம் ,
ஸ்வரமற்ற இசையாக இன்று நான்.
மனதில் உன் ஸ்வரங்களோடு
காத்து கொண்டு இருக்கிறேன் ,
விலகி சென்ற நீ விரும்பி
மீண்டும் வருவாய் என !!

மேலும்

அவன் முதல் பார்வையில் பயத்தில் உறைந்தன
என் விழிகள்,
அவன் மறு பார்வையில் அதிசயம் என கரைந்தன
என் விழிகள்,
அன்று அவனது சட சட சத்தத்தில் சட்டென்று விழித்தன
என் விழிகள்,
இன்று அவனது சட சட சத்தத்தில் சங்கீதம் என அயர்த்தன
என் விழிகள்,
என் வீட்டின் முன் ஒரு வழி பாதையை இருவழி தடமாக காட்டினான் அவன்,
ஒற்றை அடியாய் அவ்வழி பாதையில் அவனை பின் தொடர்கிறேன் நான்,
வானவில் வண்ணங்கள் எழு ,
அவ்வண்ணத்தில் இவன் அறிந்த வண்ணமோ இரண்டு ,
பச்சை வண்ணம் கண்டால் பாம்பை போல நகர்கிறான்,
சிவப்பு வண்ணம் கண்டால் சீற்றமற்ற காளையாக நிற்கிறான்
நேரம் தவறுவது இவனது வாடிக்கை,
பாதையில் குறுகிட்டால் தகர்ப்பது வ

மேலும்

நான் தொலைத்த யாவற்றையும்
கண்டு பிடித்து தரும்
கருவியாக இருக்கிறாள்...

பயணம் புறப்படும் நேரத்தில்
நான் மறந்த எல்லாவற்றையும்
மறக்காமல் எடுத்து வைக்கிறது
அனிச்சை செயலாக
அவள் கைகள்...

எனக்கு தலைக்கனம் ஏறுவதை
தலைத்துவட்டும் சில கனங்களில்
அழித்து விட்டுப்போகிறாள்...

எவ்வளவு சுவைமிகுந்த வெளி உணவுகளையும்
எளிதில் மறக்கடித்து விடுகிறாள்
வெறும் மிளகு ரசத்தில்...

குழப்பத்தில் நான் தவித்து
கேள்விக்குறியாய் நிற்கும் நேரங்களில்
அன்பில் கொஞ்சம் நிமிர்த்தி
ஆச்சர்ய குறியாக்கி விடுகிறாள்...

தனிமையில் என்னோடிருக்கவே
தவமிருக்கிறாள்..
வார விடுமுறைக்காகவே
வரம் கேட்கிறாள்...

அ

மேலும்

என் காதலியே ....!

உன் இதழ் வென்ற மௌனத்தை,

ஒவ்வொரு முறையும் தோற்க்கிறது.....

என்னிடம்,

"உன் இமைகள்".....!!!

மேலும்

அழகின் பேரழகு இவளே என வியந்தேன் அவளை வனத்தில்
கண்ட போது !
சிலிர்ப்பின் சுகம் இதுவே என சிலிர்தேன் அவள் தென்றலாய்
தீண்டிய போது ,
சீற்றத்தின் கோரம் இதுவே என அறிந்தேன் அவள் அலைகளாக
சீறிய போது ,
தாகத்தின் தவிப்பு அறவே என மறந்தேன் அவள் மழையாக
பொழிந்த போது ,
மோகத்தின் வெட்கம் அதுவே என புன்னகைதேன் அவள் மேகங்கள்
மோதிய போது ,
வெப்பத்தின் தாக்கம் சுகமே என நின்றேன் அவள் கதிர்கள்
தாக்கிய போது,
ஒளியின் வெளிச்சம் அழகே என நினைத்தேன் அவள் வெண்ணிலவாய்
ஒளி வீசிய போது ,
கவிதையின் அர்த்தம் இவளே என்று அவளை எழுதுகிறேன்
இங்கு ,
அவள்தான் நம் மூச்சோடு மூச்சு கலந்து உயிர் மூச

மேலும்