அந்தப்பேனா எழுதும்
என் கவிதையை.
எழுதும் அந்தப்பேனா
எனதுபேனா போலல்ல.
இரண்டு வார்த்தைகளில்
மூன்று அரக்கர்களின்
மரணம் குறித்தும் எழுதியது.
இன்னும் சொன்னால்..
ஒரு பகல் பொழுதில்
அசை போடும் பசுவின்
வால் நிறம் பற்றியும்...
நீண்ட சாலையில்
இரவை தேய்த்தபடி
ஒருநாளில் இருந்து
இன்னொரு நாளுள் புகுந்து
வீறிட்டு செல்லும்
கருப்பு வாகன மேற்கூரை பற்றி...
நாளை வரவிருக்கும்
தந்தையின் மரணம் குறித்து
புரிதல் அறியாத ஒரு
குழந்தையின் பால்பவ்டர் பற்றி...
ஹெலிகாப்டரின்
அந்தரங்கம் பற்றி...
விண்டோஸ் பைரஸியில்
சங்கேத குறியீட்டியல் பற்றி...
மெதுக்கீடும் முயல்கள் பற்றி...
பேனா எழுதும் ஒரு கையால்.

மேலும்

கோரைப்பற்க்கள்
கூரிய நகங்கள்
நீளமான நாக்கு;
எப்படி இருப்பாய் நீ..?
நானென கண்ணாடிகள்
சம்பவிக்கும் உருவத்தை
ஒத்து அழகாக இருப்பாயோ...!
உருவமற்ற உணர முடிந்த
காற்றைப்போல்
எங்கும் இருப்பாயா...?
இல்லை என்னுள் மட்டுமா...
இரக்கம் சுமந்து
என்னை இம்சிக்கிறாய்...
பாசம் சுமந்து
என்னை படுத்துகிறாய்...
காதல் சுமந்து
என்னை கடுக்கிறாய்...
சமத்துவம் சுமந்து
என்னை சரிக்கிறாய்...
இவ்வளவையும் கொணர்ந்து
கண்களில் வழியாத
என் கண்ணீரை
உள்ளிருந்தே குடித்து
உன் தாகம் தீர்க்கிறாய்...
மட நெஞ்சே!
உறக்கமற்ற இரவுகள்தனில்
உண்மையும் உணர்வுமற்று
இருந்து விட்டால்
வலிக்காது
தெறியுமா உனக்கு...

மேலும்

ஒரு பறவையோடு தினமும் பேசிக்கொண்டிருக்கிறேன்....
ஆம் ....அது
சிறகுகளை விரித்து சுற்றித்திரிகிறது.......
வானத்தின் முகடுகளை முகர்ந்து செல்கிறது...
நீர்விழ்ச்சியில் நீராடி...
மலை சிகரங்களில் தலைதொவட்டி......
சுதந்திரமாய் சுற்றுகிறது..................கனவுகளில்..........
நிஜத்திலோ......
சிறகுகளை இழந்து.....
கூண்டுக்குள் அடைந்து.....
கண்ணீரில் கரைந்து.......
கண்ணாடியின் வழியே என்னை பரிதாபமாய் பார்க்கிறது........!
ஆம் ..தினமும் பேசுகின்றேன்....
கண்ணாடியின் வழியே ....
கூண்டு பறவையுடன்.............

மேலும்

பெயரற்ற வானத்தில்
நிறுத்தமற்ற மௌனம்.
இறைவன் என்பார்கள்.
உருவத்தில் ஸ்தம்பித்த மனம்
தனித்து தோற்றது
இருப்பின் மீது நகரும் இலையாய்.
நிறங்கள் ஜோடித்த பூமியில்
கண்ணீரில் முளைத்த ஆவியுடன்
பெயரற்ற அவனை அவளை
தேடி அலைகிறேன்
காண்கின்றனர் யாவரும்
ஒவ்வொரு நிறுத்தமும் வயதை
பிடுங்கி கொண்ட காட்சியை.
அருவம் ஊமையான உருவம்.
ஒலிகளில் தப்பிக்கும்
அவனும் அவளும்
பாய்ச்சல் உருகும் காலத்தில்
தொக்கிய நம்பிக்கையில்
தென்படக்கூடுமென்று
விசனம் பீடித்த மனம்.
காட்டப்படக்கூடும்
அடுத்த நிறுத்தத்தில்
அவனும் அவளும்
அவர்கள் என்பது இல்லை
என்பதன் சாட்சி படிமமாய்.

மேலும்

முதன் முதலாய்
புணர்ந்த
புதுப் பெண்ணாய்..
நாணி நின்றன
பயிர்கள்...
மண்ணின் மீது
இத்தனை மோகமா...!
மழையே உனக்கு

மேலும்

கற்பனை திரவம்
எழுத்தின் வழி கசிகிறது...
உணர்வுகள் பிழம்பாக
வெடித்து சிதறியது;
உள்ளத்தில் வழிந்தோடிய
தீ குழம்பு
எரித்து எரித்து
எழுதி தீர்த்தது
காதலையும் மோகத்தையும்...
எரிமலையில் மிஞ்சிய
சாம்பலாய் என் எழுத்துக்கள்...
என் செய்ய..?
கவிதைகளை
அனாதை பிள்ளைகளாய்
தவிக்கின்றன
உன் மடி சேராததால்...
அழுது அழுது
மரித்துபோகிறது
நான் வாங்கும் பேனாக்கள்
பிரிந்து விட்ட உனக்காக..!

