தொலைவில் தெரியும் வானமும்
உன் விழியின் அருகில்தானடா.....
மறைந்தே செல்லும் காற்றும்
உன்னை தினம் தொட்டே செல்லுமடா...

விதையாய் வீழ்ந்திடு
புதுமரமாய் எழுந்திடு...
கனி கொடு நாளை
விழுமே கழுத்தினில் மாலை.....

நிலவுக்கு சென்ற
நீல்ஆம்ஸ்ட்ராங்கும்...
தனது மனதை
உழுதார் ஸ்ட்ராங்காக...

அழகிய கனவு காண
அப்துல்கலாமும் சொன்ன
அற்புத அறிவுரை
அன்பனே இதுதானோ...?

உப்பு நீராய் இருந்த கடலும்
நல்ல நீராய் மாறுகிறதே....
மேக மாற்றம் செய்வதுபோல
மனதில் மாற்றம் வேண்டாமோ...?

தூறல் போடும் மழைத்துளிதானே
வெள்ளப்பெருக்காய் ஆகிறது...
உறங்கி வாழும் தொட்டாசிணுங்கி
உரசிவிட்டால் விழிக்கிறது...

வண

மேலும்

இருளில் சிறுமழலை
முனகலோசை...

இருட்டையும் கிழித்து
இருசெவியில்...

இந்த சிறுமழை
ஈரத்தில் சில்வண்டாய்...

இருக்குமென
இதயம் சொன்னாலும்...

இல்லையில்லை
மழலையின் ஓசைதான்...

எங்கே... என்று
சுற்றும் பார்த்தேன்
சுற்றி பார்த்தேன்
சுதாரித்து நின்றேன்...

என்னவென்று
நான்சொல்ல...?

உதிரத்தில் நனைந்து
ஓர் சிறுமழலை...

உயிரற்ற பெண்ணின்
உடலோடங்கே....

உறவாடி கிடக்கிறது
உதறிக்கொண்டே...

பிறந்த தொப்புள் கொடி உடல்சுற்றி
பிறப்பெடுத்த ஒரு மழலை பிஞ்சு...

இதயம் கனமெடுத்து இருக்கும்
இடம்ஓடி பொதுபேசியில் காசிட்டு
இந்த பொல்லாத செய்தி சொன்னேன்...

இலவசமாய் அவசரஊர்தி

மேலும்

நான் வெற்றிகள் கண்டதில்லை
வரும் தோழ்விகள் அதிகம்
பல பதக்கங்கள் வென்றதில்லை
ஆனால் அனுபவம் அதிகம்

மேலும்

அவன்: நீ விழி மூடி யோசிக்கும் கனவுகள் நான்
அவள்: என் நெஞ்சோடு சுவாசிக்கும் நினைவுகள் நீ

அவன்: என் இமைகளின் இடையினில் கருவிழி நீ
அவள்: உன் விழிகளை காக்கும் இமைமுடி நான்

அவன்: உன் பெயரே உச்சரிக்கும் கிழிபிள்ளை நான்
அவள்: என் உயிர்கூட்டில் கூவிடும் ஓர் கிழி நீ

அவன்: எட்டாத தூரத்தின் வெண்ணிலா நீ
அவள்: உன்னை எப்போதும் தொடுகின்ற நிழவொளி நான்

அவன்: பெரும் எழுத்தாளர்கள் எழுதிய பாடல்கள் நீ
அவள்: அதை மெட்டு எடுத்து பாடிய பாடகன் நீ

அவன்: தூங்காத நேரத்தில் ஏக்கங்கள் நீ
அவள்::உன்னை தூங்காமல் வைத்திடும் கனவுகள் நான்

அவன்: இவ்வுலகத்தின் அழகான கவிதை நீ
அவள்: அதை உருவாக்கி கொடுத

மேலும்

மக்கா மாநகரில்
எத்தனை
ரோஜாக்கள் பூத்தாலும்...

முஹம்மத் என்னும்
ராஜ ரோஜாவுக்கு நிகராக
ஒரு மலரும் இதுவரை
பூத்ததில்லை...!

முஹம்மத் என்னும் பெயரை
ஒருமுறை உச்சரித்தால் போதும்
ஆன்மாவோ நறுமணக் கடலில்
மூழ்க ஆரம்பித்து விடும்...!

அண்ணல் நபியின்
பொற்பாதங்களோ
பூமிக்கு ஒத்தடம்...!

சீறாவே...
சூராவே...
உமது உமிழ் நீர்
நரக நெருப்பின்
தாகம் தீர்க்கும் அரும்பானம்...!

பொன்னாடை போர்த்திய
பெருமானே...
வாழ்வில் ஒரு பொழுதும்
பொன்னாடைகளை அணிந்ததில்லையே..!

பாலைவனத்து அனலுக்கு
வெப்பம் தணிக்க வந்த
அண்ணல் நீங்கள்...!

சுவர்க்கம்
உமை அழைத்தது
அதன் சுவர்க்கத்தைக் காண...!
அதுதான்

மேலும்

உன்னை நான் நீங்கும்
நிலை நேர்ந்தாலும்
உன்னை மறந்துபோக
கல்நெஞ்சும் கொண்ட
ஆன் இல்லை நான்
எனக்கும் ஓர் இதயம் உண்டு
அதில் உனக்கும் ஓர் இடம் உண்டு
அது துடித்திடும் வரை
நீ நீங்குவதில்லை
நீ நீங்கிடும் வரை
அது சாய்வதும் இல்லை

மேலும்

கோலவிழி பார்வ
மெல்ல வீசயில..
கோடையிலும் கொஞ்சம்
குளிர் எடுக்கும்.
உன் வாட பட்ட
காத்த முகரயில
வாசமுள்ள பூவும்
தன்ன இலக்கும்
விழுறேனா..
எழுறேனா..
உன் நினைப்புல
என்ன மரகடிச்ச..
தேன் உறிஞ்சும்
வண்டா நீ
என்ன இடைவிடாம
உயிர்குடிச்ச

மேலும்

விழியினில் விழுவது முதல் பிழையா..
இதுவரை மறைந்தது கிடையாதா
முதல் முறை அவளிடம் பார்த்தேன் நான்

பெண் மனம் என்ன படுகுழியா
இதுவரை எழுந்தவன் கிடையாதா
அவளது இதயத்தை கோர்த்தேன் நான்

நொடியில் இதயம்
துடிக்காது ஏன் நின்றது
இருளும் ஒளியும்
பேசாமால் எனை கொன்றது

முதல் காதலை நான் உணர்கிறேன்
புது காலையில் கண் விழிக்கிறேன்
ஒ... மூடனே என்ன தாபமோ
அவள் பார்வையின் தரும் தாக்கமோ

இதழ் பேசிடும் உண் வார்த்தையில்
முடியாமலே கண் சாய்வதா
உன் விழிஎனும் ஓர் சிறையினில்
மீளாமலே நான் போவதா...

மேலும்