உழைப்பு எனும் பூ

கரிக்கின்ற பூ உப்பு
நீர் கொடுக்கும் பூ
மப்பு
உலகத்தின் உன்னதப்பு அது உழைப்பு
அதைப் புரிந்து கொண்டு செய்யாவிடில் அது உன் தப்பு

உழைப்பின் குழந்தை
வியர்வை

வெற்றி என்ற மரம் வேர் வைக்க
உழைப்பால் நாம் அந்த மரத்திற்கு வேர்வை வைக்க வேண்டும

இந்தப் பூ வாசமாக்கும் பூவல்ல
வாழ்வில் உயர்வினை வசமாக்கும் பூ

லட்சியங்களோடு
இந்தப் பூவை எவன் ஒருவன் தினமும் சூடுகின்றானோ
அவனிடம் லட்சங்கள் குவிகிறது

இந்தப் பூவை எவன் ஒருவன் கசக்கி எறிகிறானோ அவன் வாழ்க்கை விளக்கு அன்றோடு அவிகிறது

உலகத்தில் தோன்றும் அனைத்து பூக்களும் கோயில் திடலுக்கு செல்லவே நினைக்கிறது

இந்த ஒர

மேலும்

உழைப்பு எனும் பூ

கரிக்கின்ற பூ உப்பு
நீர் கொடுக்கும் பூ
மப்பு
உலகத்தின் உன்னதப்பு அது உழைப்பு
அதைப் புரிந்து கொண்டு செய்யாவிடில் அது உன் தப்பு

உழைப்பின் குழந்தை
வியர்வை

வெற்றி என்ற மரம் வேர் வைக்க
உழைப்பால் நாம் அந்த மரத்திற்கு வேர்வை வைக்க வேண்டும்

இயலாது
என்று எண்ணி முயலாது விட்டு விடாதே
இயன்று பார்
பாரே
உன் பெயரை சத்தமிடும்
முயன்று பார்
முட்களும் உன்னை முத்தமிடும்

இந்தப் பூ வாசமாக்கும் பூவல்ல
வாழ்வில் உயர்வினை வசமாக்கும் பூ

லட்சியங்களோடு
இந்தப் பூவை எவன் ஒருவன் தினமும் சூடுகின்றானோ
அவனிடம் லட்சங்கள் குவிகிறது

இந்தப் பூவை எவன் ஒருவன் கசக்கி எற

மேலும்

சமூகன் சரவணன் அவர்களுக்கு பிறந்தநாள் வாழ்த்து கவிதை

சமூகன்
நீ வைத்தியலிங்கம் பெற்றெடுத்த தங்கம்
குள்ளம்மாள் வயிற்றில்
உருவான உயர்ந்த மனிதன்
,
நீ பிறந்தது
நாவற் குளம்
உன்னால் வாழ்வதோ ஏழைக் குளம்

தன் வீடு காக்கப் பிறந்தவர்களுக்கு மத்தியில் நீ தாய் நாடு காக்கப் பிறந்தவன்

உன் சேவையால் புதுவையில்
புது வெயில் பிறந்தது

நீ ஏழைகளுக்கு அன்னதானம் செய்யும் அண்ணன்
துயர் உருவோரைக் காக்கும் கண்ணன்

ரத்த தானம் செய்யும் மன்னன்
பெற்ற தாய்களுக்கே உணவளிக்காத நாட்டில் நாய்களுக்கு உணவளித்து மகிழும் கார்முகில் வண்ணன்

இல்லையென்று வருவோருக்கு
இல்லை என்று சொல்லாது
அவர்களுக்கு அள

மேலும்

அன்பே

உன்னைப் பார்க்கும்போதெல்லாம் என் உயிர் புதுப்பித்துக் கொள்கிறது

என் மனமோ
புது பித்துக் கொள்கிறது

தேவதைகள் பசிக்கும் போது பழங்களை சாப்பிடுவார்கள் .

அந்தப் பழங்களுக்கு எப்போது பசி எடுக்கிறதோ அந்நேரம் உன்னை உண்ணவைத்து தன் பசியை தீர்த்துக் கொள்கிறது.

