பேரரசன் நான்
பெரியவனா?—இல்லை
புவியாளும் இறைவன்
பெரியவனா? என்று கேட்டு
அதற்குரிய காரணத்தையும்
சொல்லும்படிக் கூறினார்
அந்த மொகலாயப் பேரரசர்
தனது அரசவையில்

பீர்பால் என்னும் அறிஞர்
பதிலளிக்கும் விதமாக
“அரசே
அண்ட சராசரமும்
இறைவனுடையதாய் இருப்பதால்
ஈசன் தனது எல்லையை விட்டு
எந்த ஒரு மனிதனையும்
நாடு கடத்த இயலாது

ஆனால் தாங்களோ
உங்களுக்கு பிடிக்காதவனை
வெகு எளிதில்
நாடு கடத்தி விடுகிறீர்கள்,
அதனால் நீங்கள் தான்
இறைவனைவிட பெரியவர்”என்றார்
சமயத்துக்கேற்ற புத்தி
சமய சஞ்சீவி தானே!

மேலும்

எனது நன்பர் ஒருநாள்
தனது வீட்டில்
உணவருந்த அழைத்தார்
நானும் சென்றேன்

வரவேற்ற கையோடு
உங்களுக்கு என்ன பிடிக்கும்?
என்று நண்பரின் மனைவி
கேட்டாள்

நான் அதற்கு
நண்பருக்கு என்ன பிடிக்குமோ
அதையே செய்யுங்கள்
அது போதும் என்றேன்

அதற்கு நண்பரின் மனைவி
அவர் எதைப் போட்டாலும்
தின்பார் என்றாள்—எனக்கு
திக் கென்றது

அவருக்கு சுவைக்கும் இரசனை
இல்லாததால்—எனக்கும்
சுவையோடு சமைக்கும் கலையும்
இல்லாமற்போனது என்றாள்

அலை நிறைந்த கடலில் தான்
அறிவும்,அநுபவமும் உள்ள
மாலுமிகள் பயணிப்பார்கள்
மக்களும் பாதுகாப்பாக இருப்பார்கள்

சிலர் தங்களது திறமைக்

குறைவுக்கு, அடுத்தவரின்
திறமைக் குற

மேலும்

குற்றம் புரியாத மனிதன்
புவியில் எங்குமில்லை,
நிறை, குறை தெரியாமல்
குறை கூறலாமோ!
குறை கூறும் நெஞ்சம்
கறை படும்,
குற்றம் பார்க்கில்
சுற்றமில்லை

தன்னோட முதுகு
தனக்கு தெரியாததுபோல்
ஊசியை பார்த்து
சல்லடை சொன்னதாம்
ஊசிக்கு வாயில
ஓட்டையென்று,
ஏதும், அறியாமல்
ஏளனம் செய்யலாமோ!

ஊசிக்கு ஒரு ஓட்டை
உளறிய சல்லடைக்கோ
உடம்பெல்லாம் ஓட்டைகள்,
ஊசியோ இரு துணிகளை
ஒன்றிணைக்கும்,
தேவையற்ற குப்பைகளை
தக்கவைக்கும் சல்லடைக்கு
தெரியாதா தனது குறை?

மேலும்

அலுவலகம் போகவேண்டி
அவசர அவசரமா கிளம்பி
ஆட்டோவை பிடித்து
போகிற வழியில்
தொழுகை முடித்து
போக எண்ணியவர்
பாட்ஷா என்னும் முகம்மதியர்

நிம்மதியாய் பயணித்தவர்
இறங்கும் இடமான
மசூதி வந்தபோது
மனத்தில் ஒரு பதற்றம்
பணத்தை எடுத்துவர
மறந்துபோனதால்
முகவாட்டம்

ஆட்டோக்காரரை
ஆண்டவராய் நினைத்து
மன்னிக்க வேண்டினார்,
மீண்டும் வீடு சென்று—பணத்தைக்
கொடுப்பதாகக்கூறி
தொழுகை முடியும்வரை
காத்திருக்க சொன்னார்

ஆட்டோக்காரரோ
அவசரமா போகவேண்டும்
காசைபற்றி
கவலைபடாதீர்கள்
காசு, பணம் பெரிசல்ல,
அமைதியாய் அல்லாவை
தொழும்படி கூறி

போகும் முன் பாட்ஷாவிடம்
சிறு தொகை கொடுத்து
திரும்பி வீடுபோக உதவும்

மேலும்

புண்ணிய பூமியான
பாலஸ்தினத்திற்கு
ஆங்கிலேயர் ஒருவர்
சுற்றி பார்க்க
சென்றார்

கலிலேயாக் கடலில்
படகில் செல்ல விரும்பி
படகோட்டியிடம்
எவ்வளவு கட்டணம்?
என்று கேட்டார்

படகோட்டி
பத்து ஷில்லிங் என்றார்,
ஆங்கிலேயரோ
எங்க ஊரில் வெறும்
ஏழு பென்ஸ் என்றார்

அதற்கு படகோட்டி
அது உங்களூரையா,
இது கலிலேயாக் கடல்
இயேசு கிறிஸ்து நடந்த
கடலய்யா என்றார்

ஆங்கிலேயர் அதற்கு
அநியாய படகு கட்டணத்தால்
அந்த ஏழை இயேசு
எப்படி கொடுப்பார்?
அதனால் தான் கடல்மேல்
நடந்தே சென்ருக்கிறார்.

