என்றடங்கும் அம்மா ?

நீளமாய் இறுதி மூச்செடுத்து

நீ அடங்கிய நிமிடங்கள்

ஆழமாய் என் நெஞ்சில்

அறைந்து ஏற்படுத்திய அதிர்வலைகள்

என்றடங்கும்?

என்ன சொல்ல நினைத்திருப்பாய்?

எப்படித் தவித்திருப்பாய் ?

வலித்ததோ?

உன் கிளைகள் நாங்கள் சுற்றிநிற்க

உன்னை வேரறுத்துச் சென்ற

காலன் மேல் வருத்தமோ?

இப்படியாய் என்னைச் சுற்றிச்

சுழன்றடிக்கும் கேள்விகள்

என்றடங்கும் ?

மற்ற மரணங்கள் வாழ்வின்

நிகழ்வுகள் போல் கடந்து விட

உன் மரணம் மட்டும்

உணர்வெல்லாம் தேங்கி நின்று

பாலைச் சுடுமணலாய்

உன் மேனி தொட்ட நெருப்பாய்

என்னைத் தகிக்கிறதே -அது

மேலும்

எழுத்து தளத்திற்க்கு எப்படி வந்து சேர்ந்தீர்கள்?

மேலும்

கண்ணே ஆஷிபா
காஷ்மீரத்துக் கண்ணம்மா
எதற்காகக் காத்துக்கொண்டிருக்கிறாய்
இன்னும் நீ ??

எட்டு வயது உடலுக்குள் சிறைப்பட்டு
சிதைக்கப் பட்ட கதியற்ற சிறுபெண் இல்லை
இனி நீ ...
அகண்ட பிரபஞ்சத்தில் இணைந்து விட்ட
எல்லையில்லா சக்தி நீ ....

உன்னைத் துடிக்க வைத்த கயவர்களின்
தொடை பிளக்க எந்த
பீமனும் இங்கில்லை கண்ணே
கண்ணீர் சிந்தி
அறிக்கை விட்டு
குரல் எழுப்பி
விதம் விதமாய் இரக்கம் காட்டும்
எங்களையா நம்புகிறாய் நீ?

வழக்கமான ஒன்றுதானே கண்ணம்மா ?
உன் அக்கா தங்கைகள் எத்தனையோ பேரைக்
கயவர்கள் கையிலே காவு கொடுத்து விட்டுக்
கண்ணீர்க் கவிதைகளை சமர்ப்பித்து விட்டு
மறந்து விட

மேலும்

கரைந்து போக விழைகிறேன்

உன்னில் அடர்ந்திருக்கும்

அமைதியினூடே !

கலைந்து போக விழைகிறேன்

படர்ந்து திரியும்

மேகங்களோடு !

ஆழ்ந்து போக விழைகிறேன்

அசையாமல் தவமியற்றும்

மலைச் சிகரங்களோடு !

உருகிக் கலந்து ஓட விழைகிறேன்

உற்சாகக் கரைபுரளும்

நதியோடு நதியாக !

இயற்கையே உன்மடியில்

நான் இளைப்பாறும் கணங்களிலெல்லாம் .....

உன்னில் தொலைந்து போக விழைகிறேன் ...

மேலும்

நட்பே !

காரணமின்றி இங்கோர் காரியமும் இல்லை .
சோதனைகள்
நம்மைச் செதுக்கும் உளியே அன்றி
நொறுக்கும் சம்மட்டி அல்ல!.
சுழல் வரும்போது
மூழ்கி விடாமல்
கரைநின்று கவனி ..
கற்றுகொள் ..
திடமாவாய் ..வளர்வாய்
பின் நீ தேடாத வெற்றி கூட
நாடி வரும் ...அப்போதும் மூழ்காமல்
கவனி ...கற்றுக்கொள் ...
பயணம் இனிதாகும் !

மேலும்

சுற்றிச் சுழன்று நகர்ந்து நடனமிட்டுக்
கொண்டிருந்த மேகக் கூட்டம் நிறுத்திக்
கேட்டேன் 'எங்கே பயணம்?'
ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம் ....எங்கேயும் ..என்றன விகசிப்புடன்

இலக்கில்லையா? என்றேன் சற்றே நகைப்புடன் .
இலக்கும் இல்லை .
வேர்விடும் ஆவலும் இல்லை .
ஏன் என்ற கேள்வியும் இல்லை.
ஆனால் ஆனந்தமாய் அலைகிறோம் என
இயம்பின இயல்பாய் .

