ஸ்ரீரம்RAMNAD - சுயவிவரம்
(Profile)
எழுத்தாளர்
இயற்பெயர் | : ஸ்ரீரம்RAMNAD |
இடம் | : இராமநாதபுரம் |
பிறந்த தேதி | : 12-May-1989 |
பாலினம் | : ஆண் |
சேர்ந்த நாள் | : 31-Aug-2013 |
பார்த்தவர்கள் | : 281 |
புள்ளி | : 92 |
எனக்கு கவிதைகள் ரொம்ப பிடிக்கும்,நான் நல்லா கவிதை எழுதுவேன் இல்ல இல்ல நல்லா கிறுக்குவேன்
sriramramnad@facebook.com
பத்திரப் படுத்திதான் வைத்துள்ளேன்
உன்னிடம் சொல்ல துடிக்கும்
என் வார்த்தைகளை//
நிச்சயம் ஓர்நாள் வடிப்பேன்
உன்....
நினைவுகளை எல்லாம்
கண்களால் ....
கவிதைகளாய் ........
பத்திரப் படுத்திதான் வைத்துள்ளேன்
உன்னிடம் சொல்ல துடிக்கும்
என் வார்த்தைகளை//
நிச்சயம் ஓர்நாள் வடிப்பேன்
உன்....
நினைவுகளை எல்லாம்
கண்களால் ....
கவிதைகளாய் ........
காற்று எனும்
காதலன் தீண்டுவதால் தான்
நாணல் பெண்
நாணம் கொள்கிறாள் போலும் ////
விடியல் அற்ற என் வானம்
விடியும் ஓர் நாள் ..
என்னர்கில் நீ
உன் மடியில் நான்
மீண்டும் மாறுவேன்
குழந்தையாய்
என் அன்னையாய் _நீ
கண்ணீர் துடைக்கும்
அந்நாளில் ......
வானத்துக்கு வருத்தம் தான்
ஏனென்றால் மழை வரும் பொது
நச்சத்திரத்தை பார்க்க முடியாது என்று
அது போல் ஏன் மனமும் வருத்தும்
ஏனென்றால் "நீ" இல்லாத பொது ...........
மழை இல்லை என்றால் பூமிக்கு வருத்தம்
காதல் இல்லை என்றால் அன்புக்கு வருத்தம் ..
ஏதேனும் ஒன்று விட்டு கொடுத்தால் தான்
வாழ்க்கைஇல் வருத்தம் இருக்காது ....
நீ காதலிகிரிய என்று என் தாய் தந்தை
கேட்டால் .....அமாம் என்று சொன்னால்
நான் தாய் தந்தைக்கு செஇயும்
துரோகம் ......இல்லை என்று சொன்னால்
நான் என் காதலுக்கு செஇயும் துரோகம் .....
என்ன பண்றது என்று கடவுள் இடம்
கேட்டால் நீ என்நீடம் வா என்று சொன்னார்
அது தன் .....................................
"தற்கொல்லை"............
பொழுது விழும் நேரம்
மெல்ல வீசிய தென்றல்
தென்றலுக்கு ஆடிய கிளை
வாழ்வு முடிந்து உதிர்ந்தது இலையொன்று !
கிளை பிரிந்து
மண்ணைத் தொடுமுன்பு
ஞானம் பிறந்தது இலைக்கு !
வசந்த காலம் ஒன்றில்
பிறந்தேன் !
பச்சைநிற அழகி என்று
இறுமாப்பு கொண்டேன் !
பழுத்த இலை கண்டு
கைகொட்டி சிரித்தேன் !
சுடும் சூரியன் கண்டு
நாணமுற்று நின்றேன் !
நிலவொளியில் குளித்து
மகிழ்ந்தேன் !
புயல் மழைக்கும்
சுழல் காற்றுக்கும்
சவால் விட்டு நின்றேன் !
நாடி தளர்ந்து
உயிர் வற்றி
வருடவந்த தென்றலுக்கு
பிடிதளர்ந்து விழுந்தேன் !
மேலே கைகொட்டி சிரிக்கின்றன
இளம் இலைகள் !
மண்ணிலே பிறந்தவர்க
திரும்பி வந்துவிடு என் துபாய் கணவா...
வாழ்வின் அர்த்தம் புரிந்து வாழலாம்!
சத்தமில்லாமல் சமையலறை நுழைந்து முத்தம் கொடுத்துவிட்டு ஓடுகிறாய்!
என் பசி மறந்து உனக்காக காத்திருக்கும்பொழுது காத்திருக்கவேண்டாமென கண்டித்துவிட்டு..
ஒரு கையால் இரு இதழுக்கு ஊட்டுகிறாய்!
சாதிச்சான்றிதழுக்காக லஞ்சம் கொடுத்துவிட்டு கெஞ்சுபவனைப்போல...
மல்லிகைப்பூ தந்துவிட்டுமன்றாடுகிறாய்!
பள்ளிக்கு செல்லமறுத்து தூங்குவதாய் நடிக்கும் சின்னப்பையனைபோல...
மடியில் படுத்துக்கொண்டு எழ மறுக்கிறாய்!
அம்மா வருவதாக பாசாங்கு செய்யும்பொழுது...
பதறி எழுந்து நிலை உணர்ந்து சிரிக்கிறாய் !
மறைந்திருந்து கட்டிப்பிடிப்பாய்.