காத்திருக்கும் பூவே
காவியத்தின் நாவே
பூத்திருக்கும் மனதுள்
குடிகொண்டவன் யாரோ..
பார்த்திருக்கும் பொழுதில்
பகலவனின் கதிர்கள்
உனை சேர்த்து அணைத்ததினால்
ஒளிமலரானாயோ.
வீசீடும் காற்றும் உன்முகம் தழுவியதால்
வாசனை பெற்றதுவோ.
வாரி மகிழ்ந்ததுவோ..
நேசமங்கை நின் நிழலில் நின்றாடும் தமிழ்மங்கை
பாசம் உரைத்தாளோ பாமாலை தந்தாளோ.
உன்வதனம் கண்டீடவே மேகத்துள் போட்டியோ
மேனி உரசலுக்குள் இடிச் சப்தம் கேட்கிறதே.
மின்னலை ஏன் சிறையிட்டாய்.
விட்டுவிடு பாவம் உன்
இதழ்கீற்று புன் சிரிப்பில் கிரங்கிக் கிடக்கிறது....
மகிழ்ந்திரு.........

மேலும்

கடற்கரை மணலில் பதிந்துடும்
கால் தடங்களை போலே...
ஓர் கணம் நெஞ்சில்
வந்து செல்கிறாய்...
இதழ் கொஞ்சம் பேசும்
புன்னகையை போலே...
நீலகடல் கரையில்
அலைகளோடு கரைந்து போகிறாய்...
மனம் கணக்கும் நினைவுகளோடு
விழி சுமக்கும் கண்ணீராய்
புதைந்து போகிறாய்...
நீ ஓர் தினம் காதல் பூக்கிறாய்
என் மறுதினம்
கனவில் தொலைகிறாய்...
இந்நிமிடம் நீர் நிறைந்திடும் கடலாய்
என் மனம் நிறைந்திடும் நீயாய்
எனக்கென மலர்ந்திடுவாயோ...

மேலும்

கட்டவிழ்த்த கவிதை
~~~~~~~~~~~~~~~~~

நீ எழுதிய வரிகளில்
எனக்கான எழுத்தை
யாரோ யாசகம் பெற
முற்று புள்ளியில்
முழு முகம் வைக்கிறேன்...
முடிக்கும் நொடியில்
முத்தம் வைத்து மடி...

உரசி நிற்கும் வளையலை
உடைத்து உன் பேர் எழுதி
எனக்கு எடை கல்லாக்கு
கிறுக்கிய வரியில் கள் வாக்கு ..

மேசைக்கு பிறக்கும் போதையென
காற்றடித்து தாழிடும் கதவில்
மீசை தழுவா தருணத்தை
கவிதை துகளால் நிரப்புகிறாய் ...


பென்சில் கீறிய நகத்தில்
வான் சிறை பிடித்த நிலவாய்
சித்திரத்தை சுருட்டி ...உன்
பொட்டுக்குள் புதைக்கிறாய் ..

எது எப்படியேனும்
எதற்காக வந்தாயோ ..
அதை செய் ...ம்ம்ம் ....
மென்

மேலும்

அந்தி பொழுதில் ஆகச வானில்
எந்தையும் என் மனதையும் திருட....!
கணநேரமும் கவியமுதை உட்கொண்டபடியே
என்னை தொடரும் உந்தன் நினைவுகள்.....!

நீயே, என் அன்பின் உணர்வையும்
யான் உன் மீது கொட்ட காதலின் பரிசத்தையும்
என் விழிகள் இடைவிடாது - உன்
வரவையே எதிர்நோக்கிறது என்றுனர்வாயோ...!

காதலின் மதி மயக்கத்தில்
கள்வா உந்தன் பாதம் பணிந்தேன்...!
உள்ளுணர்வில் மகுடம் சூட்டிய மன்னவா
எந்தன் மனதை கொள்ளை கொண்ட என்னவா...!
......தொடரும்.

மேலும்

கவிதை எழுத
நான் கவிஞன் அல்ல....!
உன்னை பற்றி காவியம் பாட
நான் பாடகன் அல்ல.....!
உன்னை ஓவியதில் தீட்ட
நான் ஓவியனும் அல்ல.....!
உன்னுடைய காதலன்...........

நான் காகிதத்தில் கிறுக்கியது கவிதையாக
உன் கண்களுக்கு தெரியவில்லை என்றாலும்
நான் உன் மீது கொண்ட காதலின் ஆழம் தெரிந்தாலே போதும்
என் குறல் இனிமை இல்லை என்றாலும்
என் இதயதில் இருப்பவள்
நீ தான் என்று நீ உணர்ந்தாலே போதும்
நான் வரைந்த ஓவியம்
உன்னை போல் இல்லாமல் இருக்கலாம்
ஆனால் என்னுள் இருந்து
என்னை இயக்குபவள் நீதனடி.............

மேலும்

நெஞ்சில் தோன்றும் நினைவுகள்..
நினைவுகளின் பிம்பங்களாய் உன் முகம் மாட்டும்..
நினைத்த எடுப்பில் வந்து விடுவதில்லை அழுகை..
நினைவுகளின் வருடலிலேயே
எட்டிப் பார்த்து விடுகிறது எனக்கு..
நீண்ட நெடுந்தொலைவு நடந்திட பயக்கிறேன்
நின் முகம் காண மட்டும் நடையாய் நடந்த நினைவு..
ஏன் எதற்கு என்று தெரியாமல் சிரிக்கத் துனிகிறேன்
உன் முகபாவங்களின் குழந்தைத்தனத்தின் நினைவு..
மழை மாலைப் பொழுதுகளில் எல்லாம்
உன்னோடு என் சாலையோர தேநீர் நினைவு..
கடற்கரையின் மணல்வெளியில் கால் பதிக்க நடுங்குகிறேன்
கை கோர்த்து பலமணி கடத்திய நினைவு..
ஜாமத்தில் விழித்திட மறுக்கிறேன்
கனவுலகிலேயே வாழ்ந்து மடிந்திட அற்ப்பாசை..

மேலும்

கண்ணீர் வழி
மனம் துவைக்க

இதழை இறுக்கி
சிரிப்பை நறுக்கி
இதயம் சுருக்கி

கொடுமைகளுக்கு
கூரை கட்டிய
கைகள்
கண்ணீர் துடைக்க

உள்ளத்தின் கனம்
கணத்தில்
கரைந்து
நுரையாய் உடைய
தூளானது
துன்பங்கள்

அவ்வழியில்
அன்பிற்கு
அடித்தளம் அமைத்து

அனுபவத்தை
அடுக்கி வைக்கிறேன்
அடுத்த முறை ரசிப்பேன்
கனவின்
உயரம் பார்த்து

துன்பத்தில்
விட்டு சென்ற வேதனைகள்
வெக்கம் இல்லாமல்
வேண்டுதல் வைக்கும்
அன்பின் அழகை
அள்ளி தர

கொடுத்து கொடுத்து
குறை தீர்ப்பேன்
எனது குறையை
எண்ணாமல்

இன்பம் இல்லா
இதயம் - அதையே
தேடும் என்றும்

---இராஜ்குமார்

மேலும்