எதுவும் நடக்க வேண்டாம்
என்று வெட்டி எறிந்த
என் செடியை ஏன்
கண்டுகொண்டாய் கண்மணி ?

கண்டதை கண்டுகொள்ளாமல்
பொழைத்து போகட்டும்
என்று விட்டுருக்கலாமே கண்மணி ?

தினமும் தண்ணீர் ஊற்றி இலைகளை பசுமையாக்கி
பூக்களை பூத்து குழுங்க விட்டாயே
ஏன் கண்மணி ?

மரமாகிவிட்டேன் என்று மறுத்தபோது தண்ணீருக்காக
தவிக்கும் தருணத்தில் தான்
என்னை வேரோடு பிடுங்கி பெட்ரோல்
கொண்டு எரித்தாய் !

எரிக்கும் உன் பார்வை என்னையே எரிக்கும் என்று என் மூளைக்கு
தெரியவில்லை ஆனால் என் கண்களோ விழிகளில் இருந்து தண்ணீரை கொட்டியது!

உன் புன்னகை என்னை தண்டிக்கும்
என்று துளிக்கூட எண்ணியதில்லை
ஆனால் எண்ணவில்

மேலும்

எதுவும் நடக்க வேண்டாம்
என்று வெட்டி எறிந்த
என் செடியை ஏன்
கண்டுகொண்டாய் கண்மணி ?

கண்டதை கண்டுகொள்ளாமல்
பொழைத்து போகட்டும்
என்று விட்டுருக்கலாமே கண்மணி ?

தினமும் தண்ணீர் ஊற்றி இலைகளை பசுமையாக்கி
பூக்களை பூத்து குழுங்க விட்டாயே
ஏன் கண்மணி ?

மரமாகிவிட்டேன் என்று மறுத்தபோது தண்ணீருக்காக
தவிக்கும் தருணத்தில் தான்
என்னை வேரோடு பிடுங்கி பெட்ரோல்
கொண்டு எரித்தாய் !

எரிக்கும் உன் பார்வை என்னையே எரிக்கும் என்று என் மூளைக்கு
தெரியவில்லை ஆனால் என் கண்களோ விழிகளில் இருந்து தண்ணீரை கொட்டியது!

உன் புன்னகை என்னை தண்டிக்கும்
என்று துளிக்கூட எண்ணியதில்லை
ஆனால் எண்ணவில்

மேலும்

தன் இறப்பைக் கண்டு
துன்பப்படாமல்
என் பிறப்பைக் கண்டு
இன்பப்படுபவள்...!

தன்னுடல் மெலிவைக் கண்டு
கவலைப்படாமல்
என்னுடல் வளர்வைக் கண்டு
மகிழ்பவள்...!

நான் பேசுவதைக் கேட்டு
பேசுவதறியாமல்
மௌனமாய்
புன்னகிப்பவள்...!

நான் உண்பதற்காக
எங்கள் தெருவில்
கால் வலிக்கும்வரை
வலம் வருபவள்...!

தான் மங்கை
என்பதையே மறந்து
எனக்கு அலங்காரம்
செய்து அழகுபடுத்தியவள்...!

என் உணர்ச்சிகளை
வெளிப்படுத்த
எனக்கென ஒரு மொழியை
அறிமுகப்படுத்தியவள்...!

#பள்ளி நாட்களில் எழுதப்பட்டது

மேலும்

நான் நல்லவன் கெட்டவன்
என்பது என்னை பிறர்
நோக்கி அறிவது.

நான் ரசிக்கும் மழை
பொழியும்போது மகிழ்ச்சியும்
பொழியாவிடின் ஏமாற்றமும்
ஏற்படுவது இயல்பே !

ஆனால் ஒருபோதும்
நான் மழையை
வெறுத்தது இல்லை.

நான் ரசிக்கும் பனி
சில காலங்களில் பேய்ந்தும்
சில நொடிகளில் மறைந்தும்
தான் போகின்றது !

ஆனால் ஒருபோதும்
என்னுள் ஏற்ப்படும்
சிலிர்ப்புகள் அடங்கியது இல்லை.

நான் ரசிக்கும் மலர்
பூத்து குழுங்கவும்
வாடி வதங்கவும் தான்
செய்கின்றது !

ஆனால் வாடும்போது நாளை
வருவாய் என்ற நம்பிக்கை
ஒருபோதும் அகன்றதில்லை.

நான் ரசிக்கும் பசுமைக் கூட
சில மாதங்களில்
மங்கியும் உதிரவும்
செய்கின்ற

மேலும்

தற்கொலை நமக்குக் கிடைக்கும்
விடுதலை அல்ல..!
நாம் நம்மவர்களுக்கு
அளிக்கும் தண்டனை..!!
நமது காயங்களும் கண்ணீர்களும்
நமக்கே சொந்தமானவை...!!!
ஒருபோதும் அவைகளை
நம்மவர்களுக்கு மாற்றி விடாதீர்கள்
தற்கொலை எனும் பெயரில்...!!!!

உனது காயங்களும் கண்ணீர்களும்
இன்னும் என்னுடன் பத்திரமாக இருகின்றது நண்பா.

மேலும்

தற்கொலை நமக்குக் கிடைக்கும்
விடுதலை அல்ல..!
நாம் நம்மவர்களுக்கு
அளிக்கும் தண்டனை..!!
நமது காயங்களும் கண்ணீர்களும்
நமக்கே சொந்தமானவை...!!!
ஒருபோதும் அவைகளை
நம்மவர்களுக்கு மாற்றி விடாதீர்கள்
தற்கொலை எனும் பெயரில்...!!!!