அனைவரும் தலையில் மல்லிகையை சூடுகிறார்கள்

நீ மட்டும் மூலிகையை சூடுகிறாய்


ஏகலைவனின் கட்டைவிரல் வெட்டப்பட்டதைப் போல்
உன்னை படைத்த மறுகணமே பிரம்மனின் கட்டை விரலும் வெட்டப்பட்டது

நீ பரதம் ஆடும் இரதம்
நீ
நான் உயிரினும் மேலாக நேசிக்கும் பாரதம்
என்னை நிதம் நிதம் செய்கிறாய் வதம்

நூறு இளைஞர்களை கொடுங்கள் இந்தியாவைய

மேலும்

அழகோவியம்

இவள்
நிச்சயம்
ஒரு கன்னிக்குப்
பிறந்தவள் அல்ல
கனிக்கு பிறந்தவள்
அல்லது
கணினிக்கு பிறந்தவள்
பல இளைஞர்களின்
எதிர்காலத்தை கணிக்கப்
பிறந்தவள்

இவள்
வெள்ளை மல்லிகையை அல்ல வெள்ளை மாளிகையைத் தன் தலையில் சூடுகின்றவள்

கவிஞர்கள்
அனைவரும் நிலவைப் பார்த்து வியந்து கொண்டிருக்க
அந்த நிலவு மட்டும்
இவள் நிழலைப் பார்த்து
அயர்ந்து கொண்டிருந்தது

அனைவரின்
உடம்பிலும் இரத்தம்
ஓடிக்கொண்டிருக்க
மாறாய்
இவள் உடலில் மட்டும்
ரதம் ஓடுகிறது..

புத்தகத்தில் உள்ள மயிலிறகை பார்த்து குட்டி போட காத்துக் கொண்டிருந்தாள்
பிரதமர் இவளை தோகையில்லா
தேசியப்பறவையாக அறிவிக்கக் காத்துக்

மேலும்

நீ எனக்காக
பிறந்த புதிய சூரியன்
நான் கண்விழிக்க
உதித்த உதயசூரியன்
என் வாழ்வை ஒளியாக்க
வந்த மதிய சூரியன்
அழகில் முதிர்ந்த
முதிய சூரியன்

நீ கோவையில்
பிறந்தவள்
ஒரு கோவைக்குப்
பிறந்தவள்

உன் மீது படும்
ரணங்கள் கூட
ஆபரணங்கள் ஆகிறது

உன் கண் மையை
எடுத்து
வெற்றிலையில் தடவிப்பார்
காணாமல் போன பொருள் தெரியாது
என் இதயத்தின் இருள் தெரியும்

திரியனையில்
சுடர் அமர்ந்து ஒளி தருவதைப் போல
என் மனமெனும் அரியணையில்
நீ அமர்ந்தாய்
என் வாழ்க்கை ஒளி பெற்றது

நீ பொடி வைத்துப்
பேசும் போதெல்லாம்
என் இதயம் பொடிப் பொடியானது

நீ ஊற்று நீர்
நான் ஆற்றுநீர்
நம் காதல்
கானல் எனும் வேற்று

மேலும்

கவிதைக்கு
எதுகை இருக்கும்
கவிதாவுக்கு
இரு கை இருக்கும்

கவிதையில்
சந்தம் இருக்கும்
கவிதாவிடம்
சாந்தம் இருக்கும்

அது
கவிதை
அவளும்
கவிதைதான்

கவிதையில்
தலை வரி
இருக்கும்
கவிதா
தலை வாரி இருப்பாள்

கவிதையில்
அடி சீர் இருக்கும்
கவிதாவிடம் சீர்கேட்டால்
அடி இருக்கும்

ஆங்கிலப் பெண்ணின்
வயிற்றில் கவிதையின் பிறப்பு
அழகான பெண்ணின் வயிற்றில் கவிதாவின் பிறப்பு

கவிதையை
பா எனலாம்
கவிதாவை
பாவை எனலாம்

கவிதையை புத்தகம்
கொண்டிருக்கும்
கவிதா
புத்தான அகம் கொண்டிருப்பாள்

அதில்
மை உருவில் பொய் இருக்கும்
அவள் மெய் உருவில்
மை இருக்கும்

கவிதையின் அழகை
வெள்ளைத் தாள் சுமந்திருக்கும்
கவிதாவின் அழகை
வெள்ளைத் தோ

மேலும்

கவிஞர்கள் சங்கமம்

கனவில் வந்த
காந்தமலர்

நீ மழை
நான் மயில்
நீ வரும்
நேரம் நான் அறிவேன்
மகிழ்வில் நடனம் புரிவேன்

நீ தேர்
நான் கொடி
பாரி வந்தால்
படர்வேன்
அவன் வரும்வரை
உன்னைப் பின்தொடர்வேன்

நீ சூரியன்
நான் பூமி
சுற்றிவருகிறேன்
உன் அண்ணன்
என்ன நிலாவா
என்னை ஏன் சுற்றி வருகிறான்

