இ பாலாதேவி - சுயவிவரம்
(Profile)
எழுத்தாளர்
இயற்பெயர் | : இ பாலாதேவி |
இடம் | : திருநெல்வேலி |
பிறந்த தேதி | : 25-Oct-1980 |
பாலினம் | : ஆண் |
சேர்ந்த நாள் | : 19-Mar-2018 |
பார்த்தவர்கள் | : 213 |
புள்ளி | : 28 |
உறைந்திட்ட உணர்வுகள்*
*******-***********************
விருந்துக்கு
அழைத்து விஷம் பரிமாறும் வினோத
நேசமிது..
உண்டு மாள்வதா..?
மறுத்து வாழ்வதா..?
மறைந்திருந்து தாக்கிய ராமன் வில்அம்பை விட
மறந்திருந்து தாக்கும்
சொல்லம்பு கொடியது
என் வலியும் வார்த்தையும்
உன் செவியோடு நின்றே செல்லரித்து
போகின்றன
விலகி நின்று வெறுப்பின் வேர்களால்
வேலித்தாண்டி
உயிர் உறிஞ்சுகிறாய்
அலட்சியமாய்
நீ தந்த
வலியின் சுவை நீயறிய
என் இதழில் தொட்டு
உன் உணர்வில் வைத்தேன்
விழியோரம் நீர் கசிந்தாய்
துரோகத்தின் கூர்வாள் முதுகைத்துளைத்தாலும் வீரத்தழும்பென்றே வெளியில் சொல்வேன் கவலைவிடு
பருகி வைத்த கோப்பையில் உற
முண்டக்கண்ணு முழியழகு..
தெத்துபல்லு சிரிப்பழகு..
கொஞ்சி பேசும் பேச்சழகு..
கண்ணத்தில் குழியழகு..
உதட்டின் மேல் மச்சமழகு..
வில் போன்ற புருவமழகு..
குடமிளகா மூக்கழகு..
பூ போன்ற இடயழகு..
மிதந்து வரும் நடையழகு..
உதடொரம் வெக்கமழகு..
தென்றல் தொட்டு போகும்
கார்மேக கூந்தலழகு..
காற்றில் கலைந்த கூந்தலை
தலைகோதும் விரலழகு..
குழந்தை போல் குறும்பழகு..
முட்டி நிற்கும் முன்னழகு..
நெஞ்சை பற்ற வைக்கும் பின்னழகு..
மூக்குக்கு மேல் கோபமழகு..
வான்நிலா நெற்றியழகு..
மனம் மயக்கும் இமையழகு..
மொத்தத்தில் நீயழகு..
உலகத்தின் பேரழகு..!
எனக்கு நீ அழகு!!!
கவிக்கு நான் அழகு!!!
உன்னை அழகு படுத்த
அழகு
விலகா வலிகள்"
***********************
காதலில்
உணர்வுகளை சாகடிப்பார்கள்,,
நீ கொஞ்சம்
கருணையாளி
கொல்லாமல் மழுங்கடிக்கிறாய்!!!
பிறர் விழியோரம் நீரைக்கண்டால் பதறிப்போகும் நீ,
என் மனதோரம்
இரத்தம் கசிவதை
இயல்பாய் கடக்கிறாய்!!!!
தொலை தூரப் பயணத்திற்கு எடுத்துச்செல்லும் கட்டுச்சோறு போல்
என் நிம்மதியும் கட்டிச்சென்றாய்!!!
கண்டெடுத்த கவிதை ஒன்றை கண்கலங்க வாசித்து எழுதிக்கொண்டிருந்த கவிதையை
ஈரமாக்கி அழித்தாய்!!!
உன்னோடு விழித்திருந்த இரவுகளெல்லாம்,
இதோ
உன்னால் விழித்தழுகிறது!!!
அழுது அழுக்கான
என் உணர்வுகளை
அமிலத்தில் முக்கி
சலவை செய்கிறாய்!!!!
கர்ணனைத் துளைத்த கதண்டாய்
பொட்டு வைத்த
முழு நிலவே
பூலோக தேவதையே
பணித்துளிப்படாத
பட்டு மலரே
மேகங்கள் தொடாத
வட்ட நிலவே...
புடவையணிந்த பூ
நடமாடும் நந்தவனம்
உன் கண்கள் எனும்
கருப்பு நிலவில்தான்
என் பெளர்ணமி...
நீ உச்சரிக்கும் போதுதான்
வார்த்தைகள்
உயிர் பெற்று
சாகா வரம்
பெருகின்றன....
நீ சூடாத மலர்கள்
முதிர் கன்னியாய்
வாழ்ந்து உதிர்ந்து
விடுகின்றன...
நின்ற இடத்தில்
வாசத்தையும்
சென்ற இடத்தில்
பாசத்தையும்
விட்டுச் செல்லும்
அதிசயமடி நீ...
