ஓராண்டு கொண்டாட்டம்
என் உயிரில் பூத்த உயிரின்
முதல் அழுகை, முதல் மடிதுயில்,
முதல் சிறுநகை, முதல் தழுவல்,
முதல் எச்சில் முத்தம், முதல் தவழ்நடை
குறும்பனின் அழுகையின் இடையே முதல் "அம்மா", எழுச்சியாய் எழுந்து வந்த முதல் நடை
இப்படி மெய்சிலிர்த்து நின்ற கணங்கள் அதிகம்,
என் கண்ணனின் சிறுநகையில் பூக்கள் மலர்வதும் தோற்க கண்டேன்,
என் நிலா முகனின் பார்வையில் என் தாயின் கனிவும் தோற்க கண்டேன்,
என் செல்லப்பிள்ளையின் எச்சில் முத்தத்தில் இதை விட சொர்கமே வேறில்லை கண்டேன்,
என் மழலை என்னை அம்மா என்றழைத்த நொடியில் என் தாயினில் ஜனித்ததற்கான அர்த்தம் கண்டேன்,
நான் வாழும் வாழ்விற்கு ஓர் அர்த்தம் தந்த

மேலும்

நாள்முழுதும் உன்னை மறந்ததாய் நான் என்னை ஏமாற்றி கொண்டாலும் ..
என் இரவுகளில் தலையணை என்னை பார்த்து நகைக்கிறது ...
ஏனெனில் அதற்கு மட்டும் தானே தெரியும் என் காதலும் கண்ணீரும் ....அப்போது
மறுபடியும் செல்கிறேன் நான் மரணத்தின் உலகிற்கு...

மேலும்

கல்லறை நோக்கிய காதல் பயணம்

அது ஒரு மழைக்காலம்
அந்தி சாயும் சாயங்காலம்

குடைக்குள் ஒரு காதல் நனையாமல்
ரயில் பாதைமீது
ஒரு காதல் பயணம்
தண்டவாளங்களாய் இணையாமல்

தூரலோடு வீசிய காற்றில்
அவள் கையில் குடை சாய்ந்தது
ஈரமான உடையால்
அவன் மனமோ குடை சாய்ந்தது

இவர்கள் சேர்ந்து இருக்கப் பிறக்கவில்லை
சேர்ந்து இறக்கப் பிறந்தவர்கள்

இவர்கள் காதல் கோவிலின்
கருவறையில் பிறந்து
கல்லறை நோக்கி நடப்பவர்கள்

ரணமான காதலுக்கு
மரணத்தை பரிசளிக்கக் காத்திருப்பவர்கள்

மேலும்

விடியற்காலை பொழுது
குயிலின் கானக்குரலோடு
தேன் பாயும் நாதம் என்னை எழுப்பியது
உன் முத்தம் .....

மேலும்

இமைக்கின்ற நேரத்தில் வந்து என் வாழ்வை வசந்தமாக்கி ...
இனி இமையா விழி பெற ...
தேடலுடன் என்னை விட்டு சென்றாய் ......

மேலும்

என் பெண்மை நான் ரசிக்கும் கவிதையாய் நடை போடுகிறது ..
இரவின் பௌர்ணமி நிலவொளியில் ....
அவன் சொன்ன அழகான வார்த்தை கேட்டு ...
காதல்

மேலும்

என் பெண்மை நான் ரசிக்கும் கவிதையாய் நடை போடுகிறது ..
இரவின் பௌர்ணமி நிலவொளியில் ....
அவன் சொன்ன அழகான வார்த்தை கேட்டு ...
காதல்

மேலும்

நினைத்ததை அடைய முயற்சி செய்யாத எவளோ ஒருத்திக்கு ,
கிடைத்த வாழ்க்கையை போலியாய் ஏற்று சிரித்து நடிக்க தொடங்கியதில்
தொடங்கியது
இந்த பெண்ணடிமை சமுதாயம்

மேலும்

உன்னை இழந்ததினால் நான் இழந்தது

அதிகாலை குருவியின் இசையொலி…
புல்லின் நுனியின் பனித்துளி…
பணிக்கு செல்கையில் முகத்தில் அடிக்கும் தூய காற்று…
வேளையில் அலைந்து திரிந்து வரும் போது மனதிற்கு இதம் அளிக்கும் ஆலமர நிழல்…
அந்தி சாயும் நேரம் குயிலின் கீதம் …
ஆடி காற்றை இழந்தேன் …
ஐப்பசி மழையை இழந்தேன் …
மார்கழி மாசத்தின் கண்ணை மறைக்கும் பனியை இழந்தேன்…

இழந்தேன் மேலும்,நான் சுவாசிக்க வேண்டிய சுத்த ஆக்சிஜென் ஐ
இழந்தேன்,தொண்டை நனைக்கும் தேவாமிர்த தூய தண்ணீர் ஐ
என் தலைமுறைகளால் நிமிர்ந்து பேச முடியவில்லை…
எங்கள் முதுகெழும்பு தேய்ந்து கொண்டு வருகிறது…
பார் பார்க்க எங்கள் முதுகெலும்பை நிமிர

மேலும்

மழை!!!!!

இடி என்னும் மத்தளம் கொட்ட ,
மின்னல் என்னும் ஆரத்தி காட்ட ,
மழை எனும் பெண்ணை வரவேற்போம்..
பூமி எனும் புகும் வீட்டுக்கு...

மேலும்