காத்திருந்த தருணம்
கண் இமைக்கும் பொழுதும்
பலயுகம் கடந்ததாய்
ஒரு வலி…..
காத்திருப்பேன் உனக்ககாக
வலிகளை தாண்டி
விழிகள் வைத்து
உன் ஒருவளின் வருகைக்காக…

மேலும்

ஜன்னலோர சாரலில் நனைகிறது
என் மனம்
மழையில் நீ நனைகையில்,
குடை என நீ பிடித்த புத்தகம்
மழை என அழுகிறது
புத்தகத்தினுள் என் இதயத்தை சுமந்து....

மேலும்

எதிர் வீட்டு சாளரம் ஒன்று
காதலித்த மின்னில் மின்னும் கண்கள்
மின்னும் நொடியில் பாய்ந்துவிட்டான்
பயந்துவிட்டாள் யாரென்று பதுங்கி
அவள் காண களவாட வந்தவன்
நீதானோ எள்ளி நகையடா
திருதிரு முழியில் பூனையை கண்டு

மேலும்

தென்றலின் ஒரு தலை காதல்
தீண்டி
மாய்ந்த மலர் வீழ்ந்தது
வீழ்ந்த மலரின் சடலங்களைக் கோர்த்து
கன்னியின் கண்ணன்
அவள் கூந்தலில்
அடக்கம் செய்து விட
சடலம் காண வந்த மலரின் ஆவி
மனம் துயர் கொண்ட
தென்றலின் காதலை எண்ணி

மேலும்

கொஞ்சு இதழில்
பிஞ்சு மொழியாம்
கொஞ்சு தமிழ் பேசிட
அன்னை அவள் 'அம்மா' என கூறிட
திரும்பிச் சொல்லும் தத்தை பிஞ்சு அவள்
கொஞ்சு இதழில் உயிரை மாய்த்து
மெய் கொண்டு ,உயிர் மெய்யால் 'ம்மா'
என கூறும் என் பிஞ்சு தமிழில்
பிழை கண்டால் நக்கீரனும் புலவனல்ல

மேலும்

கருநீல வண்ண முகத்தில்
வட்ட வடிவ பொட்டு இட்டு
கண்படுமோ என என்னி
ஆயிரமோ ஈராயிரமோ
என எண்ணா வகையில்
திருஷ்டியிட்டு
திருஷ்டியையும் கண் வைத்திட
இரவு நேர மேகத்திரையில்
தூரிகை கொண்டு சித்திரம்
வரைந்த
சித்திரகாரன் எவனோ?

மேலும்

புரட்சியாளர்

மேலும்

"வாடி வெளிய. பார்க்கிறன் நானும் எவன் இங்க வந்து உன்னை கட்டிக்கொள்ளுறான் என்று..." குடிபோதையில் வீட்டுக்கு வெளியே நின்று கத்திக்கொண்டிருந்தான் முருகேசன்.

"அம்மா... சித்தப்பா ஏன் இப்பிடி குடிச்சிட்டு வந்து கத்துறார். தினமும் எங்களால முடியல அம்மா. போலீஸ் ல சொல்லுவோம் ப்ளீஸ் அம்மா...." வேணி கெஞ்சினாள்.

மோகனும் அதை தான் சொன்னான். "அம்மா... இப்பிடியே விட்டால் இவர் எங்களை இருக்க விட மாட்டார் அம்மா."

ராணி அமைதியாய் இருந்தாள். அவளின் அமைதி அவளை அவளின் கடந்த காலத்துக்கு இழுத்துச் சென்றது.


ராணி.
தாய் தந்தையை பார்த்து இல்லாதவள். அநாதை இல்ல வாசலில் விட்டு செல்லப்பட்டவள். கருணை உள்ளம் கொண்டவர

மேலும்