மேலும்

உடைந்து விழும் பனிப்பாறை
உயரே எழவைக்கும் கடல்நீரை,
உருக்குலையும் கடலலைகள்
உரிமையோடு கரை கடக்கும்
உயிர்களை அழிக்க நினைக்கும்

தவிர்க்க முடியாத உயிர்கள்
தரையை தொடும், துடிக்கும்
தன் உயிருக்கு போராடும்,
தப்பித்து கரையேறும் பறவைகள்
தடுமாறும், இரத்தம் சிந்தும்

காத்திருக்கும் விலங்குகள்
கவ்விக்கொண்டு போகும்
கொன்று தின்றுவிடும்,
வாழ்க்கையொரு போராட்டம் தான்
வாழும் உயிர்கள் அனைத்துக்கும்

மேலும்

வறுமை கொடுமையால் வாடிடு மேழை
சிறுவர்கள் கற்றுச் சிறக்க – வெறுமனே
இந்நாளில் ஏதேதோ இன்பவாக்குச் செப்பாமல்
சந்தித் தவர்க்குதவல் சால்பு

மேலும்

கண்கள் செய்த பாவம் உன்னை கண்டது
இதயமற்ற உன்னை மனம் காதல் கொண்டது
கண்கள் செய்த தவறுக்கு என்ன செய்வது
கடல் நீரை கொண்டே அது தன்னை கழுவுது
கண்கள் நித்தம் அழுவுது

மேலும்

தன்னோட பிள்ளை
தரணியில் உயர்ந்திட
நற்கல்வியும்,
நன்னடத்தையும் கற்றுதர—நம்
முன்னோர்கள் பிள்ளைகளை
குருவிடம் ஒப்படைத்து
குருகுலத்தில் சேர்த்தனர்

குருவைத்தவிர எவரும்
உள்ளே வர இயலாத
குருகுலத்தில்
இடையூறு ஏதுமின்றி
அயராது கல்வி கற்று
ஒப்பில்லா சிறப்புடன்
உயரம் தொட்டார்கள்

ஆசிரியருக்கு தேவையான
அனைத்து பணிகளும், அன்று
படிக்கும் மாணவர்களுக்கு
பாடமானது--அதனை
அன்றாடம்செய்து முடிப்பதும்
அவர்களின் கடமையானது

தமிழகத்தில் தற்போது
தேர்வுக்கு மாணவர்கள்
எட்டு திசை நோக்கி
எங்கெங்கோ போவது
கல்வியின் தரம் உயர
குருகுலம் மீண்டும்
உருவாகுதோ!

மேலும்

ஒருமித்து வாழ
உதேசித்தது போல
அன்புதான் தெய்வமென
அழகாக சொல்லிவச்சு
தன்னைபோல் பிறரையும்
தரம் குறையாம
மதிக்க சொல்லி—அதனை
மனிதநேயம் என்றனர்

மனித நேயத்தின்
புனித குறிக்கோள்
மனிதனை மனிதனாக
மதித்து நடப்பதும்,
மானிட இனத்தின்
வாழ்வுக்கும், உரிமைக்கும்
குரல் கொடுத்து
உயர்வடையச் செய்வதாகும்

சமூக அக்கறை
சகலத்துக்கும் அடிப்படை,
அதை மேம்படுத்த
அனைவரும் முயன்று
வேற்றுமை மறந்து
ஒற்றுமையாய் வாழ
வழிகாட்ட வேண்டும்
விதைத்தால் விருட்சம் தான்

அதனை மறந்து
அன்பே சிவமெனக் கூறி
அக்கறை ஏதுமின்றி
ஒரு தாய் மக்களென
உறக்கக் கூறினாலும்
அனைவரும் ஒன்றுபோல
அமைதியாய் உயிர் வாழ
மனிதநேயம் உதவல

மேலும்

கிடைக்கும் நேரம் அதில் அன்று முழுவதும்
நான் சேர்த்து வைத்த நினைவுகள்
கொட்டி தீர்க்கிறேன் கொஞ்சமும்
மிச்சம் வைத்துவிடாமல் ..........

நினைத்த நேரம் பேசிவிடலாம்
என்று நினைக்கையில் கைபேசி கதறி முடித்தும்
எடுத்துவிடவில்லை
அவன் கையில் என் அழைப்பு இல்லை

நீ தினம் பேசும் அழைப்பில்
ஒரு நாள் ஒரு நிமிடம்
தாமதம் என்றாலும்
ஓராயிரம் நினைத்துவிடுகிறேன்

செய்தி வாசிப்பில் உன் பெயர்
சேர்ந்து விடக்கூடாது என்று
தினம் வேண்டுதல்
கண்ணீரோடு .................

சுவையாய் செய்த உணவில்
ஒரு கைப்பிடி உனக்கென ஒதுக்குகிறேன்
பகிர்ந்து கொள்ள வரமாட்டாய்
என்று நன்றாய் அறிந்தும் ..

மேலும்

சேர்க்கப்பட்டச் சொத்து
மறைக்கப்பட்டுப் பின்
புதைக்கப்பட்டு என்றோ
தோண்டப்படும் போது
கிடைக்கப்பாட்டால் ஆகிறது புதையலாய்..

ஒவ்வொருவருக்குள்ளும் இருக்கும்
திறமையும் அப்படியே..
சரியான நேரத்தில்
கண்டுகொள்ளப்படும் திறமையும் புதையலே..

அதன் மதிப்பு பார்வைக்குத் தெரியாது
அதன் மினுமினுப்பு யாருக்கும் புலப்படாது
அது அளிக்கும் வெற்றி மகிழ்ச்சிக்கு கணக்கில்லை

கிடைத்த வாழ்க்கை கூட புதையலே
சரியான வழியில் வாழ்ந்தோமெனில்
நேர்வழியில் நடப்போருக்கு
தேவையில்லை எந்தப் புதையலும்..

நேர்மையான மனிதரெல்லாம் நாட்டின் புதையலே
உதவி செய்யும் உத்தமரே மனிதரில் புதையலே
பொன் காசு மட்டும் புதையலல்ல‌
ந

மேலும்