மேலும்

கற்பனை திரவம்
எழுத்தின் வழி கசிகிறது...
உணர்வுகள் பிழம்பாக
வெடித்து சிதறியது;
உள்ளத்தில் வழிந்தோடிய
தீ குழம்பு
எரித்து எரித்து
எழுதி தீர்த்தது
காதலையும் மோகத்தையும்...
எரிமலையில் மிஞ்சிய
சாம்பலாய் என் எழுத்துக்கள்...
என் செய்ய..?
கவிதைகளை
அனாதை பிள்ளைகளாய்
தவிக்கின்றன
உன் மடி சேராததால்...
அழுது அழுது
மரித்துபோகிறது
நான் வாங்கும் பேனாக்கள்
பிரிந்து விட்ட உனக்காக..!

மேலும்

வேட்டை ஆடிடும் பொழுது
ஒரே எண்ணம்...
ஆடப்படும் நேரம்
நூறு எண்ணங்கள்..
கொன்றால் பாவம்
தின்றால் போச்சு..
ஊண் மட்டுமா..?
இல்லை
உணர்வுகளுக்குமா..?
செரித்தால் கரைந்திடுமோ
பாவங்கள்...?
கழுவினால்...?
வரையறை கிடையாது
என்னால்
அழித்து அழித்து
தள்ளி வரையப்படும்
கோடுகளால்....
ஏனோ?
எட்டி வைத்தேன் நடையை
ஊர்ந்து சென்ற
அந்த ஒற்றை எறும்பு..!
ஆங்கே!
கதறிகொண்டிருந்தது
குரல்வளை அறுந்த
என் குலதெய்வ பலியாடு...

மேலும்

காட்டில் இறந்து கிடக்கும்
பட்டாம் பூச்சி யார் அம்மா
கண்களை மூடிக் கொண்டு
எதற்காக அழுகிறாள் சொல்
நட்சத்திரக் காட்டுக்குள்
சந்திரன் வாங்க வந்தவளா
கரசக் காட்டு தேள்களிடம்
பொம்மை வாங்க வந்தவளா
சின்னச் சின்ன பூக்களுக்கு
புன்னகை கற்றுத் தந்தவளா
காமன் கோயில் வாசலில்
நொந்து நொந்து செத்தவளா
பட்டுப் போன ரோஜாக்கு
முத்தம் வைக்க மறக்கிறேன்
பட்டப் பகல் சாலையில்
நடந்து போக மறுக்கிறேன்
கூட்டாஞ் சோறு கறியாக்க
சட்டி பானே வெச்சவளே
விறகு சுமக்கப் போகயிலே
மூச்சு நீங்கிப் போனவளே
மடி மேலே அவள் தூங்க
வறுமை ஓடிப் போயிடுமே
வாசல் தாண்டி ஏன் போனே
அம்மா நெஞ்சு நின்றிடுமே
சா

மேலும்

"அ" எழுதினாய்
பிறகு "ஈ" வந்து
தொடர்ந்து கிறுக்கலில்
முடிந்தது மொழி
எழுத பழகுகிறாய்
எவ்வளவு அழகாய்
வீட்டு சுவற்றில்....!
ஐஸ்கிரீம் வேண்டுமா
என்றேன்
எனக்கு வேண்டாமென்றாய்
உனக்கு இல்லை என்றேன்
அருகில் வந்து
எப்போதும் வாடா போடா
என்பவள்
தலையை சாய்த்து
மெல்லிய சிரிப்புடன்
மாமா எனக்குதான் ஐஸ்கிரீம்
என்றாய்....
சிறகில்லா குட்டி
தேவதையடி நீ!
யூடியூப் செயலி
இயக்குகிறாய் அதன்
பெயர்கூட அறியாமல்
இரண்டு வயதில் எப்படி?
ச்சூ ச்சூ மாரியை
ஒலிக்கவிட்டு
ஆனந்த கூத்தாடுகிறாய்
ஆஹா!
எவ்வளவு அழகு...
குழந்தைகளின்
அன்பு கோபம் மகிழ்ச்சி
முகபாவங்கள்
என அனைத்துமே
மனதில் பதித்து வைக்க

மேலும்

எங்கோ கேள்வி பட்டது என் படைப்பல்ல....சிறிதளவு என் கற்பனை மட்டும் கலந்து...


ஓரு நாள் மாலை நேரம் வானம் இருகி மழை வரும் போல் போக்கு காட்டிகொண்டிருந்தது ஆனால் வரவில்லை காட்டின் எல்லையில் இருள் படரும் முன்பே இருட்டிவிட்டதைபோல் இருந்தது...
திடுமென காட்டிற்குள் இருந்து ஒரு பசு தலை தெறிக்க ஓடி வந்தது;காட்டின் எல்லையில் ஒரு யானையோ தனியாக ஒய்யாரமாக மூங்கிலை மேய்ந்துகொண்டிருந்து திடீரென வெடித்த ஓட்டத்தின் சப்தத்தை கேட்ட யானையோ பசுவை தடுத்து நிறுத்தி என்ன ஏன் இந்த அவசரம் என விசாரித்தது.
"ஏன் நண்பா இந்த வேகம்?"
பசுவோ ஆற்றாமை கொள்ளாமல்
"உனக்கு தெரியாதா யானையாரே இந்தியாவில் உள்ள அனைத்து எருமை மாடுக

மேலும்