நீ ஆறு
நான் விவசாய
நிலத்தின் சேறு

உன்னிடம் இருந்து
எப்போது வரும்
காதல் எனும் நீரு
இந்த
ஏழைக்குக்
கிடைக்குமா சோறு

அன்பே நீ கூறு
எதையும் பேசாமல்
என் இதயத்தைப்
போடாதே கூறு

கடைக்கண்ணால்
ஒரு முறை பாரு
நீ மறுத்தால்
நடக்கும்
மூன்றாம் உலகப் போரு

நான் உன் உயிரின்
வேரு
இதை

மேலும்

நீ
நிலா
நான் உன்னைத்
தொட நினைக்கும்
ஆம்ஸ்ட்ராங்

நீ
முல்லை
நான் உனக்கு
தேரை வழங்கக்
காத்திருக்கும் பாரி

நீ
தேன்
உன்னச் சுற்றிப்
பார் ஈ

நீ
சந்தனம்
நான் உன்னை
கடத்தத் துடிக்கும்
வீரப்பன்

நீ
பார்வையால் அடிக்கிறாய்
ஏனென்றால்
உன் அப்பன்
வீர அப்பன்

நீ
தாமரை
நான் உன்னை
ஆள விரும்பும் மோடி

அதற்காக
நான் விற்கவும்
தயார் டீ

நீ
காஷ்மீர்
நான் உன்னுள்
ஊடுருவ நினைக்கும்
தீவிரவாதி

உன்னால்
எனக்குக் காதல் வியாதி

அன்பே
பக்கிஸ்தானாய்
எனக்கு அன்பைக்கொடு

தயவு செய்து
இந்தியாவாய்
என்னை அழித்துவிடாதே

மேலும்

அவள்
வரைந்த பூக்கோலம்
தரையில்
வீற்றிருக்கும் காலம்தான்
என்
வாழ்வின் பூபாளம்

அது மாக்கோலம் அன்று
அவள் கைப் பட்டதால்
அது இந்த நூற்றாண்டின்
மா கோலம் என்று

அவள்
கோலமிடத் தெளிக்கும்
நீர்தான் இந்த ஞாலம்
சூடாவதைத் தனிக்கின்றது

அவள்
கோலமிட்டக் கரும்பு
விருந்துண்டது எறும்பு

மாவினைக் கொண்டு
கோலமிடாது
அவள் மட்டும்
பூவினைக்கொண்டு
கோலமிட்டாள்

அது கோலம் இல்லை
நான் காண
அவளை வெளியே
வரவழைக்கும் பாலம்

அவள்
பூமியின் முகம்கழுவி
பொட்டு வைப்பதுதான்
கோலம்
அதைக் காண
திரண்ட ஊர் மக்களால்
நடக்கின்றது ஊர்கோலம்

சனியன்று
அவள் வைத்த பூசணி
பூ கண்ட அந்நாள்
முழுதும் எனக்கு

மேலும்

அழகிய தீவின் மண்
பாரதியின் பண்
நாரதியின் கண்
அந்தி நேரத்து விண்
அக்ரகாரத்தில் செய்த பன்
ராமானுஜன் காணாத எண்
நெய்வேலியில் தயாரிக்காது
நெய்யில் தயாரித்த மின்
செப்பு கலக்காத பொன்
இவள் இவை அனைத்தும்
கலந்து செய்த பெண்

யானை பயிரை சேதப்படுத்தியது போல்
இவளின் முந்தானை
என் உயிரையல்லவா சேதப்படுத்துகிறது

மானை வீட்டில் வளர்க்கும்
குற்றத்திற்காக அவள் தந்தையை
கைது செய்யாத அரசைக்
கண்டிக்காமல் கண்ணடிக்கச்
சொல்கின்றது என் மனது

அவளிடம் மயிலைப்போல்
அழகைக்காட்ட என்னிடம் இல்லை தோகை
அந்த சோகத்தால் வந்தது சோகை

அவள் வீட்டில் மூலிகைச் செடிகூட
மல்லிகையைப் பூத்தது

அவளின் கூந்தல்
காதலன

மேலும்

தோளில் சாய்ந்து சாகவே
சாவைக் கூட கேட்கிறேன்
நிழலாய் காய்ந்து தாகவே
பாலை நீராய் தாவினேன்
துண்டு துண்டாய் ஏனம்மா
என்னை கூறு போடுறாய்
ஒரு பிள்ளை போல நீயடி
இதய நதியில் பாய்கிறாய்
மார்பின் மேலே பாரமாய்
ஒரு கனவு வந்து வளருது
கண்களின் ஓரம் ஈரமாய்
நீ வந்து வந்து பார்க்கிறாய்
நீயாகி மழை வந்த - போது
குடையின்றி நனைந்தேன்
கைக்குட்டைச் சுவர்களில்
கனவை காயப்போட்டேன்
நிலவு கூட ஜன்னல் - வழி
என் நிலவை எட்டிப் பாக்க
காளான்கள் மேலே நின்று
நிலவை சிறைப்பிடிப்பேன்
ஒரு நொடிப் பார்வையில்
இதயம் தொலைந்து போக
தவ வீதியில் அகதி போல
கால்கள் கடுக்க நிற்கிறேன்
அண்ணார்ந்த

மேலும்