வசதிக்குப் பின்னும்
இன்னும் இனிக்கின்றது.
குடிசையில் வாழ்ந்த
அன்றைய நினைவுகள்..!

மேலும்

மே.18
எமது சகோதரங்களின் இரத்தம் ஆறாக
பெருக்கெடுத்தோடிய நாளின்று.

எம்மினம் மீது. கொத்துக்குண்டுகள் வீசி.
கொத்துக் கொத்தாய் கொன்று தின்று
ஏப்பம் விட்ட. நாளின்று.

இனவெறிப் பேய்களும் பிசாசுகளும்.
தமிழனின் பிணத்தை தின்று பெருமை
கொண்ட நாளின்று.

லட்சம் உயிர்களை கொன்று. தமிழனின்.
உணர்வுகளை காவு கொண்ட நாளின்று.

எமது சகோதரங்களின் கைகளையும்
கால்களையும் கட்டிப்போட்டு துடிக்கத்
துடிக்க சுட்டுக் கொன்ற நாளின்று.

எங்கள் சகோதரிகளின் நிர்வாணக்
காட்சிகளை உலக நாடுகள் பார்த்து
ரசித்த நாளின்று.

அரை உயிர் பிணங்களாய் இருந்து.
ஐயோ ஐயோவென ஒப்பாரி வைத்து
உலக நாடுகளிடம். தமிழன

மேலும்

பத்து மாதங்கள் வயிற்றிலும்.
பத்து வருடங்கள் இடுப்பிலும்.
அளவில்லா வலிகளை கொண்டு.
பார்த்துப்பார்த்து தாலாட்ச் சீராட்டி
பாசத்தோடு என்னை பத்திரமாய்
சுமந்தவளை.இன்னு இவ்வுலகம்.
முழுவதிலும் உள்ள அனைத்து .
பிள்ளைகளும் வாழ்த்துகின்ற
போது.என்னை ஈன்றெடுத்தவள்
மட்டும் என்னை வாழ்த்துகின்றாள்..
ஏனென்றால். தாயென்ற பெருமைதனை
தமக்கு மனங்குளிரத் தந்தவன் நானென்று..

மேலும்

அன்னை அரவணைப்பின்
அவதராம்
பொருமையில் பூமாதேவியை
தோற்கடிப்பவள்
காவல் காக்கிறதில்
தெய்வம் போல இருப்பவள்
அன்பு உற்று எடுக்கும்
பிறப்பிடம் அவள் மடி

உயிர்கள் எல்லாம் நாடி
நிற்பது அவள் நிழலை
உயிா்கலுக்கு முத்து போன்றவள்
இதயத்தில் வலி இருந்தாலும்
எதிர் பார்ப்பு இல்லாமல்
பிள்ளைகளின் நலனுக்காய்
தினம் போராடும் குண வதி

கவலை அற்று வாழ்ந்த
இடமும் அவள் கருவறை
சந்தோஷ வானில் பறந்து திருந்த
இடமும் அவள் இருப்பிடம்
கவி வடிக்க அகராதியில் தேடினாலும்
கிடைக்காத கருப் பொருள்

மேலும்

என்னை அதிகமாகவே
சந்தோஷப்படுத்துகின்ற. .
இனிமையான என் கடந்தகால
நினைவுகளுக்கு.உயிர் இல்லைத்தான்..!

ஆனால் நான் உயிர் வாழ்வது.
அழகிய அந்த நினைவுகளால்த்தான்.!

மேலும்

பிரியமானவளே...

உன்னை எதார்த்தமாக
நான் பார்த்தேன்...

நீயோ என்னை
தலைசாய்த்து பார்த்தாய்...

உன் காதலை
என்னிடம் கண்களால் பேசி...

என் இதயத்தில் காதல்
கோட்டை கட்டியவளும் நீதான்...

ஒரு வார்த்தையில் எனக்கு
கல்லறை கட்டியவளும் நீதான்...

சாலையோரம் மலர்ந்த
மலர்களை பறித்து...

நீ வரும் பாதையில்
போட்டு வைத்தேன் அன்று...

நீயோ என் இதயத்திற்கு
மலர்வளையமே வைத்துவிட்டாய் இன்று...

பூவான உன் நெஞ்சம்
கல்நெஞ்சாக மாறியது எப்படி...

என்னை முழுவதும்
நீ மறக்க.....