அட ....அப்படியானால் நீங்கள் யார் ?
வினவினேன் வியப்போடு
உ ற்றுப் பாருங்கள் ...நீங்கள்தாம் நாங்கள்
என்றார்கள் உறுதியைக் குரலிலேற்றி .
இடக்கோ? என்ற ஐயத்திற்குத் திரையிட்டு
எப்படி ?என்றேன் சற்று பணிவு கூட்டி!
திரை விலக்கி இடக்கில்லை இது மெய்தான்

மேலும்

வானுலகில் இப்போது
வெற்றிக் கொண்டாட்டம் !

மண்ணுலகிற்கு அனுப்பிய
இயற்கைக் கோள் ஒன்று
எண்பது ஆண்டுகளுக்கும் மேலாய்த்
தன் பணிகள் செவ்வனே ஆற்றிய பின்
வானிறங்கி விட்டதாம்
வெற்றிகரமாய் !!!!!!!!

வெற்றிமுழக்கம் கேட்கிறதா உங்களுக்கும் ?
பிரபஞ்சத்தின் செல்லப் புதல்வன் கலாமுக்கு .....ஜே !

மேலும்

நான் தொலைத்த யாவற்றையும்
கண்டு பிடித்து தரும்
கருவியாக இருக்கிறாள்...

பயணம் புறப்படும் நேரத்தில்
நான் மறந்த எல்லாவற்றையும்
மறக்காமல் எடுத்து வைக்கிறது
அனிச்சை செயலாக
அவள் கைகள்...

எனக்கு தலைக்கனம் ஏறுவதை
தலைத்துவட்டும் சில கனங்களில்
அழித்து விட்டுப்போகிறாள்...

எவ்வளவு சுவைமிகுந்த வெளி உணவுகளையும்
எளிதில் மறக்கடித்து விடுகிறாள்
வெறும் மிளகு ரசத்தில்...

குழப்பத்தில் நான் தவித்து
கேள்விக்குறியாய் நிற்கும் நேரங்களில்
அன்பில் கொஞ்சம் நிமிர்த்தி
ஆச்சர்ய குறியாக்கி விடுகிறாள்...

தனிமையில் என்னோடிருக்கவே
தவமிருக்கிறாள்..
வார விடுமுறைக்காகவே
வரம் கேட்கிறாள்...

அ

மேலும்

விலகி நில்லாயோ மனமே

ஆர்ப்பரிக்கும் பிறவிக் கடலை
'நான்' கடந்து ,நான் கடக்க
எத்தனிக்கும் நீண்ட பயணத்தில்
துடுப்பாக உதவாமல்
இடையூறு செய்கிறாயே !
இது நியாயமா ?

ஆசை எனும் ஜாலம் காட்டி
மோசம் செய்கிறாய் !
கோபக் கனல் தூண்டி
தகிக்க வைக்கிறாய் !
ஐயத்தை ஏவிவிட்டு
அசைத்துப் பார்க்கிறாய் !
அழுக்காறு எனும் விஷவிதையை
விதைக்கப் பார்க்கிறாய் !

இந்த உடலல்ல நான்
மனமும் அல்ல
உள் உறையும் இறையருளைக்
கண்டுணர்ந்து இணைவதுவே
உயிரின் உயர் நோக்கம் என்றால்
இறைஞ்சுகிறேன் மனமே

நீ விலகி நில்லாயோ ?????

மேலும்

சுற்றிச் சுழன்று நகர்ந்து நடனமிட்டுக்
கொண்டிருந்த மேகக் கூட்டம் நிறுத்திக்
கேட்டேன் 'எங்கே பயணம்?'
ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம் ....எங்கேயும் ..என்றன விகசிப்புடன்

இலக்கில்லையா? என்றேன் சற்றே நகைப்புடன் .
இலக்கும் இல்லை .
வேர்விடும் ஆவலும் இல்லை .
ஏன் என்ற கேள்வியும் இல்லை.
ஆனால் ஆனந்தமாய் அலைகிறோம் என
இயம்பின இயல்பாய் .

அட ....அப்படியானால் நீங்கள் யார் ?
வினவினேன் வியப்போடு
உ ற்றுப் பாருங்கள் ...நீங்கள்தாம் நாங்கள்
என்றார்கள் உறுதியைக் குரலிலேற்றி .
இடக்கோ? என்ற ஐயத்திற்குத் திரையிட்டு
எப்படி ?என்றேன் சற்று பணிவு கூட்டி!
திரை விலக்கி இடக்கில்லை இது மெய்தான்

மேலும்