உனது காயங்களும் கண்ணீர்களும்
இன்னும் என்னுடன் பத்திரமாக இருகின்றது நண்பா.

மேலும்

தற்கொலை நமக்குக் கிடைக்கும்
விடுதலை அல்ல..!
நாம் நம்மவர்களுக்கு
அளிக்கும் தண்டனை..!!
நமது காயங்களும் கண்ணீர்களும்
நமக்கே சொந்தமானவை...!!!
ஒருபோதும் அவைகளை
நம்மவர்களுக்கு மாற்றி விடாதீர்கள்
தற்கொலை எனும் பெயரில்...!!!!

உனது காயங்களும் கண்ணீர்களும்
இன்னும் என்னுடன் பத்திரமாக இருகின்றது நண்பா.

மேலும்

என் சகோதரியின் மரணம் எனக்கு தனிமையுடன் கூடிய சோகம்
எனும் வலியை மட்டுமே தந்திருக்கும்...!

என் சகோதரியின் அலறர்களும் கதறர்களும் என் செவிகளில்
ஒலிக்கும் போது அவள் ஏன் பிறந்தால்
நான் ஏன் இன்னும் இருக்குறேன் என்று
என்னுள் எழும் வினாக்களுக்கு விடை அறியேன் ...!

சில தருணங்களில் இந்த மிருக உலகில்
மலர்களுக்கு பாதுகாப்பு கிடைப்பதில்லை
ஆதலால் நாம் முள் எனும் கூர்மையை கொண்டு
மிருகத்தை கொதறி எரிவதில் தவறேதுமில்லை...!

முள்ளாய் இருந்தும் எனது கூர்மையை
ஜனநாயகம் எனும் கத்திரியைக் கொண்டு
ஐந்து ஆண்டுக்கொருமுறை நானே வெட்டி கொண்டேன்...!

தவறு என்னுடையது
பாவம் என் சகோதரியுடையது
பழி வழ

மேலும்

என் சகோதரியின் மரணம் எனக்கு தனிமையுடன் கூடிய சோகம்
எனும் வலியை மட்டுமே தந்திருக்கும்...!

என் சகோதரியின் அலறர்களும் கதறர்களும் என் செவிகளில்
ஒலிக்கும் போது அவள் ஏன் பிறந்தால்
நான் ஏன் இன்னும் இருக்குறேன் என்று
என்னுள் எழும் வினாக்களுக்கு விடை அறியேன் ...!

சில தருணங்களில் இந்த மிருக உலகில்
மலர்களுக்கு பாதுகாப்பு கிடைப்பதில்லை
ஆதலால் நாம் முள் எனும் கூர்மையை கொண்டு
மிருகத்தை கொதறி எரிவதில் தவறேதுமில்லை...!

முள்ளாய் இருந்தும் எனது கூர்மையை
ஜனநாயகம் எனும் கத்திரியைக் கொண்டு
ஐந்து ஆண்டுக்கொருமுறை நானே வெட்டி கொண்டேன்...!

தவறு என்னுடையது
பாவம் என் சகோதரியுடையது
பழி வழ

மேலும்

இடை விடா தொலைக்காட்சி ஒளிபரப்பிற்கும்-பயன்பாட்டிற்கும்

அளவில்லா அலை பேசிகளின் சேவைகளுக்கும்-பயன்பாட்டிற்கும்

மக்கள் நல பொதுக்கூட்டம் எனும் பெயரில் வாக்குகளை திருடுவதற்கும்

கடமையாய் செய்ய வேண்டியதை அரைகுறையாய் செய்து விட்டு அதை பெரும் சாதனையாய் காட்ட வண்ண விளக்குகளில் அலங்கரிக்கவும்

பன்னாட்டு நிறுவனங்களுக்கு மானிய விலையில் வழங்குவதற்கும்

அடுப்படி வேலைகளை இயந்திரம் கொண்டு செய்வதற்கும்
பிறகு உடலை இளைப்பதரக்கு இயந்திரம் கொண்டு வேலை செய்வதற்கும்

இன்னும் எத்தனையோ அடிப்படை அற்ற தேவைகளுக்காக நம் தலைமுறைகளை ஆபத்திலும் கொடிய நோயிலும் ஏன் தலைமுறைகள் அற்ற சூல் நிலையை உருவாக்க , அணுவு

மேலும்

நடுத்தர வர்க்கம்,
போராட்டமான வாழ்க்கை,
தூக்கி விட, தடவிக் குடுக்க
யாருமில்லை.

ஆடலையும்,
பாடலையும்,
காதலையும் நுகர்ந்தது
சினமாவில் மட்டும் தான்.

முட்டி மோதி,
கற்றுத் தேறி.
முடிந்த வரை,
ஞாய வழியில் சென்று.

வேலையும் வாங்கி,
நிம்மதிப் பெறுமூச்சு விடுவதற்க்குள்,
அடுக்கடுக்காய் குடும்பச் சுமைகள்,
குழுமி நின்று கழுத்தை நெருக்கியது.

உடன் பிறந்தோர் நிலை உயர,
அலுவலகத்தில் அடைபட்டுக்,
கரைந்தேன்.

முதிர் கண்ணனாவதர்க்குள்,
கனாக் கூட காணாமல்,
கரம் பிடித்தேன்.

இருக்கப் பட்டவனுக்கே,
ஆசை அறுபது நாள்.
எங்களைப் போன்றோருக்கு,
ஆறு நாள் ஆசை இருந்தாலே அதிகம்..

ஊதியம் பெருக,

மேலும்