நீ சிந்தய வார்த்தைகளை
தின்றுதான்
இன்னும்
உயிர்
வாழ்கிறது
கவிதைகள்
பிரம்மன்
உன்னை
செதுக்கிய
போது
சிதறிய
துகள்கள்தான்
உலகில்
அழகான
பெண
ரகசிய ரணம் நீ
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
என் மனதை
உன்னிடம் தந்து
சென்றேன்....
திரும்பி வந்தப்போது
எடைக்குப்போட்டு
எதையோ........
கொறித்துக்கொண்டிருந்தாய்!!!
உன்னோடு வசிக்கமுடிகிறது
வாழமுடியவில்லை!!!!!
நீ மலரை ரசிக்கிறாய்..
நான் முள்ளை ரசிக்கிறேன்...
முரண்பாடுகள்
வேகமாய் வேர் பிடிக்கிறது!!!!!
நீர்க்குமிழிகளை
விரல்தொட்டு
உடைத்து மகிழும்
மழலையாய்
என் மகிழ்ச்சியை
உடைத்து ரசிக்கும் நீ!!!!!
நடைவண்டி பழகும்
குழந்தை மேல்
சுமைவண்டி ஏத்தி போவது போல்
மிக இயல்பாக
கடந்து போகிறாய்
என் மெல்லிய உணர்வுகளை!!!!
விழியில் நீரையும்
விரல்களில் இந்த
வரிகளையும் தவிர
ரகசிய ரணம் நீ
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
என் மனதை
உன்னிடம் தந்து
சென்றேன்....
திரும்பி வந்தப்போது
எடைக்குப்போட்டு
எதையோ........
கொறித்துக்கொண்டிருந்தாய்!!!
உன்னோடு வசிக்கமுடிகிறது
வாழமுடியவில்லை!!!!!
நீ மலரை ரசிக்கிறாய்..
நான் முள்ளை ரசிக்கிறேன்...
முரண்பாடுகள்
வேகமாய் வேர் பிடிக்கிறது!!!!!
நீர்க்குமிழிகளை
விரல்தொட்டு
உடைத்து மகிழும்
மழலையாய்
என் மகிழ்ச்சியை
உடைத்து ரசிக்கும் நீ!!!!!
நடைவண்டி பழகும்
குழந்தை மேல்
சுமைவண்டி ஏத்தி போவது போல்
மிக இயல்பாக
கடந்து போகிறாய்
என் மெல்லிய உணர்வுகளை!!!!
விழியில் நீரையும்
விரல்களில் இந்த
வரிகளையும் தவிர
இப்படியே விட்டு விடு என்னை
காதலென என்மீது நீ
உருகி வழிவது அமுதமழையல்ல
அமிலமழை
வெந்துத்தணிய நானொன்றும் அக்னிகுஞ்சல்ல
வண்ணத்துப்பூச்சி....
நீ கனவில் கரம்கோர்த்து உணர்வில் உறவாடி
இமைமூடி இல்லறம் நடத்துகிறாய்
இனியேனும் என்னை நிஜத்தோடு வாழவிடு
அன்பெனும் எண்ணத்தில்
என்இதயத்தை
நீ கிழித்துப் போடுவதும்
நான் தையல் போடுவதும்மாய்
இனி நீ கிழித்துப் போட இடமுமில்லை
தையல் போடவழியுமில்லை...
விலங்கிட்டாய் மகிழ்ந்தேன்
விலங்கானாய் பயந்தேன்....
தேடித்தவிப்பாய்
பேசிவதைப்பாய்
உயிரோடு
சமைப்பாய்
ரணத்தோடு சுவைப்பாய்
அதையும் காதலென்றே
உரைப்பாய்....
அத்திப்பூத்ததென்று
அகம் ம்க
.... " எமதினிய நட்பே....."
நீ சிந்திக்கும் ஒவ்வொரு நொடியும்
விதி உன்னிடம் விளையாடுகிறது
நீ நிஜமென எண்ணும் அனைத்தும்
நிழலாகவே இருக்கிறது
உடலின் ஊனம் ஊரெல்லாம் உணரும்
உள்ளத்தின் ஊனம் உனக்கு மட்டுமே தெரியும்
நீ எதுகையிலும் மோனையிலும் எடுத்தியம்பினாலும்
ரசிக்க முடியாமல் ரணப்படுகிறது மனம்
உன் கண்ணீரை துடைக்க நீட்டிய கரம் கூட
காற்றை மட்டுமே கலைக்கிறது..
ஒவ்வொரு முடிவும் அடுத்த
தொடக்கத்தின் அறிகுறியே!
பிறந்த போதே பல்லாயிரம் உயிரை வெற்றி கொண்டு
பிறந்த உனக்கு உன் மனதை வெற்றி கொள்ளத் தெரியவில்லையா?
நீ என்றும் நிழல் அல்ல,
நீ தான் விதை, நீதான் விருட்சம்
நீதான் உண்மை...நீத