மேலும்

இந்தபிரபஞ்சத்தில் மிக பழமையான
என் கடவுளின் கதை ஏராளம். உலகிற்கு
சொல்ல என்னிடம் இல்லை தாராளம்!

என் மதத்தின் உணர்வை பற்றி தவறாக
சொல்லும் மனிதர்களுக்கு முன்னால்.
நானொரு இந்துமதத்தின் துரோகி தான்.

வரையறையில்லாத என் கடவுளின்
ஏராளமான அற்புதப்புராணங்களின்
வரலாற்றை பற்றிய பாதைகளை. தெரிந்து
கொள்ளாத. நான் ஒரு குருடன் தான்..!

ஆனால். ஒன்றை ஒன்று தாக்கியழிக்கும்.
வைரஸ் கிருமிகள் என் நெஞ்சில் துப்பாக்கி
வைத்துக்கேட்டாலும். அஞ்சாமல் சொல்வேன்..
இந்தபிரபஞ்சத்தில்.என் மதம். அறிவியல் என்று!

மேலும்

இரு முனைவின் ஈர்ப்பில்
இழுபறிப்படும்
ஓர் இணைப்பு.

இழு விசை எதிர்விசை நீங்கி
எங்கோ ஓர் புள்ளியில்
நிலைத்திருக்கும் சமநிலை.

தொய்ந்து தொய்ந்து
நொந்து போக துணை நிற்கும்
சரிவரப் பகிரா
எடை தரும் விரிசல்.

சந்தித்துக் கொள்ளாத
முனைவுகளிடையே
நிந்தித்திக் கொண்டு
நிதம் தேயாது அதிரும்
பரிவதிர்வு .

அவநம்பிக்கை
அளவுகோல் கணிப்பில்
அறுந்து விடும்
அபாயம்.

நம்பிக்கைச் சிறு
முடிச்சுக்களால்
காப்பாற்றப்படும்
நியாயம்..

இவை யாவும் தாண்டி
எப்போதும் இவ்
இரு முனைகளிடையே
இணைந்த ஓர் நூலிழையில்
இயங்கிக் கொண்டிருக்கும்
ஏதோ ஓர் கயிற்றுறவு...

மேலும்

உயிரே...

நான் உன்னை
முதன்முதலில் பார்த்தபோது...

என் விழிகளுக்கு
கல்லாக தெரிந்திருந்தால்...

என் வீட்டு சுவற்றில்
உன்னை பதித்திருப்பேன்...

நான் மண்ணை தோண்டியபோது
நீ தங்கமாக கிடைத்திருந்தால்...

உன்னை உருக்கி கழுத்தில்
மாட்டிருப்பேன்...

என் வீட்டு தோட்டத்தில் பூக்களோடு
பூக்களாக நீ மலர்ந்திருந்தால்...

என் கைகளால்
பூமாலையாக தொடுத்திருப்பேன்...

கிளியாக நீ இருந்திருந்தால் என்
கைகளில் பிடித்து விளையாடி இருப்பேன்...

பவையாக நீ இருந்ததால்
என்னவோ...

முள்ளாக என் இதயத்தில்
குத்திவிட்டாய்...

புண்ணாகிப்போன என் இதயம்...

இன்னும் உன்னைப்பற்றியே
புலம

மேலும்

கருவறையில் சுமந்த கடவுளை வாழ்த்த
ஆண்டில் ஓர் நாள் போதுமா.....?
எண்பசியரிந்து தன் பசியை மறப்பவளை வாழ்த்த
ஆண்டில் ஓர் நாள் போதுமா.....?
உயிர் தந்து ஈன்றெடுத்தவளை வாழ்த்த
ஆண்டில் ஓர் நாள் போதுமா.....?
மடியில் வைத்து வளர்த்தவளை வாழ்த்த
ஆண்டில் ஓர் நாள் போதுமா.....?
என் கையை பிடித்து நடை பழக்கியவளை வாழ்த்த
ஆண்டில் ஓர் நாள் போதுமா.....?
ஐ இரு திங்கள் சுமந்தெடுத்த அமிர்த வார்த்தை வாழ்த்த
ஆண்டில் ஓர் நாள் போதுமா.....?
அவள் பட்ட துன்பங்கள் யாவும் அறியாமல்
யார் இருப்பர் இப்பூமியில

மேலும்

இனியும் எத்தனை காலம்தான் இந்த சாதி மதங்கள் நாட்டில் மக்களை வெறி கொண்டு ஆட செய்யும் ? திருந்துவதற்கு வழியே இல்லையா ?

மேலும்