/ தூண்கள் நான்கு
கட்டி வைத்து அடித்தார்கள்
சனநாயகத்தை/

மேலும்

ஆதாம்
அவள் நிர்வாணம்
வெறும் சதையின்
காட்சியல்ல...
ஏவாளுக்கானதாகும்
தூய மனதின்
வெளிப்பாடு....

மேலும்

துகிலுரிக்கப்பட்ட என் மனித
பிம்பத்தில் கீறி விளையாடும்
கொரூரத்தின் சாட்சியங்களை
விடுவிக்கச் சொல்லி
நான் கெஞ்சிய வார்த்தைகளில்
சிலவற்றை பொறுப்புடன்
கேட்டு நகைக்கும் காமத்தின்
வெறியேறிய நாக்குகளின்
வசம் தங்கி விடுகிறது
பெண் அடிமையின் அடையாளமெனும் அஸ்திவாரம்...

ஓய்ந்து வெளியேறிய விந்துவின்
பசபசப்பில்
ஒட்டிக்கொண்ட
என் ஆதி கறுப்பு நிழலே
துணிந்து எழுந்து விட்டேன்
என் உடலின் அழுக்குகளை துடைத்துவிட்டு...
முக்காடெதெற்கென முடிச்சவிழ்த்து
தலைவிரிக் கோலத்தில்
தெனாவட்டோடு தொடர்கிறேன் என்
பெண்மையின் புனிதத்தை...தீட்டை...
புகுத்திய கற்பிதங்களை துகிலுரித்த வண்ணமாய்...
இதற்கு மட்டும் க

மேலும்

தூக்கம் விற்ற இரவுகள்
முழுக்க
எழுதிக்கொண்டுதான்
இருக்கிறேன்
கவிதைகளை

எனது எந்தக்
கவிதைகளும் இரவில்
தூங்கிக் கழித்ததாய்
புலப்படவில்லை

புரண்டு புரண்டு
தேய்ந்து போன
தரைகளில்
பாயும் தலையணையும்
எழுதிய கவிதைகளை
வாசித்துக்
கொண்டிருக்கையில்

வாத்தியங்களை
முழங்கிக்கொண்டு
முன்றாம் பிறையினை
ரசித்து விடுகிறதென்
எழுதுகோல்

கர்வம் கொஞ்சம்
கூடுதலாக
கண்ணிமைகளை
மூடாத முகத்திற்கு
முன்னால்
எழுந்தாடுகிறது
எழுதுகோல்

பரிதாபமாக நான்
அதனிடத்தில்
கேட்கிறேன்

இப்படி குடிக்கிறாயே
என் இரவுகளை
ஆறுதலுக்கேனும்
ஒரு தாலாட்டு
பாடக்கூடாதா?

கவிதை சுமந்த
காகிதமும் காற்றில்
நடனமாட க

மேலும்

கண்களில் தெரிவானென காதலனைத் தேடிப்போகையில்
குருடான குளத்தங்கரை எனைபார்த்து
கெஞ்சுகிறது

தண்ணீரில்லையாம்
பதிலாய்
என் கண்ணீரை
கேட்கிறது

காணாத காதலனால் ஏற்றிக்கொண்ட
ஏக்கத்தின் விளைவாய் ஏமாற்றம் மட்டுமே நானாகிப் போனேன்

இதோ தருகிறேன் குளத்தங்கரையே எடுத்துக்கொள்
என் கண்ணீரை

வீணாக்கிவிடாதே
காயும் வெயிலுக்கும் விலைபேசி
விடாதே

என் கண்ணீரிலிருப்பது வெறும் உப்பன்று
உயிரில் உயிராகிப்போன
என் காதலின்
சாட்சிகளை
மறைத்து வைத்திருக்கிறேன்
அதனிடத்தில்

என் கண்ணீரால்
நிரம்பி வழியும்
குளமே வாக்கொன்று எனக்களியேன்
எப்போதேனும் என் காதலனிங்கே வரக்கூடும் அவனிடத்தில் சொல்லிவிடு ஆகாயம்
இருண்ட போதிலும்
அவனையே இன்னும்

மேலும்

வானத்து
முழு நிலவின்
உடல் முழுதும்
வழியும் சீழுடனே
கலந்த குருதி வாடை!
பாவம் படுத்திருக்கிறாள்! கடைசி காலத்தை எண்ணியபடியே!
இதயம் எழுப்பிய
அதிர்வுகளைத்
தாங்கிக்கொண்டே
அருகே சென்றேன்!
அழுகையும்,அலறலும்
ஒருசேர!
படுக்கையில்
கிடந்த நிலவின்
வலிமுனுகலை கேட்க
இருகாதுகள் போதவில்லை!
அவசரமாதலால்
அவசியமான
மருந்தை எடுத்துத்
தடவ எத்தணிக்க!
அருகிலேயே அதட்டியது அக்குரல்!
அடேய்!! நிறுத்து அவளைத்தொடாதே
என்றொரு குரல்!
குரலே காட்டிவிட்டது
அதன் திமிறை!
திரும்பி பார்க்கையில்!
தீராத பணப்பசியுடனே!
பாதாள பூதம்போலே!
ஒருவன்
நிழலாடுகிறான்
அவனொரு நிழலாதலால்!
கவனம் திரும்பாது கண்ணில் ஒளியேற்றி
மீண்டும் மருந்தை எடுத்தேன்
ம

மேலும்