உன்னோடு பேசுகிறேன்........

நீ என்னோடு பேசும்போது
எவரோடு பேசினாலும் எனக்கு கவலை இல்லை.
சண்டையிட்டு என்னோடு பேசாத போது
வேறு எவரோடும் பேசி அவர்களை
என் எதிரி ஆக்கி விடாதே என்றேன்.

உனக்கு ஏன் இந்த பொறாமை என்றாய்..?

அது பொறாமையாய் இறுக்க முடியாது
ஆனால் என்னால்
பொறுமையாகவும் இறுக்க முடியாது என்றேன்.

சரி... சரி.. என்று சிரித்துக் கொண்டே என்னை
சிறை வைத்து விடுகிறாய் உன் விழிகளுக்குள்.

நீ என்னோடு பேசும் வரை ........

மேலும்

காரணமே இல்லாமல் நான்
காயப் படுத்தப் படும் போதெல்லாம்
உடைந்து உடைந்து போகிறது
என் கண்ணாடி மனது.

மேலும்

காரணமே இல்லாமல் நான்
காயப் படுத்தப் படும் போதெல்லாம்
உடைந்து உடைந்து போகிறது
என் கண்ணாடி மனது.

மேலும்

தம்பி...
கடன் வாங்கி குடுத்திருக்குப்பா
மறக்காம போன உடனே எடுத்து
பீஸ் கட்டிரு...
--- இது அப்பா.

கண்ணு...
மறக்காம போய் சேர்ந்ததும்
ஒரு போன் போட்ரு
எகுத்த வீட்டு வாத்தியார் வீட்டுக்கு...
--- இது அம்மா.

ஏ ராசா..
வேளா வேளைக்கு வயிறார சாப்டுப்பா
வாரா வாரம் எண்ண தேச்சி குளிப்பா ..
--- இது பாட்டி.

எப்படியாவது இங்லீசு பேச கத்துக்குப்பா
நம்ம ஜில்லாவுலேயே நீதான் ஒசத்தியா வரணும்
--- இது தாத்தா.

என்ன மாதிரி நீயும் ஏர் ஒட்டி கஷ்டப் படாதடா
எப்படியாவது படிச்சி உத்தியோகத்துக்கு வந்துட்றா
--- இது அண்ணன்.

மறக்காம புது பேனா வாங்கிக்க
என் உண்டியல உனக்காக ஓடச்சிருக்கேன்..
--- இது

மேலும்

           
                 
                 உறங்காத கவிதைகள்

அழகான தூரிகை க்கிடையே
அவனின்  நிறம் மாறாத குணம்
ரசிக்கிறது ஓவிய மான ஓவியம்

அசையாமல் என்னையே வரைந்தபடி
அவனழகை ரசித்த ஓவியம் அழியாமல்..

மாலைப் பொழுதின் மயக்கத்தில்
விரைவாய் குதிரைபந்தயமாய்
ஓடிக்கொண்டிருக்கும் ரயில்
பயணங்கள் இடையே

என் நினைவுகளும்
பின்னோக்கி நகரும் 
மரங்களைப் போல்.....

உதிர்ந்து விழும் கதிரவனின்
பொன் தாகக் கம்பிகள்
என்னிடமே மீண்டும் மீண்டும்
ஒளிர் அம்புகளை வீசிவிட்டு
மறைந்து நின்று ஏவுதலில்

என் கண்களை படபடக்கவிட்டு
அவனின் நினைவுகளின்
ஞாபகக் கீற்றுகளை
நினைவுப் படுத்தியே..

தொட

மேலும்

உன்னை தவறாகப் புரிந்து கொண்டு
பேசாமல் தவித்த ஒரு நாளில்...

நமக்குள்ளே சங்கடங்கள் எதற்கு என்றாய் ?

உன்னோடு பேசியதில் சங்கடமும் இல்லை
எந்த சந்தோசமும் இல்லை என்றேன்.

மறு நாள் என்னை அழைத்து
பேச மாட்டீர்கள் தானே என்றாய்...
நீ பேசி நான் எப்போது
பேச மறுத்திருக்கிறேன் என்றேன்.

"சிறு சிறு சங்கடங்களுக்கு பிறகு
நமக்குள் யார் முதலில் பேசுவது
என்பதுதான் பிரச்சினையே "

மேலும்

உன்னை தவறாகப் புரிந்து கொண்டு
பேசாமல் தவித்த ஒரு நாளில்...

நமக்குள்ளே சங்கடங்கள் எதற்கு என்றாய் ?

உன்னோடு பேசியதில் சங்கடமும் இல்லை
எந்த சந்தோசமும் இல்லை என்றேன்.

மறு நாள் என்னை அழைத்து
பேச மாட்டீர்கள் தானே என்றாய்...
நீ பேசி நான் எப்போது
பேச மறுத்திருக்கிறேன் என்றேன்.

"சிறு சிறு சங்கடங்களுக்கு பிறகு
நமக்குள் யார் முதலில் பேசுவது
என்பதுதான் பிரச்சினையே "

மேலும்

என்னை பற்றி எழுத வேண்டாம்
அந்தப் பெருமை எனக்கு வேண்டாம் என்றாய்

எழுதிய கவிதைகள் நூறு
எழுதாத கவிதைகள் நூறு
எழுதினால் மறுக்கின்ற உறவுகள் வேறு
இதில் நான் யாரோடு இருப்பது
நீயே கூறு என்றேன் வருத்தத் தோடு...

நான் சொன்னதை தவறாக புரிந்து கொண்டு
என்னை தண்டிக்காதீர்கள் என்றாய்...

மறுக்காதே மறைமுகமாய் உன்னை
அறிமுகம் செய்கிறேன் இந்த உலகிற்கு.
இதனால்
உனக்கு எந்த சிக்கலும் இல்லை
ஆனால் உனக்கு வரும் விக்கலுக்கு நான் பொறுப்பல்ல என்றேன்

"அட உன் வெட்கத்திற்கும் விக்கல் வந்து விட்டதே "

மேலும்

உன் வெற்றுப் பார்வையின்
வேதனை தாங்காமல்
நீ என்னை கடந்து போகும் போதெல்லாம்
கண்களை மூடிகொள்கிறேன்.
இதழ்களை நீ இருக்க மூடிக்கொண்டு
மௌனமாகிப் போகும்போது
செத்துப் போன என் செவிகளும்
தேய்ந்து போகும்
உன் காலடி சத்தத்தை கணக்கெடுத்துக் கொண்டிருகின்றன...

மேலும்

மௌனத்தை சிலர் தவம் என்கிறார்கள்.
சிலர் விரதம் என்கிறார்கள்.
நான் மட்டுமே ஆயுதம் என்கிறேன்
என்னோடு நீ பேச மறுததிலிருந்து......

மேலும்